ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 516
ਨਾਨਕ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਲਏਇ ॥੧॥
naanak vaahu vaahu guramukh paaeeai anadin naam lee |1|ഓ നാനാക്ക്, വഹോ! വഹോ! രാവും പകലും നാമം മുറുകെ പിടിക്കുന്ന ഗുരുമുഖന്മാർ ഇത് നേടുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸਾਤਿ ਨ ਆਵਈ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
bin satigur seve saat na aavee doojee naahee jaae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാതെ ശാന്തി ലഭിക്കുന്നില്ല, ദ്വന്ദ്വബോധം വിട്ടുമാറുകയുമില്ല.
ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮੈ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
je bahuteraa locheeai vin karamai na paaeaa jaae |കർത്താവിൻ്റെ കൃപയില്ലാതെ ഒരാൾ എത്ര ആഗ്രഹിച്ചാലും അവനെ കണ്ടെത്താനാവില്ല.
ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
jinaa antar lobh vikaar hai doojai bhaae khuaae |അത്യാഗ്രഹവും അഴിമതിയും നിറഞ്ഞവർ ദ്വന്ദ്വസ്നേഹത്താൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
jaman maran na chukee haumai vich dukh paae |അവർക്ക് ജനനമരണങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിയില്ല, അവരുടെ ഉള്ളിലെ അഹംഭാവത്താൽ അവർ ദുരിതത്തിൽ കഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ਜਿਨੑਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਸੁ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
jinaa satigur siau chit laaeaa su khaalee koee naeh |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നവർ ഒരിക്കലും വെറുംകൈയോടെ പോകില്ല.
ਤਿਨ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਓਇ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
tin jam kee talab na hovee naa oe dukh sahaeh |മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവരെ വിളിക്കുന്നില്ല, അവർ വേദന അനുഭവിക്കുന്നില്ല.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥
naanak guramukh ubare sachai sabad samaeh |2|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖന്മാർ രക്ഷപ്പെട്ടു; അവർ യഥാർത്ഥ കർത്താവിൽ ലയിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਢਾਢੀ ਤਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਿ ਖਸਮੈ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
dtaadtee tis no aakheeai ji khasamai dhare piaar |തൻറെ കർത്താവിനോടും യജമാനനോടും ഉള്ള സ്നേഹം പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്ന അവനെ ഒരു മിനിസ്ട്രൽ എന്ന് വിളിക്കുന്നു.
ਦਰਿ ਖੜਾ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
dar kharraa sevaa kare gurasabadee veechaar |ഭഗവാൻ്റെ വാതിൽക്കൽ നിന്നുകൊണ്ട്, അവൻ ഭഗവാനെ സേവിക്കുന്നു, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.
ਢਾਢੀ ਦਰੁ ਘਰੁ ਪਾਇਸੀ ਸਚੁ ਰਖੈ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
dtaadtee dar ghar paaeisee sach rakhai ur dhaar |മന്ത്രവാദി ഭഗവാൻ്റെ ഗേറ്റിലും മാളികയിലും എത്തുന്നു, അവൻ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനെ ഹൃദയത്തോട് ചേർത്തു നിർത്തുന്നു.
ਢਾਢੀ ਕਾ ਮਹਲੁ ਅਗਲਾ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
dtaadtee kaa mahal agalaa har kai naae piaar |മിനിസ്ട്രലിൻ്റെ പദവി ഉന്നതമാണ്; അവൻ കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു.
ਢਾਢੀ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਹਰਿ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰਿ ॥੧੮॥
dtaadtee kee sevaa chaakaree har jap har nisataar |18|ശുശ്രൂഷകൻ്റെ സേവനം ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്നതാണ്; അവൻ കർത്താവിനാൽ മോചിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਗੂਜਰੀ ਜਾਤਿ ਗਵਾਰਿ ਜਾ ਸਹੁ ਪਾਏ ਆਪਣਾ ॥
goojaree jaat gavaar jaa sahu paae aapanaa |പാൽക്കാരിയുടെ പദവി വളരെ കുറവാണ്, പക്ഷേ അവൾ തൻ്റെ ഭർത്താവായ ഭഗവാനെ പ്രാപിക്കുന്നു
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਾਪਣਾ ॥
gur kai sabad veechaar anadin har jap jaapanaa |അവൾ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ ധ്യാനിക്കുകയും രാവും പകലും ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ.
ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਭਉ ਪਵੈ ਸਾ ਕੁਲਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
jis satigur milai tis bhau pavai saa kulavantee naar |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന അവൾ ദൈവഭയത്തിൽ ജീവിക്കുന്നു; അവൾ കുലീനയായ ഒരു സ്ത്രീയാണ്.
ਸਾ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਕੰਤ ਕਾ ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਤੀ ਕਰਤਾਰਿ ॥
saa hukam pachhaanai kant kaa jis no kripaa keetee karataar |സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവിൻ്റെ കാരുണ്യത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ട തൻ്റെ ഭർത്താവിൻ്റെ കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകം അവൾ മാത്രം തിരിച്ചറിയുന്നു.
ਓਹ ਕੁਚਜੀ ਕੁਲਖਣੀ ਪਰਹਰਿ ਛੋਡੀ ਭਤਾਰਿ ॥
oh kuchajee kulakhanee parahar chhoddee bhataar |അൽപ്പം യോഗ്യതയും മോശം പെരുമാറ്റവുമുള്ള അവളെ അവളുടെ ഭർത്താവായ കർത്താവ് ഉപേക്ഷിക്കുകയും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਭੈ ਪਇਐ ਮਲੁ ਕਟੀਐ ਨਿਰਮਲ ਹੋਵੈ ਸਰੀਰੁ ॥
bhai peaai mal katteeai niramal hovai sareer |ദൈവഭയത്താൽ, മാലിന്യങ്ങൾ കഴുകി, ശരീരം കളങ്കരഹിതമായി ശുദ്ധമാകും.
ਅੰਤਰਿ ਪਰਗਾਸੁ ਮਤਿ ਊਤਮ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਜਪਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥
antar paragaas mat aootam hovai har jap gunee gaheer |ശ്രേഷ്ഠതയുടെ മഹാസാഗരമായ ഭഗവാനെ ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട് ആത്മാവ് പ്രകാശിക്കുന്നു, ബുദ്ധി ഉന്നതമാകുന്നു.
ਭੈ ਵਿਚਿ ਬੈਸੈ ਭੈ ਰਹੈ ਭੈ ਵਿਚਿ ਕਮਾਵੈ ਕਾਰ ॥
bhai vich baisai bhai rahai bhai vich kamaavai kaar |ദൈവഭയത്തിൽ വസിക്കുകയും ദൈവഭയത്തിൽ ജീവിക്കുകയും ദൈവഭയത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാൾ.
ਐਥੈ ਸੁਖੁ ਵਡਿਆਈਆ ਦਰਗਹ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥
aaithai sukh vaddiaaeea daragah mokh duaar |ഇവിടെയും കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിലും രക്ഷയുടെ കവാടത്തിലും അവന് സമാധാനവും മഹത്വപൂർണ്ണമായ മഹത്വവും ലഭിക്കുന്നു.
ਭੈ ਤੇ ਨਿਰਭਉ ਪਾਈਐ ਮਿਲਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰ ॥
bhai te nirbhau paaeeai mil jotee jot apaar |ദൈവഭയത്താൽ നിർഭയനായ ഭഗവാനെ പ്രാപിക്കുകയും ഒരുവൻ്റെ പ്രകാശം അനന്തമായ പ്രകാശത്തിൽ ലയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਨਾਨਕ ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ਸਾ ਭਲੀ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਕਰਤਾਰੁ ॥੧॥
naanak khasamai bhaavai saa bhalee jis no aape bakhase karataar |1|ഓ നാനാക്ക്, ആ മണവാട്ടി മാത്രം നല്ലവളാണ്, അവൾ തൻ്റെ നാഥനും യജമാനനും ഇഷ്ടമുള്ളവളാണ്, സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് തന്നെ ക്ഷമിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਸਚੇ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
sadaa sadaa saalaaheeai sache kau bal jaau |എന്നെന്നേക്കും കർത്താവിനെ സ്തുതിക്കുക, യഥാർത്ഥ കർത്താവിന് സ്വയം ബലിയർപ്പിക്കുക.
ਨਾਨਕ ਏਕੁ ਛੋਡਿ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਸਾ ਜਿਹਵਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ॥੨॥
naanak ek chhodd doojai lagai saa jihavaa jal jaau |2|ഹേ നാനാക്ക്, ഏകനായ ഭഗവാനെ ത്യജിച്ച് മറ്റൊന്നിനോട് ചേർന്നിരിക്കുന്ന ആ നാവ് കത്തട്ടെ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਅੰਸਾ ਅਉਤਾਰੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਕੀਆ ॥
ansaa aautaar upaaeion bhaau doojaa keea |അവൻ്റെ മഹത്വത്തിൻ്റെ ഒരു കണികയിൽ നിന്ന്, അവൻ തൻ്റെ അവതാരങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു, പക്ഷേ അവർ ദ്വൈതതയുടെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകി.
