ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 120

ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਸਚਿ ਸਮਾਣੀ ॥

manasaa maar sach samaanee |

അവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങളെ കീഴടക്കി, അവർ സത്യവുമായി ലയിക്കുന്നു;

ਇਨਿ ਮਨਿ ਡੀਠੀ ਸਭ ਆਵਣ ਜਾਣੀ ॥

ein man ddeetthee sabh aavan jaanee |

എല്ലാവരും പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നതായി അവർ മനസ്സിൽ കാണുന്നു.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸਦਾ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥

satigur seve sadaa man nihachal nij ghar vaasaa paavaniaa |3|

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ, അവർ എന്നെന്നേക്കുമായി സ്ഥിരത കൈവരിക്കുന്നു, അവർക്ക് സ്വഭവനത്തിൽ വാസസ്ഥലം ലഭിക്കും. ||3||

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਰਿਦੈ ਦਿਖਾਇਆ ॥

gur kai sabad ridai dikhaaeaa |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ ഭഗവാനെ സ്വന്തം ഹൃദയത്തിൽ കാണുന്നു.

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ॥

maaeaa mohu sabad jalaaeaa |

ശബ്ദത്തിലൂടെ, മായയോടുള്ള വൈകാരികമായ അടുപ്പം ഞാൻ കത്തിച്ചുകളഞ്ഞു.

ਸਚੋ ਸਚਾ ਵੇਖਿ ਸਾਲਾਹੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਸਚੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥

sacho sachaa vekh saalaahee gurasabadee sach paavaniaa |4|

ഞാൻ സത്യത്തിൻ്റെ സത്യത്തിലേക്ക് നോക്കുന്നു, ഞാൻ അവനെ സ്തുതിക്കുന്നു. ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ ഞാൻ സത്യത്തെ പ്രാപിക്കുന്നു. ||4||

ਜੋ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਤਿਨ ਸਚੀ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥

jo sach raate tin sachee liv laagee |

സത്യത്തോട് ഇണങ്ങിച്ചേരുന്നവർ യഥാർത്ഥവൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവരാണ്.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਹਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥

har naam samaaleh se vaddabhaagee |

ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തെ സ്തുതിക്കുന്നവർ വളരെ ഭാഗ്യവാന്മാർ.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੫॥

sachai sabad aap milaae satasangat sach gun gaavaniaa |5|

അവൻ്റെ ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ, സത്യദൈവം തന്നോട് തന്നെ ലയിക്കുന്നു, യഥാർത്ഥ സഭയിൽ ചേരുകയും സത്യവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുകയും ചെയ്യുന്നു. ||5||

ਲੇਖਾ ਪੜੀਐ ਜੇ ਲੇਖੇ ਵਿਚਿ ਹੋਵੈ ॥

lekhaa parreeai je lekhe vich hovai |

കർത്താവ് ഏതെങ്കിലും കണക്കിൽ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ നമുക്ക് അവൻ്റെ വിവരണം വായിക്കാമായിരുന്നു.

ਓਹੁ ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਸਬਦਿ ਸੁਧਿ ਹੋਵੈ ॥

ohu agam agochar sabad sudh hovai |

അവൻ അപ്രാപ്യനും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തവനുമാണ്; ശബ്ദത്തിലൂടെ ധാരണ ലഭിക്കുന്നു.

ਅਨਦਿਨੁ ਸਚ ਸਬਦਿ ਸਾਲਾਹੀ ਹੋਰੁ ਕੋਇ ਨ ਕੀਮਤਿ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥

anadin sach sabad saalaahee hor koe na keemat paavaniaa |6|

രാവും പകലും ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തെ സ്തുതിക്കുക. അവൻ്റെ മൂല്യം അറിയാൻ മറ്റൊരു മാർഗവുമില്ല. ||6||

ਪੜਿ ਪੜਿ ਥਾਕੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਈ ॥

parr parr thaake saant na aaee |

ആളുകൾ ക്ഷീണിതരാകുന്നതുവരെ വായിക്കുകയും വായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, പക്ഷേ അവർക്ക് സമാധാനം ലഭിക്കുന്നില്ല.

ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਜਾਲੇ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ॥

trisanaa jaale sudh na kaaee |

ആഗ്രഹത്താൽ വിഴുങ്ങിയ അവർക്ക് ഒരു ധാരണയുമില്ല.

ਬਿਖੁ ਬਿਹਾਝਹਿ ਬਿਖੁ ਮੋਹ ਪਿਆਸੇ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਵਣਿਆ ॥੭॥

bikh bihaajheh bikh moh piaase koorr bol bikh khaavaniaa |7|

അവർ വിഷം വാങ്ങുന്നു, വിഷത്തോടുള്ള അഭിനിവേശത്താൽ അവർ ദാഹിക്കുന്നു. കള്ളം പറഞ്ഞു വിഷം തിന്നുന്നു. ||7||

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਏਕੋ ਜਾਣਾ ॥

guraparasaadee eko jaanaa |

ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ ഞാൻ ഒരാളെ അറിയുന്നു.

ਦੂਜਾ ਮਾਰਿ ਮਨੁ ਸਚਿ ਸਮਾਣਾ ॥

doojaa maar man sach samaanaa |

എൻ്റെ ദ്വൈതബോധത്തെ കീഴടക്കി, എൻ്റെ മനസ്സ് സത്യത്തിൽ ലയിച്ചു.

ਨਾਨਕ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਵਰਤੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੭॥੧੮॥

naanak eko naam varatai man antar guraparasaadee paavaniaa |8|17|18|

ഓ നാനാക്ക്, ആ ഒരു നാമം എൻ്റെ മനസ്സിൽ ആഴത്തിൽ വ്യാപിക്കുന്നു; ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ ഞാനത് സ്വീകരിക്കുന്നു. ||8||17||18||

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

maajh mahalaa 3 |

മാജ്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਵਰਨ ਰੂਪ ਵਰਤਹਿ ਸਭ ਤੇਰੇ ॥

varan roop varateh sabh tere |

എല്ലാ വർണ്ണങ്ങളിലും രൂപങ്ങളിലും നീ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਫੇਰ ਪਵਹਿ ਘਣੇਰੇ ॥

mar mar jameh fer paveh ghanere |

ആളുകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും മരിക്കുന്നു; അവർ വീണ്ടും ജനിക്കുകയും പുനർജന്മ ചക്രത്തിൽ ചുറ്റിക്കറങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਤੂੰ ਏਕੋ ਨਿਹਚਲੁ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ਗੁਰਮਤੀ ਬੂਝ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੧॥

toon eko nihachal agam apaaraa guramatee boojh bujhaavaniaa |1|

നിങ്ങൾ മാത്രമാണ് ശാശ്വതവും മാറ്റമില്ലാത്തതും അപ്രാപ്യവും അനന്തവുമാണ്. ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ, ധാരണ പകരുന്നു. ||1||

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥

hau vaaree jeeo vaaree raam naam man vasaavaniaa |

ഭഗവാൻ്റെ നാമം മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നവർക്ക് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്, എൻ്റെ ആത്മാവ് ഒരു ത്യാഗമാണ്.

ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਵਰਨੁ ਨ ਕੋਈ ਗੁਰਮਤੀ ਆਪਿ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

tis roop na rekhiaa varan na koee guramatee aap bujhaavaniaa |1| rahaau |

ഭഗവാന് രൂപമോ ഭാവമോ നിറമോ ഇല്ല. ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ, അവനെ മനസ്സിലാക്കാൻ അവൻ നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਸਭ ਏਕਾ ਜੋਤਿ ਜਾਣੈ ਜੇ ਕੋਈ ॥

sabh ekaa jot jaanai je koee |

ഏക പ്രകാശം സർവ്വവ്യാപിയാണ്; ചിലർക്ക് മാത്രമേ ഇത് അറിയൂ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਐ ਪਰਗਟੁ ਹੋਈ ॥

satigur seviaai paragatt hoee |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ ഇത് വെളിപ്പെടുന്നു.

ਗੁਪਤੁ ਪਰਗਟੁ ਵਰਤੈ ਸਭ ਥਾਈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥

gupat paragatt varatai sabh thaaee jotee jot milaavaniaa |2|

മറഞ്ഞിരിക്കുന്നവയിലും പ്രത്യക്ഷത്തിലും അവൻ എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു. നമ്മുടെ പ്രകാശം വെളിച്ചത്തിൽ ലയിക്കുന്നു. ||2||

ਤਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਜਲੈ ਸੰਸਾਰਾ ॥

tisanaa agan jalai sansaaraa |

ലോകം ആഗ്രഹത്തിൻ്റെ അഗ്നിയിൽ ജ്വലിക്കുന്നു,

ਲੋਭੁ ਅਭਿਮਾਨੁ ਬਹੁਤੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥

lobh abhimaan bahut ahankaaraa |

അത്യാഗ്രഹത്തിലും അഹങ്കാരത്തിലും അമിതമായ അഹങ്കാരത്തിലും.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਪਤਿ ਗਵਾਏ ਅਪਣੀ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੩॥

mar mar janamai pat gavaae apanee birathaa janam gavaavaniaa |3|

ആളുകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും മരിക്കുന്നു; അവർ വീണ്ടും ജനിക്കുന്നു, അവരുടെ ബഹുമാനം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. അവർ തങ്ങളുടെ ജീവിതം വെറുതെ പാഴാക്കുന്നു. ||3||

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ॥

gur kaa sabad ko viralaa boojhai |

ഗുരുവിൻ്റെ വചനം മനസ്സിലാക്കുന്നവർ വളരെ വിരളമാണ്.

ਆਪੁ ਮਾਰੇ ਤਾ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਸੂਝੈ ॥

aap maare taa tribhavan soojhai |

അഹംഭാവത്തെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തുന്നവർ ത്രിലോകങ്ങളെ അറിയുന്നു.

ਫਿਰਿ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਮਰਣਾ ਹੋਵੈ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥

fir ohu marai na maranaa hovai sahaje sach samaavaniaa |4|

പിന്നെ, അവർ മരിക്കുന്നു, ഇനി ഒരിക്കലും മരിക്കില്ല. അവ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൽ അവബോധപൂർവ്വം ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||4||

ਮਾਇਆ ਮਹਿ ਫਿਰਿ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਏ ॥

maaeaa meh fir chit na laae |

അവർ വീണ്ടും മായയിൽ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നില്ല.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦ ਰਹੈ ਸਮਾਏ ॥

gur kai sabad sad rahai samaae |

അവർ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ എന്നേക്കും ലയിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਸਚੁ ਸਲਾਹੇ ਸਭ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥

sach salaahe sabh ghatt antar sacho sach suhaavaniaa |5|

എല്ലാ ഹൃദയങ്ങളിലും ആഴത്തിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന സത്യവനെ അവർ സ്തുതിക്കുന്നു. സത്യത്തിൻ്റെ വിശ്വസ്തതയാൽ അവർ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടുകയും ഉയർത്തപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ||5||