ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Leathanach - 1092
ਬਿਨੁ ਕਰਮਾ ਕਿਛੂ ਨ ਪਾਈਐ ਜੇ ਬਹੁਤੁ ਲੋਚਾਹੀ ॥
bin karamaa kichhoo na paaeeai je bahut lochaahee |Gan karma maith, ní fhaigheann sé rud ar bith, is cuma cé mhéad is mian leis.
ਆਵੈ ਜਾਇ ਜੰਮੈ ਮਰੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਛੁਟਾਹੀ ॥
aavai jaae jamai marai gur sabad chhuttaahee |Ag teacht agus ag imeacht san athincarnation, agus cuirtear deireadh le breith agus bás, trí Fhocal Shabad an Ghúrú.
ਆਪਿ ਕਰੈ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥੧੬॥
aap karai kis aakheeai doojaa ko naahee |16|Gníomhaíonn sé é féin, mar sin cé leis ar cheart dúinn gearán a dhéanamh? Níl aon eile ar chor ar bith. ||16||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |Salok, An Tríú Mehl:
ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਸੰਤੀ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
eis jag meh santee dhan khattiaa jinaa satigur miliaa prabh aae |Sa saol seo, tuilleann na Naomh an saibhreas; tagann siad chun bualadh le Dia tríd an bhFíor-Ghúrú.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਇਸੁ ਧਨ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
satigur sach drirraaeaa is dhan kee keemat kahee na jaae |Ionchlannann an Fíor-Ghúrú an Fhírinne laistigh; ní féidir cur síos a dhéanamh ar luach an tsaibhris seo.
ਇਤੁ ਧਨਿ ਪਾਇਐ ਭੁਖ ਲਥੀ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
eit dhan paaeaai bhukh lathee sukh vasiaa man aae |Nuair a fhaightear an saibhreas seo, scaoiltear leis an ocras, agus tagann síocháin chun cónaí san intinn.
ਜਿੰਨੑਾ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨੀ ਪਾਇਆ ਆਇ ॥
jinaa kau dhur likhiaa tinee paaeaa aae |Na daoine sin amháin a bhfuil a leithéid de chinniúint réamhordaithe acu, ní thagann chun é seo a fháil.
ਮਨਮੁਖੁ ਜਗਤੁ ਨਿਰਧਨੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ਨੋ ਬਿਲਲਾਇ ॥
manamukh jagat niradhan hai maaeaa no bilalaae |Tá saol an manmukh féin-willed bocht, ag caoineadh Maya.
ਅਨਦਿਨੁ ਫਿਰਦਾ ਸਦਾ ਰਹੈ ਭੁਖ ਨ ਕਦੇ ਜਾਇ ॥
anadin firadaa sadaa rahai bhukh na kade jaae |Lá agus oíche, imíonn sé go síoraí, agus ní scaoiltear a ocras go deo.
ਸਾਂਤਿ ਨ ਕਦੇ ਆਵਈ ਨਹ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
saant na kade aavee nah sukh vasai man aae |Ní fhaigheann sé suaimhneas suaimhneach, agus ní thagann síocháin chun cónaí ina intinn.
ਸਦਾ ਚਿੰਤ ਚਿਤਵਦਾ ਰਹੈ ਸਹਸਾ ਕਦੇ ਨ ਜਾਇ ॥
sadaa chint chitavadaa rahai sahasaa kade na jaae |Bíonn imní air i gcónaí, agus ní imíonn a chiniceas riamh.
