ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Pagina - 76
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਪਛੁਤਾਸੀ ਅੰਧੁਲੇ ਜਾ ਜਮਿ ਪਕੜਿ ਚਲਾਇਆ ॥
ant kaal pachhutaasee andhule jaa jam pakarr chalaaeaa |Op het laatste moment heb je berouw – je bent zo blind! – wanneer de Boodschapper van de Dood je vastgrijpt en je wegvoert.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਅਪੁਨਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਰਾਖਿਆ ਖਿਨ ਮਹਿ ਭਇਆ ਪਰਾਇਆ ॥
sabh kichh apunaa kar kar raakhiaa khin meh bheaa paraaeaa |Je hebt al je spullen voor jezelf gehouden, maar in een oogwenk zijn ze allemaal verloren.
ਬੁਧਿ ਵਿਸਰਜੀ ਗਈ ਸਿਆਣਪ ਕਰਿ ਅਵਗਣ ਪਛੁਤਾਇ ॥
budh visarajee gee siaanap kar avagan pachhutaae |Je intellect verliet je, je wijsheid vertrok, en nu heb je berouw voor de slechte daden die je hebt begaan.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਤੀਜੈ ਪਹਰੈ ਪ੍ਰਭੁ ਚੇਤਹੁ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੩॥
kahu naanak praanee teejai paharai prabh chetahu liv laae |3|Zegt Nanak, o sterveling, laat je bewustzijn tijdens de derde nachtwake liefdevol op God gericht zijn. ||3||
ਚਉਥੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਬਿਰਧਿ ਭਇਆ ਤਨੁ ਖੀਣੁ ॥
chauthai paharai rain kai vanajaariaa mitraa biradh bheaa tan kheen |In de vierde nachtwake, o mijn koopmansvriend, wordt je lichaam oud en zwak.
ਅਖੀ ਅੰਧੁ ਨ ਦੀਸਈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਕੰਨੀ ਸੁਣੈ ਨ ਵੈਣ ॥
akhee andh na deesee vanajaariaa mitraa kanee sunai na vain |Je ogen worden blind en kunnen niet zien, o mijn koopmansvriend, en je oren horen geen enkel woord.
ਅਖੀ ਅੰਧੁ ਜੀਭ ਰਸੁ ਨਾਹੀ ਰਹੇ ਪਰਾਕਉ ਤਾਣਾ ॥
akhee andh jeebh ras naahee rahe paraakau taanaa |Je ogen worden blind en je tong kan niet meer proeven; je leeft alleen met de hulp van anderen.
ਗੁਣ ਅੰਤਰਿ ਨਾਹੀ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਮਨਮੁਖ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ॥
gun antar naahee kiau sukh paavai manamukh aavan jaanaa |Hoe kun je vrede vinden als er geen innerlijke deugd is? De eigenzinnige manmukh komt en gaat in reïncarnatie.
ਖੜੁ ਪਕੀ ਕੁੜਿ ਭਜੈ ਬਿਨਸੈ ਆਇ ਚਲੈ ਕਿਆ ਮਾਣੁ ॥
kharr pakee kurr bhajai binasai aae chalai kiaa maan |Wanneer de levensoogst volwassen is geworden, buigt, breekt en vergaat het; Waarom trots zijn op wat komt en gaat?
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਚਉਥੈ ਪਹਰੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੁ ॥੪॥
kahu naanak praanee chauthai paharai guramukh sabad pachhaan |4|Zegt Nanak, o sterveling, in de vierde nachtwake herkent de Gurmukh het Woord van de Shabad. ||4||
ਓੜਕੁ ਆਇਆ ਤਿਨ ਸਾਹਿਆ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਜਰੁ ਜਰਵਾਣਾ ਕੰਨਿ ॥
orrak aaeaa tin saahiaa vanajaariaa mitraa jar jaravaanaa kan |Je adem komt ten einde, o mijn koopmansvriend, en je schouders worden belast door de tiran van de ouderdom.
ਇਕ ਰਤੀ ਗੁਣ ਨ ਸਮਾਣਿਆ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਅਵਗਣ ਖੜਸਨਿ ਬੰਨਿ ॥
eik ratee gun na samaaniaa vanajaariaa mitraa avagan kharrasan ban |Er kwam geen greintje deugd in je, o mijn koopmansvriend; gebonden en gekneveld door het kwaad, word je voortgedreven.
ਗੁਣ ਸੰਜਮਿ ਜਾਵੈ ਚੋਟ ਨ ਖਾਵੈ ਨਾ ਤਿਸੁ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ॥
gun sanjam jaavai chott na khaavai naa tis jaman maranaa |Iemand die deugdzaam en met zelfdiscipline vertrekt, wordt niet neergeslagen en wordt niet overgeleverd aan de cyclus van geboorte en dood.
ਕਾਲੁ ਜਾਲੁ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਤਰਣਾ ॥
kaal jaal jam johi na saakai bhaae bhagat bhai taranaa |De Boodschapper van de Dood en zijn val kunnen hem niet raken; door liefdevolle, toegewijde aanbidding steekt hij de oceaan van angst over.
