ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 652

ਪਿਰ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥

pir kee saar na jaanee doojai bhaae piaar |

தன் கணவன் இறைவனின் மதிப்பு அவளுக்குத் தெரியாது; அவள் இருமையின் காதலுடன் இணைந்திருக்கிறாள்.

ਸਾ ਕੁਸੁਧ ਸਾ ਕੁਲਖਣੀ ਨਾਨਕ ਨਾਰੀ ਵਿਚਿ ਕੁਨਾਰਿ ॥੨॥

saa kusudh saa kulakhanee naanak naaree vich kunaar |2|

அவள் தூய்மையற்றவள், ஒழுக்கக்கேடானவள், ஓ நானக்; பெண்களில், அவள் மிகவும் மோசமான பெண். ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਪਣੀ ਦਇਆ ਕਰਿ ਹਰਿ ਬੋਲੀ ਬੈਣੀ ॥

har har apanee deaa kar har bolee bainee |

ஆண்டவரே, உமது பானியின் வார்த்தையை நான் உச்சரிப்பதற்காக என்னிடம் கருணை காட்டுங்கள்.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਹਰਿ ਉਚਰਾ ਹਰਿ ਲਾਹਾ ਲੈਣੀ ॥

har naam dhiaaee har ucharaa har laahaa lainee |

இறைவனின் திருநாமத்தை தியானித்து, திருநாமத்தை ஜபித்து, இறைவனின் திருநாமத்தின் பலனைப் பெறுவானாக.

ਜੋ ਜਪਦੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਤਿਨ ਹਉ ਕੁਰਬੈਣੀ ॥

jo japade har har dinas raat tin hau kurabainee |

இறைவனின் திருநாமத்தை, ஹர், ஹர், இரவும் பகலும் ஜபிப்பவர்களுக்கு நான் தியாகம்.

ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨ ਜਨ ਦੇਖਾ ਨੈਣੀ ॥

jinaa satigur meraa piaaraa araadhiaa tin jan dekhaa nainee |

என் அன்புக்குரிய உண்மையான குருவை வணங்கி வழிபடுபவர்களை என் கண்களால் பார்க்கிறேன்.

ਹਉ ਵਾਰਿਆ ਅਪਣੇ ਗੁਰੂ ਕਉ ਜਿਨਿ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਸਜਣੁ ਮੇਲਿਆ ਸੈਣੀ ॥੨੪॥

hau vaariaa apane guroo kau jin meraa har sajan meliaa sainee |24|

என் இறைவனுடன் என்னை இணைத்த என் குருவுக்கு நான் ஒரு தியாகம், என் நண்பன், என் சிறந்த நண்பன். ||24||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥

salok mahalaa 4 |

சலோக், நான்காவது மெஹல்:

ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੋ ਮਿਤੁ ॥

har daasan siau preet hai har daasan ko mit |

கர்த்தர் தம் அடிமைகளை நேசிக்கிறார்; இறைவன் தன் அடிமைகளின் நண்பன்.

ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੈ ਵਸਿ ਹੈ ਜਿਉ ਜੰਤੀ ਕੈ ਵਸਿ ਜੰਤੁ ॥

har daasan kai vas hai jiau jantee kai vas jant |

இசைக்கருவியின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும் இசைக்கருவியைப் போல இறைவன் தன் அடிமைகளின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறான்.

ਹਰਿ ਕੇ ਦਾਸ ਹਰਿ ਧਿਆਇਦੇ ਕਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ॥

har ke daas har dhiaaeide kar preetam siau nehu |

இறைவனின் அடியார்கள் இறைவனைத் தியானிக்கின்றனர்; அவர்கள் தங்கள் காதலியை நேசிக்கிறார்கள்.

ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਕੈ ਸੁਨਹੁ ਪ੍ਰਭ ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਵਰਸੈ ਮੇਹੁ ॥

kirapaa kar kai sunahu prabh sabh jag meh varasai mehu |

தயவு செய்து, நான் சொல்வதைக் கேளுங்கள், கடவுளே - உமது அருள் உலகம் முழுவதும் பொழியட்டும்.

ਜੋ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਹੈ ਸਾ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥

jo har daasan kee usatat hai saa har kee vaddiaaee |

இறைவனின் அடியவர்களைப் போற்றுவது இறைவனின் மகிமையாகும்.

