Deonaíonn Dia a Ghrás, agus tugann sé trasna go dtí an taobh eile é.
Tá an aigéan an-domhain, líonadh le huisce fiery; iompraíonn an Gúrú, an Fíor-Ghúrú, anonn go dtí an taobh eile sinn. ||2||
Ní thuigeann an manmukh dall, féin-willed.
Tagann sé agus téann sé i reincarnation, ag fáil bháis, agus ag fáil bháis arís.
Ní féidir an inscríbhinn primal cinniúint a scriosadh. Tá na daoine atá dall spioradálta ag fulaingt go uafásach ag doras an Bháis. ||3||
Tagann cuid acu agus imíonn siad, agus ní fhaigheann siad teach ina gcroí féin.
Faoi cheangal a ngníomhartha san am atá caite, déanann siad peacaí.
Níl tuiscint ar bith ag na dall, níl aon eagna; tá siad gafa agus scriosta ag saint agus egotism. ||4||
Gan a Fear céile, a Thiarna, cén mhaith atá ag maisiúcháin an bhean-anama?
Tá dearmad déanta aici ar a Tiarna agus ar a Máistir, agus tá an-ríméad uirthi le fear céile duine eile.
Díreach mar nach bhfuil a fhios ag aon duine cé hé athair mhac an striapaigh, is iad sin na gníomhais neamhfhiúntach a dhéantar. ||5||
Fulaingíonn an taibhse, sa chorp-chliabh, gach cineál anacair.
Iad siúd atá dall ar an eagna spioradálta, cuiridís in ifreann iad.
Bailíonn Breitheamh Fíréan Dharma an t-iarmhéid atá dlite ar chuntas na ndaoine a dhéanann dearmad ar Ainm an Tiarna. ||6||
Tá an ghrian ag lasadh le lasracha nimhe.
Tá an manmukh féin-willed easonored, beithíoch, diabhal.
Agus é sáinnithe ag dóchas agus ag dúil, cleachtann sé an bhréag, agus é buailte ag galar uafásach na caimiléireachta. ||7||
Iompraíonn sé ualach trom na bpeacaí ar a mhullach agus ar a cheann.
Conas is féidir leis an aigéan uafásach domhanda a thrasnú?
Ó thús aimsire, agus ar feadh na n-aois, is é an Fíor-Ghúrú an bád; trí Ainm an Tiarna, iompraíonn sé trasna sinn. ||8||
Tá grá do leanaí agus do chéile chomh milis sa saol seo.
Tá fairsinge leathan na Cruinne ceangailte le Maya.
Léimeann an Fíor-Ghúrú srón an Bháis, don Gurmukh sin a dhéanann machnamh ar bhunbhrí na réaltachta. ||9||
Arna mhealladh ag bréagacht, siúlann an manmukh féin-willed feadh go leor cosáin;
b'fhéidir go bhfuil ard-oideachas air, ach dóitear sa tine é.
Is é an Gúrú Mór-bhronntóir na Naam Ambrosial, Ainm an Tiarna. Ag canadh an Naam, faightear síocháin uaibhreach. ||10||
Cuireann an Fíor-Ghúrú, ina Trócaire, an Fhírinne isteach.
Déantar an fhulaingt go léir a dhíothú, agus cuirtear ceann amháin ar an gCosán.
Ní pollann fiú dealg bun an té a bhfuil an Fíor-Ghúrú ina Chosantóir aige. ||11||
Meascann deannach le deannach, nuair a chaiteann an corp.
Tá an manmukh féin-willed cosúil le leac cloiche, atá neamh-thréscaoilteach don uisce.
Glaonn sé agus gol agus caoineadh; tá sé reincarnated ar neamh agus ansin ifreann. ||12||
Cónaíonn siad le nathair nimhiúil Maya.
Tá an oiread sin tithe scriosta ag an dúbailteacht seo.
Gan an Fíor-Ghúrú, ní éiríonn an grá go maith. Imbued le adhradh deabhóideach, tá an t-anam sásta. ||13||
Téann na ciniceas gan chreideamh i ndiaidh Maya.
Ag déanamh dearmad ar Naam, conas is féidir leo síocháin a fháil?
Sna trí cáilíochtaí, tá siad scriosta; ní féidir leo trasnú go dtí an taobh eile. ||14||
Muca agus madraí a thugtar ar na bréagacha.
Coirt siad iad féin chun báis; coirt agus coirt siad agus caoineadh faoi eagla.
Bréagach ina intinn agus sa chorp, cleachtann siad bréag; trína n-olc-intinn, cailleann siad amach i gCúirt an Tiarna. ||15||
Ag bualadh leis an bhFíor-Ghúrú, tá an intinn cobhsaithe.
Tá Ainm an Tiarna beannaithe ag an té a lorgaíonn a Thearmann.
Tugtar saibhreas luachmhar Ainm an Tiarna dóibh; ag canadh a Mholta, is iad a chairde ina chúirt. ||16||