Aasaa, An Cúigiú Mehl:
Tá gach rud réamh-ordaithe; cad eile is féidir a bheith ar eolas trí staidéar?
Tá an Tiarna Dia Uachtarach maithiúnas don leanbh earráideach. ||1||
Bíonn mo Ghúrú Fíor trócaireach i gcónaí; Shábháil sé mé, an ceann caol.
Do leigheas sé mo ghalar, is fuair mé an tsíocháin is mó; Chuir sé Ainm Ambrosial an Tiarna i mo bhéal. ||1||Sos||
Tá mo pheacaí gan líon nite aige; Ghearr sé uaidh mo bhannaí, agus táim saor.
Thóg sé lámh liom, agus tharraing sé amach as an poll uafásach, domhain dorcha mé. ||2||
D'éirigh mé gan eagla, agus scriosadh mo chuid eagla go léir. Tá an Tiarna Slánaitheoir shábháil mé.
Sin é do fhlaithiúlacht, a Dhia, gur réitigh tú mo ghnóthaí go léir. ||3||
Bhuail m'intinn le mo Thiarna agus mo Mháistir, stór an fheabhais.
Ag dul chuig a Thearmann, tá áthas ar Nanak. ||4||9||48||
Aasaa, An Cúigiú Mehl:
Má dhéanaim dearmad Tú, ansin beidh gach duine i mo namhaid. Nuair a thagann Tú chun cuimhne, ansin déanann siad freastal dom.
Níl aithne agam ar aon duine eile, a Thiarna Fíor, Dofheicthe, Dofheicthe. ||1||
Nuair a thagann Tú chun cuimhne, Bíonn tú i gcónaí trócaireach liom; cad is féidir leis na daoine bochta a dhéanamh domsa?
Inis dom, cé dó ar cheart dom maith nó olc a ghlaoch, mar is leatsa gach neach? ||1||Sos||
Is tusa mo Dhídean, Is Tú mo Thacaíocht; do lámh a thabhairt dom, Cosnaíonn tú mé.
Níl baint ag clúmhilleadh ná ag fulaingt leis an duine humhal sin ar a mbronn tú do Ghrás. ||2||
Sin í an tsíocháin, agus sin móráltacht, atá taitneamhach d'intinn an Tiarna Dia, a chara.
Tá tú uile-fhiosrach, Tá tú trócaireach go deo; ag fáil d'Ainm, is aoibhinn liom é agus déanaim lúcháir. ||3||
Déanaim mo phaidir a thairiscint duit; Is leatsa mo chorp agus mo anam go léir.
Arsa Nanak, is é seo do mhóráltacht go léir; níl a fhios ag aon duine fiú m'ainm. ||4||10||49||
Aasaa, An Cúigiú Mehl:
Taisbeáin do thrócaire, a Dhé, a Shearcthóir na gcroidhthe, go bhfaghainn-se thú, a Thiarna, sa tSaadh Sangat, Cuideachta na Naomh.
Nuair a osclaíonn Tú Do Dhoras, agus nuair a nochtar Fís Bheannaithe do Dharshan, ní scaoiltear an básmhar arís chun athchoirniúcháin. ||1||
Ag bualadh le mo Thiarna agus mo Mháistir ionúin, baintear mo phianta go léir.
Slánaítear mé agus tógtar trasna mé, i gcuideachta na ndaoine a chuimhníonn ar an Tiarna Dia Uachtarach ina gcroí. ||1||Sos||
Is fásach mór é an domhan seo, aigéan tine, ina gcloíonn daoine bás, i bpléisiúr agus i bpian.
Ag bualadh leis an bhFíor-Ghúrú, éiríonn an marfach glan gan Smál; lena theanga, canann sé Ainm Ambrosial an Tiarna. ||2||
Caomhnaíonn sé a chorp agus a shaibhreas, agus glacann sé gach rud mar a chuid féin; is iad sin na naisc fholmha a cheanglaíonn é.
De réir Ghráinne Ghúrú, déantar an bás a shaoradh, ag machnamh ar Ainm an Tiarna, Har, Har. ||3||
Shábháil Dia, an Slánaitheoir, iad siúd atá taitneamhach le Toil Dé.
Is leatsa an t-anam agus an corp go léir, a Bhronnmhaire Mór; A Nanak, is íobairt go deo mé. ||4||11||50||
Aasaa, An Cúigiú Mehl:
Sheachain tú an tslua cheangail agus eisíontais - cé leis ar tharla é seo?
Ní chuireann an t-enticer mór isteach ort. Cá bhfuil do leisc imithe? ||1||Sos||