ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 556
ਜਿਚਰੁ ਵਿਚਿ ਦੰਮੁ ਹੈ ਤਿਚਰੁ ਨ ਚੇਤਈ ਕਿ ਕਰੇਗੁ ਅਗੈ ਜਾਇ ॥
jichar vich dam hai tichar na chetee ki kareg agai jaae |ശരീരത്തിൽ ശ്വാസം ഉള്ളിടത്തോളം അവൻ ഭഗവാനെ ഓർക്കുന്നില്ല; അവൻ പരലോകത്ത് എന്തു ചെയ്യും?
ਗਿਆਨੀ ਹੋਇ ਸੁ ਚੇਤੰਨੁ ਹੋਇ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥
giaanee hoe su chetan hoe agiaanee andh kamaae |ഭഗവാനെ സ്മരിക്കുന്നവൻ ആത്മീയ ഗുരുവാണ്; അറിവില്ലാത്തവൻ അന്ധമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਏਥੈ ਕਮਾਵੈ ਸੋ ਮਿਲੈ ਅਗੈ ਪਾਏ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak ethai kamaavai so milai agai paae jaae |1|ഓ നാനാക്ക്, ഈ ലോകത്ത് ഒരാൾ ചെയ്യുന്നതെന്തും, പരലോകത്ത് അവന് എന്ത് ലഭിക്കുമെന്ന് നിർണ്ണയിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਧੁਰਿ ਖਸਮੈ ਕਾ ਹੁਕਮੁ ਪਇਆ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਚੇਤਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥
dhur khasamai kaa hukam peaa vin satigur chetiaa na jaae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ അവനെ സ്മരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നത് തുടക്കം മുതൽ തന്നെ ഗുരുനാഥൻ്റെ ഇച്ഛയായിരുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਅੰਤਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਦਾ ਰਹਿਆ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
satigur miliaai antar rav rahiaa sadaa rahiaa liv laae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, ഭഗവാൻ തൻ്റെ ഉള്ളിൽ വ്യാപിക്കുകയും വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു; അവൻ എന്നേക്കും കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു.
ਦਮਿ ਦਮਿ ਸਦਾ ਸਮਾਲਦਾ ਦੰਮੁ ਨ ਬਿਰਥਾ ਜਾਇ ॥
dam dam sadaa samaaladaa dam na birathaa jaae |ഓരോ ശ്വാസത്തിലും അവൻ ധ്യാനത്തിൽ ഭഗവാനെ നിരന്തരം സ്മരിക്കുന്നു; ഒരു ശ്വാസം പോലും വെറുതെ പോകുന്നില്ല.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਕਾ ਭਉ ਗਇਆ ਜੀਵਨ ਪਦਵੀ ਪਾਇ ॥
janam maran kaa bhau geaa jeevan padavee paae |ജനനമരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവൻ്റെ ഭയം അകന്നുപോകുന്നു, അവൻ നിത്യജീവൻ്റെ മാന്യമായ അവസ്ഥ നേടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਮਰਤਬਾ ਤਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੨॥
naanak ihu maratabaa tis no dee jis no kirapaa kare rajaae |2|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ തൻ്റെ കരുണ ചൊരിയുന്ന ആ മനുഷ്യന് ഈ പദവി നൽകുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਆਪੇ ਦਾਨਾਂ ਬੀਨਿਆ ਆਪੇ ਪਰਧਾਨਾਂ ॥
aape daanaan beeniaa aape paradhaanaan |അവൻ തന്നെ സർവ്വജ്ഞാനിയും എല്ലാം അറിയുന്നവനും ആകുന്നു; അവൻ തന്നെയാണ് പരമോന്നതൻ.
ਆਪੇ ਰੂਪ ਦਿਖਾਲਦਾ ਆਪੇ ਲਾਇ ਧਿਆਨਾਂ ॥
aape roop dikhaaladaa aape laae dhiaanaan |അവൻ തന്നെ അവൻ്റെ രൂപം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു, അവൻ തന്നെ നമ്മെ അവൻ്റെ ധ്യാനത്തിലേക്ക് കൽപ്പിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਮੋਨੀ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਕਥੈ ਗਿਆਨਾਂ ॥
aape monee varatadaa aape kathai giaanaan |അവൻ തന്നെ ഒരു നിശ്ശബ്ദ സന്യാസിയായി വേഷമിടുന്നു, അവൻ തന്നെ ആത്മീയ ജ്ഞാനം പറയുന്നു.