ਜਿਉ ਰਾਜੇ ਰਾਜੁ ਕਮਾਵਦੇ ਦੁਖ ਸੁਖ ਭਿੜੀਆ ॥
jiau raaje raaj kamaavade dukh sukh bhirreea |അവർ രാജാക്കന്മാരെപ്പോലെ ഭരിച്ചു, സുഖത്തിനും വേദനയ്ക്കും വേണ്ടി പോരാടി.
ਈਸਰੁ ਬ੍ਰਹਮਾ ਸੇਵਦੇ ਅੰਤੁ ਤਿਨੑੀ ਨ ਲਹੀਆ ॥
eesar brahamaa sevade ant tinaee na laheea |ശിവനെയും ബ്രഹ്മാവിനെയും സേവിക്കുന്നവർ ഭഗവാൻ്റെ അതിരുകൾ കണ്ടെത്തുന്നില്ല.
ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਟੀਆ ॥
nirbhau nirankaar alakh hai guramukh pragatteea |ഭയമില്ലാത്ത, രൂപരഹിതനായ ഭഗവാൻ അദൃശ്യനും അദൃശ്യനുമാണ്; അവൻ വെളിപ്പെടുത്തുന്നത് ഗുർമുഖിന് മാത്രമാണ്.
ਤਿਥੈ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਵਿਆਪਈ ਅਸਥਿਰੁ ਜਗਿ ਥੀਆ ॥੧੯॥
tithai sog vijog na viaapee asathir jag theea |19|അവിടെ ഒരാൾ ദുഃഖമോ വേർപിരിയലോ അനുഭവിക്കുന്നില്ല; അവൻ ലോകത്ത് സ്ഥിരതയുള്ളവനും അനശ്വരനുമായിത്തീരുന്നു. ||19||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਏਹੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਹੈ ਜੇਤਾ ਹੈ ਆਕਾਰੁ ॥
ehu sabh kichh aavan jaan hai jetaa hai aakaar |ഇവയെല്ലാം വരുകയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു, ലോകത്തിലുള്ളവയെല്ലാം.
ਜਿਨਿ ਏਹੁ ਲੇਖਾ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਹੋਆ ਪਰਵਾਣੁ ॥
jin ehu lekhaa likhiaa so hoaa paravaan |ഈ രേഖാമൂലമുള്ള അക്കൗണ്ട് അറിയാവുന്ന ഒരാൾ സ്വീകാര്യനും അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടവനുമാണ്.
ਨਾਨਕ ਜੇ ਕੋ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦਾ ਸੋ ਮੂਰਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥੧॥
naanak je ko aap ganaaeidaa so moorakh gaavaar |1|ഓ നാനാക്ക്, സ്വയം അഭിമാനിക്കുന്ന ഏതൊരാളും വിഡ്ഢിയും വിവേകശൂന്യനുമാണ്. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨੁ ਕੁੰਚਰੁ ਪੀਲਕੁ ਗੁਰੂ ਗਿਆਨੁ ਕੁੰਡਾ ਜਹ ਖਿੰਚੇ ਤਹ ਜਾਇ ॥
man kunchar peelak guroo giaan kunddaa jah khinche tah jaae |മനസ്സാണ് ആന, ഗുരു ആനക്കാരൻ, അറിവാണ് ചാട്ട. ഗുരു മനസ്സിനെ നയിക്കുന്നിടത്തെല്ലാം അത് പോകുന്നു.
ਨਾਨਕ ਹਸਤੀ ਕੁੰਡੇ ਬਾਹਰਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਉਝੜਿ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak hasatee kundde baaharaa fir fir ujharr paae |2|ഓ നാനാക്ക്, ചാട്ടയില്ലാതെ ആന വീണ്ടും വീണ്ടും മരുഭൂമിയിലേക്ക് അലയുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥
tis aagai aradaas jin upaaeaa |ആരിൽ നിന്നാണ് ഞാൻ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത്, അവനോട് ഞാൻ എൻ്റെ പ്രാർത്ഥന അർപ്പിക്കുന്നു.