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਭਵੀ ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੈ ਤਾ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ॥
naanak vin satigur mat bhavee satigur no milai taa sabad kamaae |A Nanak, gan an Fíor-Ghúrú, tá an intleacht shaobhtha; má bhuaileann duine leis an bhFíor-Ghúrú, cleachtann duine Briathar an tSabad.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖ ਮਹਿ ਰਹੈ ਸਚੇ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
sadaa sadaa sukh meh rahai sache maeh samaae |1|Go brách agus go brách, seasann sé faoi shíocháin, agus cónasc sé sa Fhíor-Thiarna. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |An Tríú Mehl:
ਜਿਨਿ ਉਪਾਈ ਮੇਦਨੀ ਸੋਈ ਸਾਰ ਕਰੇਇ ॥
jin upaaee medanee soee saar karee |An té a chruthaigh an domhan, tugann sé aire dó.
ਏਕੋ ਸਿਮਰਹੁ ਭਾਇਰਹੁ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
eko simarahu bhaaeirahu tis bin avar na koe |Déanaigí machnamh i gcuimhne ar an Aon Tiarna, a Shiblíní na Cinniúint; níl aon duine eile seachas Eisean.
ਖਾਣਾ ਸਬਦੁ ਚੰਗਿਆਈਆ ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਸਦਾ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਹੋਇ ॥
khaanaa sabad changiaaeea jit khaadhai sadaa tripat hoe |Mar sin ithe bia an Shabad agus maitheasa; ag ithe é, fanfaidh tú sásta go deo.
ਪੈਨਣੁ ਸਿਫਤਿ ਸਨਾਇ ਹੈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਓਹੁ ਊਜਲਾ ਮੈਲਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥
painan sifat sanaae hai sadaa sadaa ohu aoojalaa mailaa kade na hoe |Gúna tú féin i Moladh an Tiarna. Go deo agus de shíor, tá sé radanta agus geal; ní bhíonn sé truaillithe riamh.
ਸਹਜੇ ਸਚੁ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਥੋੜਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥
sahaje sach dhan khattiaa thorraa kade na hoe |Tá an fíorshaibhreas tuillte agam go hintuigthe, rud nach laghdaítear riamh.
ਦੇਹੀ ਨੋ ਸਬਦੁ ਸੀਗਾਰੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
dehee no sabad seegaar hai jit sadaa sadaa sukh hoe |Tá an corp maisithe leis an Seabóid, agus é faoi shíocháin go deo.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਵਿਖਾਲੇ ਸੋਇ ॥੨॥
naanak guramukh bujheeai jis no aap vikhaale soe |2|A Nanak, tuigeann an Gurmukh an Tiarna, a nochtann é féin. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਅੰਤਰਿ ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੋ ਗੁਰਸਬਦੀ ਜਾਪੈ ॥
antar jap tap sanjamo gurasabadee jaapai |Go domhain laistigh daoibh féin tá machnamh agus féinsmacht ghéar, nuair a thuigeann duine Briathar Shabad an Ghúrú.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਹਉਮੈ ਅਗਿਆਨੁ ਗਵਾਪੈ ॥
har har naam dhiaaeeai haumai agiaan gavaapai |Má dhéantar machnamh ar Ainm an Tiarna, cuirtear deireadh le Har, Har, leis an egotism agus leis an aineolas.
ਅੰਦਰੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਭਰਪੂਰੁ ਹੈ ਚਾਖਿਆ ਸਾਦੁ ਜਾਪੈ ॥
andar amrit bharapoor hai chaakhiaa saad jaapai |Tá duine istigh ag cur thar maoil le Neachtar Ambrosial; ag blaiseadh é, tá an blas ar eolas.