ਹਰਿ ਆਪਣੀ ਵਡਿਆਈ ਭਾਵਦੀ ਜਨ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਕਰਾਈ ॥

har aapanee vaddiaaee bhaavadee jan kaa jaikaar karaaee |

கர்த்தர் தம்முடைய சொந்த மகிமையை நேசிக்கிறார், அதனால் அவருடைய தாழ்மையான வேலைக்காரன் கொண்டாடப்படுகிறான்.

ਸੋ ਹਰਿ ਜਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਨੁ ਇਕ ਸਮਾਨਿ ॥

so har jan naam dhiaaeidaa har har jan ik samaan |

இறைவனின் பணிவான அந்த அடியார், இறைவனின் திருநாமமான நாமத்தை தியானிக்கிறார்; இறைவனும், இறைவனின் பணிவான பணியாளரும் ஒன்றே.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਹੁ ਭਗਵਾਨ ॥੧॥

jan naanak har kaa daas hai har paij rakhahu bhagavaan |1|

வேலைக்காரன் நானக் இறைவனின் அடிமை; ஆண்டவரே, கடவுளே, தயவுசெய்து அவருடைய மரியாதையைக் காப்பாற்றுங்கள். ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

நான்காவது மெஹல்:

ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਈ ਤਿਨਿ ਸਾਚੈ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥

naanak preet laaee tin saachai tis bin rahan na jaaee |

நானக் உண்மையான இறைவனை நேசிக்கிறார்; அவர் இல்லாமல், அவர் உயிர்வாழ முடியாது.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਪੂਰਾ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥੨॥

satigur milai ta pooraa paaeeai har ras rasan rasaaee |2|

உண்மையான குருவைச் சந்தித்தால், பரிபூரணமான இறைவனைக் காணலாம், மேலும் நாவு இறைவனின் உன்னத சாரத்தை அனுபவிக்கிறது. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਪਰਭਾਤਿ ਤੂਹੈ ਹੀ ਗਾਵਣਾ ॥

rain dinas parabhaat toohai hee gaavanaa |

இரவும் பகலும், காலையும் இரவும், ஆண்டவரே, நான் உன்னைப் பாடுகிறேன்.

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਰਬਤ ਨਾਉ ਤੇਰਾ ਧਿਆਵਣਾ ॥

jeea jant sarabat naau teraa dhiaavanaa |

அனைத்து உயிரினங்களும், உயிரினங்களும் உனது பெயரையே தியானிக்கின்றன.

ਤੂ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰੁ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਖਾਵਣਾ ॥

too daataa daataar teraa ditaa khaavanaa |

நீங்கள் கொடுப்பவர், பெரிய கொடுப்பவர்; நீங்கள் கொடுப்பதை நாங்கள் உண்கிறோம்.

ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ਪਾਪ ਗਵਾਵਣਾ ॥

bhagat janaa kai sang paap gavaavanaa |

பக்தர்களின் சபையில் பாவங்கள் நீங்கும்.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਬਲਿ ਬਲਿ ਜਾਵਣਾ ॥੨੫॥

jan naanak sad balihaarai bal bal jaavanaa |25|

வேலைக்காரன் நானக் என்றென்றும் ஒரு தியாகம், ஒரு தியாகம், ஒரு தியாகம், ஆண்டவரே. ||25||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥

salok mahalaa 4 |

சலோக், நான்காவது மெஹல்:

ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਭਈ ਮਤਿ ਮਧਿਮ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨਾਹੀ ॥

antar agiaan bhee mat madhim satigur kee parateet naahee |

அவருக்குள் ஆன்மீக அறியாமை உள்ளது, அவருடைய புத்தி மந்தமாகவும் மங்கலாகவும் இருக்கிறது; அவர் உண்மையான குருவில் நம்பிக்கை வைப்பதில்லை.

ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਸਭੁ ਕਪਟੋ ਕਰਿ ਜਾਣੈ ਕਪਟੇ ਖਪਹਿ ਖਪਾਹੀ ॥

andar kapatt sabh kapatto kar jaanai kapatte khapeh khapaahee |

அவர் தனக்குள்ளேயே வஞ்சகத்தைக் கொண்டிருக்கிறார், அதனால் அவர் மற்ற அனைவரிடமும் ஏமாற்றத்தைக் காண்கிறார்; அவரது ஏமாற்றுகளால், அவர் முற்றிலும் அழிந்துவிட்டார்.