ਕਉੜਾ ਕਿਸੈ ਨ ਲਗਈ ਸਭਨਾ ਹੀ ਭਾਨਾ ॥
kaurraa kisai na lagee sabhanaa hee bhaanaa |അവൻ ആർക്കും കയ്പേറിയതായി തോന്നുന്നില്ല; അവൻ എല്ലാവർക്കും പ്രസാദകരമാണ്.
ਉਸਤਤਿ ਬਰਨਿ ਨ ਸਕੀਐ ਸਦ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨਾ ॥੧੯॥
ausatat baran na sakeeai sad sad kurabaanaa |19|അവൻ്റെ സ്തുതികൾ വിവരിക്കാനാവില്ല; എന്നേക്കും, ഞാൻ അവനു ഒരു യാഗമാണ്. ||19||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਕਲੀ ਅੰਦਰਿ ਨਾਨਕਾ ਜਿੰਨਾਂ ਦਾ ਅਉਤਾਰੁ ॥
kalee andar naanakaa jinaan daa aautaar |കലിയുഗത്തിലെ ഈ ഇരുണ്ട യുഗത്തിൽ, ഹേ നാനാക്ക്, അസുരന്മാർ ജനിച്ചിരിക്കുന്നു.
ਪੁਤੁ ਜਿਨੂਰਾ ਧੀਅ ਜਿੰਨੂਰੀ ਜੋਰੂ ਜਿੰਨਾ ਦਾ ਸਿਕਦਾਰੁ ॥੧॥
put jinooraa dheea jinooree joroo jinaa daa sikadaar |1|മകൻ അസുരനും മകൾ രാക്ഷസനും; ഭാര്യ അസുരന്മാരിൽ പ്രധാനിയാണ്. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਹਿੰਦੂ ਮੂਲੇ ਭੂਲੇ ਅਖੁਟੀ ਜਾਂਹੀ ॥
hindoo moole bhoole akhuttee jaanhee |ഹിന്ദുക്കൾ ആദിമനാഥനെ മറന്നു; അവർ തെറ്റായ വഴിക്ക് പോകുന്നു.
ਨਾਰਦਿ ਕਹਿਆ ਸਿ ਪੂਜ ਕਰਾਂਹੀ ॥
naarad kahiaa si pooj karaanhee |നാരദൻ നിർദ്ദേശിച്ചതുപോലെ, അവർ വിഗ്രഹങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നു.
ਅੰਧੇ ਗੁੰਗੇ ਅੰਧ ਅੰਧਾਰੁ ॥
andhe gunge andh andhaar |അവർ അന്ധരും മൂകരുമാണ്, അന്ധന്മാരിൽ ഏറ്റവും അന്ധരും.
ਪਾਥਰੁ ਲੇ ਪੂਜਹਿ ਮੁਗਧ ਗਵਾਰ ॥
paathar le poojeh mugadh gavaar |അറിവില്ലാത്ത വിഡ്ഢികൾ കല്ലുകൾ പെറുക്കി പൂജിക്കുന്നു.
ਓਹਿ ਜਾ ਆਪਿ ਡੁਬੇ ਤੁਮ ਕਹਾ ਤਰਣਹਾਰੁ ॥੨॥
ohi jaa aap ddube tum kahaa taranahaar |2|എന്നാൽ ആ കല്ലുകൾ മുങ്ങുമ്പോൾ ആരാണ് നിങ്ങളെ കടത്തിക്കൊണ്ടുപോകുക? ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਭੁ ਕਿਹੁ ਤੇਰੈ ਵਸਿ ਹੈ ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹੁ ॥
sabh kihu terai vas hai too sachaa saahu |എല്ലാം നിൻ്റെ ശക്തിയിലാണ്; നിങ്ങളാണ് യഥാർത്ഥ രാജാവ്.
ਭਗਤ ਰਤੇ ਰੰਗਿ ਏਕ ਕੈ ਪੂਰਾ ਵੇਸਾਹੁ ॥
bhagat rate rang ek kai pooraa vesaahu |ഭക്തർ ഏകനായ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; അവർക്ക് അവനിൽ തികഞ്ഞ വിശ്വാസമുണ്ട്.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਭੋਜਨੁ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਰਜਿ ਰਜਿ ਜਨ ਖਾਹੁ ॥
amrit bhojan naam har raj raj jan khaahu |ഭഗവാൻ്റെ നാമം അമൃതഭക്ഷണം; അവൻ്റെ എളിയ ഭൃത്യന്മാർ തൃപ്തരായി ഭക്ഷിക്കുന്നു.
ਸਭਿ ਪਦਾਰਥ ਪਾਈਅਨਿ ਸਿਮਰਣੁ ਸਚੁ ਲਾਹੁ ॥
sabh padaarath paaeean simaran sach laahu |എല്ലാ നിധികളും ലഭിക്കുന്നു - ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്ന സ്മരണയാണ് യഥാർത്ഥ ലാഭം.