ਜਿਨ ਚਾਖਿਆ ਸੇ ਨਿਰਭਉ ਭਏ ਸੇ ਹਰਿ ਰਸਿ ਧ੍ਰਾਪੈ ॥
jin chaakhiaa se nirbhau bhe se har ras dhraapai |Iad siúd a bhlaiseann sé éiríonn fearless; tá siad sásta le croílár sublime an Tiarna.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ਪੀਆਇਆ ਫਿਰਿ ਕਾਲੁ ਨ ਵਿਆਪੈ ॥੧੭॥
har kirapaa dhaar peeaeaa fir kaal na viaapai |17|Iad siúd a ólann isteach é, trí Ghrás an Tiarna, ní bheidh siad faoi bhrón arís ag an mbás. ||17||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |Salok, An Tríú Mehl:
ਲੋਕੁ ਅਵਗਣਾ ਕੀ ਬੰਨੑੈ ਗੰਠੜੀ ਗੁਣ ਨ ਵਿਹਾਝੈ ਕੋਇ ॥
lok avaganaa kee banaai ganttharree gun na vihaajhai koe |Ceanglaíonn daoine cuachtaí demerits suas; ní dhéileálann aon duine i bhua.
ਗੁਣ ਕਾ ਗਾਹਕੁ ਨਾਨਕਾ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਹੋਇ ॥
gun kaa gaahak naanakaa viralaa koee hoe |Is annamh an duine sin, O Nanak, a cheannaíonn bua.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਗੁਣ ਪਾਈਅਨਿੑ ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੧॥
guraparasaadee gun paaeeani jis no nadar karee |1|Le Grásta Ghúrú, beannaítear duine le bua, nuair a thugann an Tiarna Sracfhéachaint ar Ghrás. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |An Tríú Mehl:
ਗੁਣ ਅਵਗੁਣ ਸਮਾਨਿ ਹਹਿ ਜਿ ਆਪਿ ਕੀਤੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
gun avagun samaan heh ji aap keete karataar |Is ionann fiúntais agus demerits; is é an Cruthaitheoir a chruthaigh iad araon.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮਿ ਮੰਨਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥੨॥
naanak hukam maniaai sukh paaeeai gurasabadee veechaar |2|Faigheann O Nanak, an té a ghéilleann do Hukam Ordú an Tiarna, síocháin, ag smaoineamh ar Fhocal Shabad an Ghúrú. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਅੰਦਰਿ ਰਾਜਾ ਤਖਤੁ ਹੈ ਆਪੇ ਕਰੇ ਨਿਆਉ ॥
andar raajaa takhat hai aape kare niaau |Suíonn an Rí ar an ríchathaoir laistigh den féin; Riarann sé féin ceartas.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਦਰੁ ਜਾਣੀਐ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲੁ ਅਸਰਾਉ ॥
gurasabadee dar jaaneeai andar mahal asaraau |Trí Fhocal Shabad an Ghúrú, tugtar Cúirt an Tiarna air; laistigh de féin tá an Tearmann, Ard-Mhéara Láithreacht an Tiarna.
ਖਰੇ ਪਰਖਿ ਖਜਾਨੈ ਪਾਈਅਨਿ ਖੋਟਿਆ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
khare parakh khajaanai paaeean khottiaa naahee thaau |Déantar na boinn a mheas, agus cuirtear na fíor-bhoinn ina chiste, agus níl áit ar bith ag na cinn góchumtha.
ਸਭੁ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਦਾ ਸਦਾ ਸਚੁ ਨਿਆਉ ॥
sabh sacho sach varatadaa sadaa sach niaau |Tá an Fhírinne is Fearr uile-fhorleathan; Tá a cheartas go deo Fíor.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਾ ਰਸੁ ਆਇਆ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਨਾਉ ॥੧੮॥
amrit kaa ras aaeaa man vasiaa naau |18|Tagann duine chun taitneamh a bhaint as an bunúsach Ambrosial, nuair a bhíonn an Ainm cumhdaithe san intinn. ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |Salok, An Chéad Mhehl:
ਹਉ ਮੈ ਕਰੀ ਤਾਂ ਤੂ ਨਾਹੀ ਤੂ ਹੋਵਹਿ ਹਉ ਨਾਹਿ ॥
hau mai karee taan too naahee too hoveh hau naeh |Nuair a ghníomhaíonn duine i meon féiniúlachta, níl Tú ann, a Thiarna. Cibé áit a bhfuil Tú, níl aon ego.