ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 1154
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੨ ॥
bhairau mahalaa 3 ghar 2 |بهیرائو، مهل سوم، خانه دوم:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |خدای یکتا خالق جهانی. به لطف استاد واقعی:
ਤਿਨਿ ਕਰਤੈ ਇਕੁ ਚਲਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥
tin karatai ik chalat upaaeaa |خالق نمایشنامه شگفت انگیز خود را به صحنه برده است.
ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ॥
anahad baanee sabad sunaaeaa |من به صدای نابسامان جریان شباد و بنی کلامش گوش می دهم.
ਮਨਮੁਖਿ ਭੂਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝਾਇਆ ॥
manamukh bhoole guramukh bujhaaeaa |منموک های خودخواه دچار توهم و سردرگمی می شوند، در حالی که گورمخ ها می فهمند.
ਕਾਰਣੁ ਕਰਤਾ ਕਰਦਾ ਆਇਆ ॥੧॥
kaaran karataa karadaa aaeaa |1|خالق علتی را ایجاد می کند که باعث می شود. ||1||
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਮੇਰੈ ਅੰਤਰਿ ਧਿਆਨੁ ॥
gur kaa sabad merai antar dhiaan |من در اعماق وجودم در مورد کلام شاباد گورو تعمق می کنم.
ਹਉ ਕਬਹੁ ਨ ਛੋਡਉ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
hau kabahu na chhoddau har kaa naam |1| rahaau |من هرگز نام خداوند را ترک نخواهم کرد. ||1||مکث||
ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਪੜਣ ਪਠਾਇਆ ॥
pitaa prahalaad parran patthaaeaa |پدر پراهلاد او را به مدرسه فرستاد تا خواندن را بیاموزد.
ਲੈ ਪਾਟੀ ਪਾਧੇ ਕੈ ਆਇਆ ॥
lai paattee paadhe kai aaeaa |لوح تحریرش را برداشت و نزد استاد رفت.
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਨਹ ਪੜਉ ਅਚਾਰ ॥
naam binaa nah prrau achaar |گفت: جز نعم، نام خداوند، چیزی نخواهم خواند.
ਮੇਰੀ ਪਟੀਆ ਲਿਖਿ ਦੇਹੁ ਗੋਬਿੰਦ ਮੁਰਾਰਿ ॥੨॥
meree patteea likh dehu gobind muraar |2|نام خداوند را بر لوح من بنویس.» ||2||
ਪੁਤ੍ਰ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ ਸਿਉ ਕਹਿਆ ਮਾਇ ॥
putr prahilaad siau kahiaa maae |مادر پراهلاد به پسرش گفت:
ਪਰਵਿਰਤਿ ਨ ਪੜਹੁ ਰਹੀ ਸਮਝਾਇ ॥
paravirat na parrahu rahee samajhaae |به شما توصیه می کنم جز آنچه به شما یاد می دهند چیزی نخوانید».
ਨਿਰਭਉ ਦਾਤਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਮੇਰੈ ਨਾਲਿ ॥
nirbhau daataa har jeeo merai naal |او پاسخ داد: "بخش دهنده بزرگ، خداوند بی باک من همیشه با من است.
ਜੇ ਹਰਿ ਛੋਡਉ ਤਉ ਕੁਲਿ ਲਾਗੈ ਗਾਲਿ ॥੩॥
je har chhoddau tau kul laagai gaal |3|اگر خدا را ترک کنم، خانواده ام رسوا می شوند.» ||3||
ਪ੍ਰਹਲਾਦਿ ਸਭਿ ਚਾਟੜੇ ਵਿਗਾਰੇ ॥
prahalaad sabh chaattarre vigaare |"پراهلاد همه دانش آموزان دیگر را فاسد کرده است.
ਹਮਾਰਾ ਕਹਿਆ ਨ ਸੁਣੈ ਆਪਣੇ ਕਾਰਜ ਸਵਾਰੇ ॥
hamaaraa kahiaa na sunai aapane kaaraj savaare |او به حرف های من گوش نمی دهد و کار خودش را می کند.
ਸਭ ਨਗਰੀ ਮਹਿ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਈ ॥
sabh nagaree meh bhagat drirraaee |او عبادت عبادی را در اهالی شهر برانگیخت».
ਦੁਸਟ ਸਭਾ ਕਾ ਕਿਛੁ ਨ ਵਸਾਈ ॥੪॥
dusatt sabhaa kaa kichh na vasaaee |4|اجتماع مردم ستمکار نتوانست کاری علیه او انجام دهد. ||4||
ਸੰਡੈ ਮਰਕੈ ਕੀਈ ਪੂਕਾਰ ॥
sanddai marakai keeee pookaar |ساندا و مارکا، معلمانش، این شکایت را مطرح کردند.
ਸਭੇ ਦੈਤ ਰਹੇ ਝਖ ਮਾਰਿ ॥
sabhe dait rahe jhakh maar |همه شیاطین بیهوده تلاش کردند.
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੀ ਪਤਿ ਰਾਖੈ ਸੋਈ ॥
bhagat janaa kee pat raakhai soee |خداوند از عابد متواضع خود محافظت کرد و شرافت او را حفظ کرد.
ਕੀਤੇ ਕੈ ਕਹਿਐ ਕਿਆ ਹੋਈ ॥੫॥
keete kai kahiaai kiaa hoee |5|مخلوقات صرفاً چه کاری می توانند انجام دهند؟ ||5||
ਕਿਰਤ ਸੰਜੋਗੀ ਦੈਤਿ ਰਾਜੁ ਚਲਾਇਆ ॥
kirat sanjogee dait raaj chalaaeaa |به دلیل کارمای گذشته خود، دیو بر پادشاهی او حکومت کرد.
ਹਰਿ ਨ ਬੂਝੈ ਤਿਨਿ ਆਪਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥
har na boojhai tin aap bhulaaeaa |او خداوند را درک نکرد. خود خداوند او را گیج کرد.
ਪੁਤ੍ਰ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਸਿਉ ਵਾਦੁ ਰਚਾਇਆ ॥
putr prahalaad siau vaad rachaaeaa |او با پسرش پراهلاد وارد بحث شد.
ਅੰਧਾ ਨ ਬੂਝੈ ਕਾਲੁ ਨੇੜੈ ਆਇਆ ॥੬॥
andhaa na boojhai kaal nerrai aaeaa |6|نابینا نفهمید که مرگش نزدیک است. ||6||
ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਕੋਠੇ ਵਿਚਿ ਰਾਖਿਆ ਬਾਰਿ ਦੀਆ ਤਾਲਾ ॥
prahalaad kotthe vich raakhiaa baar deea taalaa |پراهلاد را در سلولی گذاشتند و در را قفل کردند.
ਨਿਰਭਉ ਬਾਲਕੁ ਮੂਲਿ ਨ ਡਰਈ ਮੇਰੈ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ ॥
nirbhau baalak mool na ddaree merai antar gur gopaalaa |بچه نترس اصلا نمی ترسید. او گفت: "در وجود من، گورو، پروردگار جهان است."
ਕੀਤਾ ਹੋਵੈ ਸਰੀਕੀ ਕਰੈ ਅਨਹੋਦਾ ਨਾਉ ਧਰਾਇਆ ॥
keetaa hovai sareekee karai anahodaa naau dharaaeaa |مخلوق سعی کرد با خالق خود رقابت کند، اما او این نام را بیهوده برگزید.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁੋ ਆਇ ਪਹੁਤਾ ਜਨ ਸਿਉ ਵਾਦੁ ਰਚਾਇਆ ॥੭॥
jo dhur likhiaa suo aae pahutaa jan siau vaad rachaaeaa |7|آنچه برای او مقدر شده بود واقع شد. با بنده حقیر بحث کرد. ||7||
ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਸਿਉ ਗੁਰਜ ਉਠਾਈ ॥
pitaa prahalaad siau guraj utthaaee |پدر چماق را بلند کرد تا پراهلاد را بزند و گفت:
ਕਹਾਂ ਤੁਮੑਾਰਾ ਜਗਦੀਸ ਗੁਸਾਈ ॥
kahaan tumaaraa jagadees gusaaee |خدای تو، پروردگار عالم، کجاست؟
ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ॥
jagajeevan daataa ant sakhaaee |او پاسخ داد: «زندگی دنیا، بخشنده بزرگ، در نهایت کمک و پشتیبان من است.
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥੮॥
jah dekhaa tah rahiaa samaaee |8|به هر کجا که بنگرم او را در حال نفوذ و پیروز می بینم.» ||8||
ਥੰਮੑੁ ਉਪਾੜਿ ਹਰਿ ਆਪੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
thamau upaarr har aap dikhaaeaa |با شکستن ستون ها، خود خداوند ظاهر شد.
ਅਹੰਕਾਰੀ ਦੈਤੁ ਮਾਰਿ ਪਚਾਇਆ ॥
ahankaaree dait maar pachaaeaa |دیو خودخواه کشته و نابود شد.
ਭਗਤਾ ਮਨਿ ਆਨੰਦੁ ਵਜੀ ਵਧਾਈ ॥
bhagataa man aanand vajee vadhaaee |ذهن فداییان مملو از سعادت شد و تبریک ها سرازیر شد.
ਅਪਨੇ ਸੇਵਕ ਕਉ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥੯॥
apane sevak kau de vaddiaaee |9|به بنده خود عظمت و عظمتی بخشید. ||9||
ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਮੋਹੁ ਉਪਾਇਆ ॥
jaman maranaa mohu upaaeaa |تولد، مرگ و دلبستگی را آفرید.
ਆਵਣੁ ਜਾਣਾ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
aavan jaanaa karatai likh paaeaa |آفریدگار آمدن و رفتن را در تناسخ مقرر کرده است.
ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਕੈ ਕਾਰਜਿ ਹਰਿ ਆਪੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
prahalaad kai kaaraj har aap dikhaaeaa |به خاطر پراهلاد، خود خداوند ظاهر شد.
ਭਗਤਾ ਕਾ ਬੋਲੁ ਆਗੈ ਆਇਆ ॥੧੦॥
bhagataa kaa bol aagai aaeaa |10|حرف عابد محقق شد. ||10||
ਦੇਵ ਕੁਲੀ ਲਖਿਮੀ ਕਉ ਕਰਹਿ ਜੈਕਾਰੁ ॥
dev kulee lakhimee kau kareh jaikaar |خدایان پیروزی لاکشمی را اعلام کردند و گفتند:
ਮਾਤਾ ਨਰਸਿੰਘ ਕਾ ਰੂਪੁ ਨਿਵਾਰੁ ॥
maataa narasingh kaa roop nivaar |"ای مادر، این شکل از مرد شیر را ناپدید کن!"
ਲਖਿਮੀ ਭਉ ਕਰੈ ਨ ਸਾਕੈ ਜਾਇ ॥
lakhimee bhau karai na saakai jaae |لاکشمی ترسید و نزدیک نشد.