Is é Féin an t-uisce, Sé Féin a thugann an piocadh fiacla, agus Sé Féin a thairgeann an béal.
Glaonn sé féin ar an bpobal agus suíonn sé, agus fágann sé féin slán leo.
Duine a bheannaíonn an Tiarna é féin lena thrócaire - cuireann an Tiarna air siúl de réir a thoile. ||6||
Salok, An Tríú Mehl:
Níl i deasghnátha agus reiligiúin go léir ach dul i ngleic; tá olc agus maith ceangailte leo.
Níl sna rudaí sin a dhéantar ar mhaithe le leanaí agus céile, i ego agus i gceangal, ach bannaí níos mó.
Cibé áit a fhéachaim, feicim ann sin an ceangaltán le Maya.
A Nanak, gan an Fíor-Ainm, tá an domhan gafa le dallóga. ||1||
Ceathrú Mehl:
Faigheann na dall an Solas Dhiaga, nuair a chumasc siad le Uacht an Fhíor-Ghúrú.
Briseann siad a gceangail, agus fanann siad san Fhírinne, agus cuirtear deireadh le dorchadas an aineolais.
Feiceann siad go mbaineann gach rud leis an té a chruthaigh agus a mhúnlaigh an corp.
Féachann Nanak le Tearmann an Chruthaitheora - caomhnaíonn an Cruthaitheoir a onóir. ||2||
Pauree:
Nuair a chruthaigh an Cruthaitheoir, ina shuí go léir leis féin, an Cruinne, ní dheachaigh sé i gcomhairle le haon duine dá sheirbhísigh;
mar sin cad is féidir le duine ar bith a ghlacadh, agus cad is féidir aon duine a thabhairt, nuair nach raibh sé a chruthú ar bith eile cosúil le Féin?
Ansin, tar éis an domhan a mhúnlú, bheannaigh an Cruthaitheoir go léir lena bheannachtaí.
Treoraíonn sé é féin dúinn ina sheirbhís, agus mar Gurmukh, ólaimid ina Neachtar Ambrosial.
Tá sé Féin gan fhoirm, agus tá sé féin déanta; pé rud a dhéanann Sé Féin, tagann sé chun críche. ||7||
Salok, An Tríú Mehl:
Déanann na Gurmukhs freastal ar Dhia go deo; de ló is d’oíche, tá siad fite fuaite i nGrá an Fhíor-Thiarna.
Tá siad faoi aoibhneas go deo, ag canadh Moltaí Glórmhara an Fhíor-Thiarna; sa saol seo agus sa saol eile, coimeádann siad Eisean ceangailte lena gcroí.
n-Beloved dwells domhain laistigh; réamhordaigh an Cruthaitheoir an chinniúint seo.
A Nanac, meascann sé isteach é féin iad; Cith sé Féin a Trócaire orthu. ||1||
An Tríú Mehl:
Trí labhairt agus labhairt amháin, ní fhaightear é. Oíche agus lá, canaigí a Mholtaí Glórmhar go deo.
Gan a Ghrásta Trócaireach, ní fhaigheann aon duine é; tá go leor básaithe ag tafann agus ag caoineadh.
Nuair a bhíonn an intinn agus an corp sáithithe le Briathar Shabad an Ghúrú, tagann an Tiarna Féin chun cónaithe ina intinn.
A Nanac, trína Ghrás, Faightear é; Aontaíonn sé sinn ina Aontas. ||2||
Pauree:
Is é féin na Vedas, na Puraanas agus na Shaastras go léir; Canann Sé Féin iad, agus bíonn áthas air féin.
Suíonn sé é féin síos chun adhradh, agus cruthaíonn sé é féin an domhan.
Is sealbhóir tí é Féin, agus is tréigean é Féin; Cuireann sé é féin in iúl don Dobhriathar.
Is é Féin an uile mhaitheas, agus is é is cúis leis féin dúinn gníomh a dhéanamh; Tá sé féin fós scoite.
Deonaíonn sé féin pléisiúir agus pian; bronnann an Cruthaitheoir Féin A chuid bronntanais. ||8||
Salok, An Tríú Mehl:
A Shaykh, tréigean do nádúr éadrócaireach; beo ar eagla Dé agus tabhair suas do mheabhair.
Trí Eagla an Ghúrú, sábháladh mórán; ar an eagla seo, faigh an Tiarna Fearless.
Croí do chroí cloiche le Briathar an tSabad; lig síocháin agus suaimhneas teacht chun cloí i d'intinn.
Má dhéantar dea-ghníomhartha sa staid shíochánta seo, ceadaíonn an Tiarna agus an Máistir iad.
A Nanak, trí mhian gnéis agus fearg, ní bhfuair duine ar bith Dia riamh - imigh, agus iarr ar aon duine ciallmhar. ||1||
An Tríú Mehl: