ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 308
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |مهل چهارم:
ਜਿਨ ਕਉ ਆਪਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਜਗਤੁ ਭੀ ਆਪੇ ਆਣਿ ਤਿਨ ਕਉ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ॥
jin kau aap dee vaddiaaee jagat bhee aape aan tin kau pairee paae |خداوند خود عظمت شکوهمندی می بخشد. او خود باعث می شود که دنیا بیاید و به پای آنها بیفتد.
ਡਰੀਐ ਤਾਂ ਜੇ ਕਿਛੁ ਆਪ ਦੂ ਕੀਚੈ ਸਭੁ ਕਰਤਾ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਵਧਾਏ ॥
ddareeai taan je kichh aap doo keechai sabh karataa aapanee kalaa vadhaae |فقط زمانی باید بترسیم که بخواهیم کارها را به تنهایی انجام دهیم. خالق قدرت خود را از هر جهت افزایش می دهد.
ਦੇਖਹੁ ਭਾਈ ਏਹੁ ਅਖਾੜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਚੇ ਕਾ ਜਿਨਿ ਆਪਣੈ ਜੋਰਿ ਸਭਿ ਆਣਿ ਨਿਵਾਏ ॥
dekhahu bhaaee ehu akhaarraa har preetam sache kaa jin aapanai jor sabh aan nivaae |بنگرید ای خواهران و برادران مقدر: اینجا میدان پروردگار واقعی محبوب است. قدرت او همه را با فروتنی به تعظیم وا می دارد.
ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਰਖ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਨਿੰਦਕਾ ਦੁਸਟਾ ਕੇ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕਰਾਏ ॥
aapaniaa bhagataa kee rakh kare har suaamee nindakaa dusattaa ke muh kaale karaae |خداوند، پروردگار و سرور ما، فدائیان خود را حفظ و محافظت می کند. صورت تهمت گران و بدکاران را سیاه می کند.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਨਿਤ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
satigur kee vaddiaaee nit charrai savaaee har keerat bhagat nit aap karaae |عظمت باشکوه گورو واقعی روز به روز افزایش می یابد. خداوند به فدائیان خود الهام می کند که مدام کرتان ستایش او را بخوانند.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਘਰੀ ਵਸਾਏ ॥
anadin naam japahu gurasikhahu har karataa satigur gharee vasaae |ای گورسیک ها، شب و روز نعم، نام خداوند را بخوانید. از طریق گورو واقعی، خداوند خالق خواهد آمد تا در خانه وجود درونی شما ساکن شود.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਜਾਣਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਮੁਹਹੁ ਕਢਾਏ ॥
satigur kee baanee sat sat kar jaanahu gurasikhahu har karataa aap muhahu kadtaae |ای گورسیک ها، بدانید که بنی، کلام گوروی راستین، حقیقت دارد، کاملاً صادق است. خداوند خالق خود باعث می شود که گورو آن را بخواند.
ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਮੁਹ ਉਜਲੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਗੁਰ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਸੰਸਾਰਿ ਸਭਤੁ ਕਰਾਏ ॥
gurasikhaa ke muh ujale kare har piaaraa gur kaa jaikaar sansaar sabhat karaae |پروردگار عزیز چهره های گورسیک هایش را درخشان می کند. او باعث می شود که تمام جهان گورو را تشویق کنند و تحسین کنند.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਾਏ ॥੨॥
jan naanak har kaa daas hai har daasan kee har paij rakhaae |2|بنده ناناک غلام خداوند است. خود خداوند آبروی بنده اش را حفظ می کند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਹੈ ਸਚੁ ਸਾਹ ਹਮਾਰੇ ॥
too sachaa saahib aap hai sach saah hamaare |ای پروردگار و استاد واقعی من، تو خود پادشاه واقعی من هستی.
ਸਚੁ ਪੂਜੀ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ਪ੍ਰਭ ਵਣਜਾਰੇ ਥਾਰੇ ॥
sach poojee naam drirraae prabh vanajaare thaare |لطفاً گنج واقعی نام خود را در من بکارید. خدایا من تاجر تو هستم.
ਸਚੁ ਸੇਵਹਿ ਸਚੁ ਵਣੰਜਿ ਲੈਹਿ ਗੁਣ ਕਥਹ ਨਿਰਾਰੇ ॥
sach seveh sach vananj laihi gun kathah niraare |من به حق خدمت می کنم و با او معامله می کنم. ستایش های شگفت انگیز تو را می خوانم.
ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੇ ॥
sevak bhaae se jan mile gur sabad savaare |آن موجودات فروتن که با عشق به خداوند خدمت می کنند، او را ملاقات می کنند. آنها با کلمه شاباد گورو آراسته شده اند.
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਲਖਾਰੇ ॥੧੪॥
too sachaa saahib alakh hai gur sabad lakhaare |14|ای پروردگار و سرور واقعی من، تو ناشناخته ای. از طریق کلمه شاباد گورو، شما شناخته شده اید. ||14||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |سالوک، مهل چهارم:
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਤਾਤਿ ਪਰਾਈ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੀ ਭਲਾ ॥
jis andar taat paraaee hovai tis daa kade na hovee bhalaa |کسی که دلش از حسادت نسبت به دیگران پر شده باشد، هرگز به خیری نمی رسد.
ਓਸ ਦੈ ਆਖਿਐ ਕੋਈ ਨ ਲਗੈ ਨਿਤ ਓਜਾੜੀ ਪੂਕਾਰੇ ਖਲਾ ॥
os dai aakhiaai koee na lagai nit ojaarree pookaare khalaa |هیچ کس به آنچه او می گوید توجه نمی کند. او فقط یک احمق است که بیپایان در بیابان فریاد میزند.
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਚੁਗਲੀ ਚੁਗਲੋ ਵਜੈ ਕੀਤਾ ਕਰਤਿਆ ਓਸ ਦਾ ਸਭੁ ਗਇਆ ॥
jis andar chugalee chugalo vajai keetaa karatiaa os daa sabh geaa |کسى که دلش پر از بدگويى باشد، به غيبت بد معروف است; هر کاری که می کند بیهوده است
ਨਿਤ ਚੁਗਲੀ ਕਰੇ ਅਣਹੋਦੀ ਪਰਾਈ ਮੁਹੁ ਕਢਿ ਨ ਸਕੈ ਓਸ ਦਾ ਕਾਲਾ ਭਇਆ ॥
nit chugalee kare anahodee paraaee muhu kadt na sakai os daa kaalaa bheaa |شب و روز، او مدام در مورد دیگران غیبت می کند. صورتش سیاه شده است و نمی تواند آن را به کسی نشان دهد.
ਕਰਮ ਧਰਤੀ ਸਰੀਰੁ ਕਲਿਜੁਗ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਕੋ ਖਾਏ ॥
karam dharatee sareer kalijug vich jehaa ko beeje tehaa ko khaae |بدن میدان عمل است، در این عصر تاریک کالی یوگا. همانطور که می کارید، درو خواهید کرد.
ਗਲਾ ਉਪਰਿ ਤਪਾਵਸੁ ਨ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਤਤਕਾਲ ਮਰਿ ਜਾਏ ॥
galaa upar tapaavas na hoee vis khaadhee tatakaal mar jaae |عدالت صرفاً با کلمات منتقل نمی شود. اگر کسی زهر بخورد می میرد.
ਭਾਈ ਵੇਖਹੁ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਕਰਤੇ ਕਾ ਜੇਹਾ ਕੋਈ ਕਰੇ ਤੇਹਾ ਕੋਈ ਪਾਏ ॥
bhaaee vekhahu niaau sach karate kaa jehaa koee kare tehaa koee paae |ای خواهران و برادران سرنوشت ساز، به عدالت خالق حقیقی بنگرید. همانطور که مردم عمل می کنند، به آنها پاداش می دهند.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਸਭ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ਹਰਿ ਦਰ ਕੀਆ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥੧॥
jan naanak kau sabh sojhee paaee har dar keea baataa aakh sunaae |1|خداوند به بنده ناناک فهم کامل داده است. او سخنان بارگاه خداوند را می گوید و اعلام می کند. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |مهل چهارم:
ਹੋਦੈ ਪਰਤਖਿ ਗੁਰੂ ਜੋ ਵਿਛੁੜੇ ਤਿਨ ਕਉ ਦਰਿ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ॥
hodai paratakh guroo jo vichhurre tin kau dar dtoee naahee |کسانی که خود را از گورو جدا میکنند، علیرغم حضور دائمی او، در بارگاه خداوند جایی برای استراحت نمییابند.
ਕੋਈ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਤਿਨ ਨਿੰਦਕਾ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ਥੁਕ ਥੁਕ ਮੁਹਿ ਪਾਹੀ ॥
koee jaae milai tin nindakaa muh fike thuk thuk muhi paahee |اگر کسی به ملاقات آن تهمتزنان کسلکننده برود، صورتشان را تف مییابد.
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਫਿਟਕੇ ਸੇ ਸਭ ਜਗਤਿ ਫਿਟਕੇ ਨਿਤ ਭੰਭਲ ਭੂਸੇ ਖਾਹੀ ॥
jo satigur fittake se sabh jagat fittake nit bhanbhal bhoose khaahee |کسانی که توسط گورو واقعی نفرین شده اند، توسط تمام جهان نفرین شده اند. آنها بی انتها در اطراف پرسه می زنند.
ਜਿਨ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਸੇ ਲੈਦੇ ਢਹਾ ਫਿਰਾਹੀ ॥
jin gur gopiaa aapanaa se laide dtahaa firaahee |کسانی که علناً گوروی خود را تأیید نمی کنند، در اطراف پرسه می زنند، ناله و ناله می کنند.
ਤਿਨ ਕੀ ਭੁਖ ਕਦੇ ਨ ਉਤਰੈ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਭੁਖ ਕੂਕਾਹੀ ॥
tin kee bhukh kade na utarai nit bhukhaa bhukh kookaahee |گرسنگی آنها هرگز از بین نخواهد رفت. آنها که از گرسنگی مداوم رنج می برند، از درد فریاد می زنند.
ਓਨਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਕੋ ਨਾ ਸੁਣੈ ਨਿਤ ਹਉਲੇ ਹਉਲਿ ਮਰਾਹੀ ॥
onaa daa aakhiaa ko naa sunai nit haule haul maraahee |هیچ کس نمی شنود که آنها چه می گویند. آنها در ترس و وحشت دائمی زندگی می کنند تا اینکه سرانجام می میرند.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਿ ਨ ਸਕਨੀ ਓਨਾ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ॥
satigur kee vaddiaaee vekh na sakanee onaa agai pichhai thaau naahee |آنها نمی توانند عظمت باشکوه گوروی واقعی را تحمل کنند و هیچ جایی برای استراحت نمی یابند، چه در اینجا و چه در آخرت.
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਾਰੇ ਤਿਨ ਜਾਇ ਮਿਲਹਿ ਰਹਦੀ ਖੁਹਦੀ ਸਭ ਪਤਿ ਗਵਾਹੀ ॥
jo satigur maare tin jaae mileh rahadee khuhadee sabh pat gavaahee |کسانی که برای ملاقات با کسانی که توسط گورو واقعی نفرین شده اند بیرون می روند، تمام بقایای افتخار خود را از دست می دهند.