Is mallacht ar shaol na ndaoine a chuireann a ndóchas i ndaoine eile. ||21||
Slán, dá mbeinn ann nuair a tháinig mo chara, dhéanfainn féin íobairt dó.
Anois tá mo fheoil ag lasadh dearg ar na gual te. ||22||
Ar ndóigh, cuireann an feirmeoir crainn acacia, agus is mian leis fíonchaora.
Tá sé ag sníomh olann, ach is mian leis síoda a chaitheamh. ||23||
Slán, tá an cosán láibeach, agus tá teach mo Cháirde chomh fada uaidh.
Má théim amach, beidh mo bhrat sáithithe, ach má fhanann mé sa bhaile, ansin beidh mo chroí briste. ||24||
Tá mo bhrat sáithithe, báite le doirteadh Báistí an Tiarna.
Táim ag dul amach chun bualadh le mo Chara, ionas nach mbrisfear mo chroí. ||25||
Fare, bhí imní orm go bhféadfadh mo turban éirí salach.
Níor thuig mo dhuine féin gan smaoineamh go n-ídeoidh deannach mo cheann chomh maith lá amháin. ||26||
Táille: cána siúcra, candy, siúcra, molás, mil agus bainne buabhall
- tá na rudaí seo go léir milis, ach níl siad comhionann leatsa. ||27||
Seadh, tá m'arán déanta d'adhmad, agus is é an t-ocras mo ghoile.
Iad siúd a itheann arán im, beidh siad ag fulaingt i bpian uafásach. ||28||
Ith arán tirim, agus ól uisce fuar.
Fare, má fheiceann tú arán im duine eile, ná bíodh éad air mar gheall air. ||29||
An oíche seo, níor chodail mé le mo Thiarna Fear céile, agus anois tá mo chorp ag fulaingt i bpian.
Téigh agus fiafraigh den bhrídeog thréigthe, conas a théann sí thar a oíche. ||30||
Ní fhaigheann sí aon áit scíthe i dteach a hathar céile, ná áit ar bith i dteach a tuismitheoirí ach an oiread.
Ní thugann a Fear céile Tiarna aire di; cén sórt bean-bhean bheannaithe, sona sásta í? ||31||
I dteach a hathar céile ina dhiaidh seo, agus i dteach a tuismitheoirí ar an saol seo, baineann sí lena Fear céile Tiarna. Tá a Fear céile Dorochtana agus Dothuigthe.
A Nanak, is í an bhean-phósta sona í, atá taitneamhach lena Tiarna Neamhchúramach. ||32||
Snámha, níocháin agus maisiú í féin, tagann sí agus codlaíonn gan imní.
Fareed, boladh sí fós mar asafoetida; tá cumhrán musca imithe. ||33||
Níl eagla orm m'óige a chailleadh, a fhad is nach gcaillim Grá mo Fhear céile a Thiarna.
Faraoir, tá an oiread sin ógánach, gan a Ghrá, triomaithe agus imithe i léig. ||34||
Slán, is imní mo leaba, is é pian mo tocht, agus pian na scaradh mo bhrat agus mo chuilt.
Féuch, is é seo mo shaol, a Thiarna agus a Mháistir Fhíor. ||35||
Labhraíonn go leor faoi phian agus faoi fhulaingt na scaradh; A phian, is tusa an rialóir ar fad.
Slán, an corp sin, nach n-ardaíonn grá an Tiarna laistigh de - féach ar an gcorp sin mar thalamh créamtha. ||36||
Ar ndóigh, is sprouts nimhiúla iad seo atá brataithe le siúcra.
Faigheann cuid bás agus iad á bplandáil, agus déantar cuid eile a mhilleadh, ag baint leo agus ag taitneamh a bhaint astu. ||37||
Faraoir, cailltear uaireanta an lae ag fánaíocht thart, agus cailltear uaireanta na hoíche ina chodladh.
Glaofaidh Dia ar do chuntas, agus fiafróidh sé díot cad chuige ar tháinig tú isteach sa saol seo. ||38||
Faraoir, tá tú imithe go Doras an Tiarna. An bhfaca tú an gong ann?
Tá an rud gan locht seo á bhualadh - samhlaigh cad atá i ndán dúinn na peacaigh! ||39||
Gach uair an chloig, tá sé buailte; déantar é a phionósú gach lá.
Tá an corp álainn seo cosúil leis an gong; Gabhann sé an oíche i bpian. ||40||