ਪਤਿ ਸੇਤੀ ਜਾਵੈ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਮਿਟਾਵੈ ॥
pat setee jaavai sahaj samaavai sagale dookh mittaavai |Hij vertrekt met eer en gaat op in intuïtieve vrede en evenwicht; al zijn pijnen verdwijnen.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਛੂਟੈ ਸਾਚੇ ਤੇ ਪਤਿ ਪਾਵੈ ॥੫॥੨॥
kahu naanak praanee guramukh chhoottai saache te pat paavai |5|2|Zegt Nanak: wanneer de sterveling Gurmukh wordt, wordt hij gered en geëerd door de Ware Heer. ||5||2||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
sireeraag mahalaa 4 |Siree Raag, Vierde Mehl:
ਪਹਿਲੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਉਦਰ ਮੰਝਾਰਿ ॥
pahilai paharai rain kai vanajaariaa mitraa har paaeaa udar manjhaar |In de eerste nachtwake, o mijn koopmansvriend, plaatst de Heer je in de baarmoeder.
ਹਰਿ ਧਿਆਵੈ ਹਰਿ ਉਚਰੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਰਿ ॥
har dhiaavai har ucharai vanajaariaa mitraa har har naam samaar |Mediteer op de Heer en zing de Naam van de Heer, o mijn handelsvriend. Je denkt na over de Naam van de Heer, Har, Har.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਆਰਾਧੇ ਵਿਚਿ ਅਗਨੀ ਹਰਿ ਜਪਿ ਜੀਵਿਆ ॥
har har naam jape aaraadhe vich aganee har jap jeeviaa |Door de Naam van de Heer, Har, Har, te chanten en daarop te mediteren in het vuur van de baarmoeder, wordt je leven in stand gehouden door bij de Naam stil te staan.
ਬਾਹਰਿ ਜਨਮੁ ਭਇਆ ਮੁਖਿ ਲਾਗਾ ਸਰਸੇ ਪਿਤਾ ਮਾਤ ਥੀਵਿਆ ॥
baahar janam bheaa mukh laagaa sarase pitaa maat theeviaa |Je wordt geboren en je komt eruit, en je vader en moeder zijn blij je gezicht te zien.
ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਤਿਸੁ ਚੇਤਹੁ ਪ੍ਰਾਣੀ ਕਰਿ ਹਿਰਦੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੀਚਾਰਿ ॥
jis kee vasat tis chetahu praanee kar hiradai guramukh beechaar |Denk aan Degene, o sterveling, aan wie het kind toebehoort. Denk als Gurmukh in je hart over Hem na.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਪਹਿਲੈ ਪਹਰੈ ਹਰਿ ਜਪੀਐ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੧॥
kahu naanak praanee pahilai paharai har japeeai kirapaa dhaar |1|Zegt Nanak, o sterveling, sta tijdens de eerste nachtwake stil bij de Heer, die je zal overladen met Zijn Genade. ||1||
ਦੂਜੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
doojai paharai rain kai vanajaariaa mitraa man laagaa doojai bhaae |In de tweede nachtwake, o mijn koopmansvriend, is de geest gehecht aan de liefde voor de dualiteit.
ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਪਾਲੀਐ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਲੇ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਗਲਿ ਲਾਇ ॥
meraa meraa kar paaleeai vanajaariaa mitraa le maat pitaa gal laae |Moeder en vader omhelzen je stevig in hun omhelzing en beweren: "Hij is van mij, hij is van mij"; zo wordt het kind opgevoed, o mijn koopmansvriend.
ਲਾਵੈ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸਦਾ ਗਲ ਸੇਤੀ ਮਨਿ ਜਾਣੈ ਖਟਿ ਖਵਾਏ ॥
laavai maat pitaa sadaa gal setee man jaanai khatt khavaae |Je vader en moeder omhelzen je voortdurend in hun omhelzing; in hun gedachten geloven ze dat u voor hen zult zorgen en hen zult steunen.
ਜੋ ਦੇਵੈ ਤਿਸੈ ਨ ਜਾਣੈ ਮੂੜਾ ਦਿਤੇ ਨੋ ਲਪਟਾਏ ॥
jo devai tisai na jaanai moorraa dite no lapattaae |De dwaas kent Degene niet die geeft; in plaats daarvan klampt hij zich vast aan het geschenk.
ਕੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰੁ ਹਰਿ ਧਿਆਵੈ ਮਨਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
koee guramukh hovai su karai veechaar har dhiaavai man liv laae |Zeldzaam is de Gurmukh die nadenkt over, mediteert en in zijn geest liefdevol gehecht is aan de Heer.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਦੂਜੈ ਪਹਰੈ ਪ੍ਰਾਣੀ ਤਿਸੁ ਕਾਲੁ ਨ ਕਬਹੂੰ ਖਾਇ ॥੨॥
kahu naanak doojai paharai praanee tis kaal na kabahoon khaae |2|Zegt Nanak, in de tweede nachtwake: O sterveling, de dood verslindt je nooit. ||2||
ਤੀਜੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਮਨੁ ਲਗਾ ਆਲਿ ਜੰਜਾਲਿ ॥
teejai paharai rain kai vanajaariaa mitraa man lagaa aal janjaal |In de derde nachtwake, o mijn koopmansvriend, is je geest verstrikt in wereldse en huishoudelijke aangelegenheden.
ਧਨੁ ਚਿਤਵੈ ਧਨੁ ਸੰਚਵੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹਰਿ ਨ ਸਮਾਲਿ ॥
dhan chitavai dhan sanchavai vanajaariaa mitraa har naamaa har na samaal |Je denkt aan rijkdom en verzamelt rijkdom, o mijn koopmansvriend, maar je denkt niet na over de Heer of de Naam van de Heer.
ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਦੇ ਨ ਸਮਾਲੈ ਜਿ ਹੋਵੈ ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ॥
har naamaa har har kade na samaalai ji hovai ant sakhaaee |Je blijft nooit stilstaan bij de Naam van de Heer, Har, Har, die uiteindelijk je enige Helper en Steun zal zijn.