ਸੰਤ ਪਿਆਰੇ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਗਾਹੁ ॥੨੦॥
sant piaare paarabraham naanak har agam agaahu |20|സന്യാസിമാർ പരമേശ്വരനായ ദൈവത്തിന് വളരെ പ്രിയപ്പെട്ടവരാണ്, ഓ നാനാക്ക്; കർത്താവ് സമീപിക്കാൻ കഴിയാത്തവനും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തവനുമാണ്. ||20||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੁਕਮੇ ਆਵਦਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੁਕਮੇ ਜਾਇ ॥
sabh kichh hukame aavadaa sabh kichh hukame jaae |എല്ലാം ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടത്താൽ വരുന്നു, എല്ലാം കർത്താവിൻ്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരം നടക്കുന്നു.
ਜੇ ਕੋ ਮੂਰਖੁ ਆਪਹੁ ਜਾਣੈ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥
je ko moorakh aapahu jaanai andhaa andh kamaae |താൻ സ്രഷ്ടാവാണെന്ന് ഒരു വിഡ്ഢി വിശ്വസിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അവൻ അന്ധനാണ്, അന്ധതയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਕੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੧॥
naanak hukam ko guramukh bujhai jis no kirapaa kare rajaae |1|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകം മനസ്സിലാക്കുന്നു; കർത്താവ് അവൻ്റെ കരുണ അവൻ്റെ മേൽ വർഷിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸੋ ਜੋਗੀ ਜੁਗਤਿ ਸੋ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
so jogee jugat so paae jis no guramukh naam paraapat hoe |അവൻ മാത്രമാണ് ഒരു യോഗി, അവൻ മാത്രമാണ് വഴി കണ്ടെത്തുന്നത്, അവൻ ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ നാമം നേടുന്നു.
ਤਿਸੁ ਜੋਗੀ ਕੀ ਨਗਰੀ ਸਭੁ ਕੋ ਵਸੈ ਭੇਖੀ ਜੋਗੁ ਨ ਹੋਇ ॥
tis jogee kee nagaree sabh ko vasai bhekhee jog na hoe |ആ യോഗിയുടെ ശരീരഗ്രാമത്തിൽ എല്ലാ അനുഗ്രഹങ്ങളും; ഈ യോഗ ബാഹ്യപ്രദർശനം കൊണ്ട് ലഭിക്കുന്നതല്ല.
ਨਾਨਕ ਐਸਾ ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਜੋਗੀ ਜਿਸੁ ਘਟਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak aaisaa viralaa ko jogee jis ghatt paragatt hoe |2|ഓ നാനാക്ക്, അങ്ങനെയുള്ള ഒരു യോഗി വളരെ വിരളമാണ്; കർത്താവ് അവൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ വെളിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਆਪੇ ਜੰਤ ਉਪਾਇਅਨੁ ਆਪੇ ਆਧਾਰੁ ॥
aape jant upaaeian aape aadhaar |അവൻ തന്നെ സൃഷ്ടികളെ സൃഷ്ടിച്ചു, അവൻ തന്നെ അവയെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਸੂਖਮੁ ਭਾਲੀਐ ਆਪੇ ਪਾਸਾਰੁ ॥
aape sookham bhaaleeai aape paasaar |അവൻ തന്നെ സൂക്ഷ്മമായി കാണപ്പെടുന്നു, അവൻ തന്നെ സ്പഷ്ടമാണ്.
ਆਪਿ ਇਕਾਤੀ ਹੋਇ ਰਹੈ ਆਪੇ ਵਡ ਪਰਵਾਰੁ ॥
aap ikaatee hoe rahai aape vadd paravaar |അവൻ തന്നെ ഏകാന്തനായി തുടരുന്നു, അവനുതന്നെ ഒരു വലിയ കുടുംബമുണ്ട്.
ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਦਾਨੁ ਹਰਿ ਸੰਤਾ ਰੇਨਾਰੁ ॥
naanak mangai daan har santaa renaar |നാനാക്ക് കർത്താവിൻ്റെ വിശുദ്ധരുടെ കാലിലെ പൊടി സമ്മാനമായി ചോദിക്കുന്നു.
ਹੋਰੁ ਦਾਤਾਰੁ ਨ ਸੁਝਈ ਤੂ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥੨੧॥੧॥ ਸੁਧੁ ॥
hor daataar na sujhee too devanahaar |21|1| sudh |എനിക്ക് മറ്റൊരു ദാതാവിനെയും കാണാൻ കഴിയില്ല; കർത്താവേ, ദാതാവ് നീ മാത്രമാണ്. ||21||1|| സുധ്||