ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 791
ਘਰੁ ਦਰੁ ਪਾਵੈ ਮਹਲੁ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਿਆ ॥
ghar dar paavai mahal naam piaariaa |او با دوست داشتن نعم، نام خداوند، خانه و عمارت خود را به دست می آورد.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ਹਉ ਗੁਰ ਕਉ ਵਾਰਿਆ ॥
guramukh paaeaa naam hau gur kau vaariaa |به عنوان گورمخ، نعم را به دست آورده ام. من فدای گورو هستم.
ਤੂ ਆਪਿ ਸਵਾਰਹਿ ਆਪਿ ਸਿਰਜਨਹਾਰਿਆ ॥੧੬॥
too aap savaareh aap sirajanahaariaa |16|تو خودت ما را زینت و زینت ده ای پروردگار خالق. ||16||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਦੀਵਾ ਬਲੈ ਅੰਧੇਰਾ ਜਾਇ ॥
deevaa balai andheraa jaae |وقتی لامپ روشن می شود، تاریکی از بین می رود.
ਬੇਦ ਪਾਠ ਮਤਿ ਪਾਪਾ ਖਾਇ ॥
bed paatth mat paapaa khaae |با خواندن وداها، عقل گناهکار از بین می رود.
ਉਗਵੈ ਸੂਰੁ ਨ ਜਾਪੈ ਚੰਦੁ ॥
augavai soor na jaapai chand |وقتی خورشید طلوع می کند، ماه قابل مشاهده نیست.
ਜਹ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਅਗਿਆਨੁ ਮਿਟੰਤੁ ॥
jah giaan pragaas agiaan mittant |هر جا حکمت معنوی ظاهر شود، جهل از بین می رود.
ਬੇਦ ਪਾਠ ਸੰਸਾਰ ਕੀ ਕਾਰ ॥
bed paatth sansaar kee kaar |خواندن وداها شغل جهان است.
ਪੜਿੑ ਪੜਿੑ ਪੰਡਿਤ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰ ॥
parri parri panddit kareh beechaar |پاندیت ها آنها را می خوانند، مطالعه می کنند و در آنها فکر می کنند.
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਸਭ ਹੋਇ ਖੁਆਰ ॥
bin boojhe sabh hoe khuaar |بدون درک، همه خراب می شوند.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਤਰਸਿ ਪਾਰਿ ॥੧॥
naanak guramukh utaras paar |1|ای نانک، گورمخ به عرض منتقل می شود. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
sabadai saad na aaeio naam na lago piaar |کسانی که کلام شاباد را نمی پسندند، نعم، نام خداوند را دوست ندارند.
ਰਸਨਾ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
rasanaa fikaa bolanaa nit nit hoe khuaar |آنها با زبان خود سخنان احمقانه می گویند و پیوسته رسوا می شوند.
ਨਾਨਕ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak peaai kirat kamaavanaa koe na mettanahaar |2|ای ناناک، آنها بر اساس کارمای اعمال گذشته خود عمل می کنند که هیچکس نمی تواند آن را پاک کند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਜਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਲਾਹੇ ਆਪਣਾ ਸੋ ਸੋਭਾ ਪਾਏ ॥
ji prabh saalaahe aapanaa so sobhaa paae |کسی که خدای خود را ستایش کند، افتخار می یابد.
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਦੂਰਿ ਕਰਿ ਸਚੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
haumai vichahu door kar sach man vasaae |او خودخواهی را از درون خود بیرون می کند و نام واقعی را در ذهن خود ثبت می کند.
ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਗੁਣ ਉਚਰੈ ਸਚਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
sach baanee gun ucharai sachaa sukh paae |او از طریق کلام واقعی بانی گورو، ستایش های با شکوه خداوند را سر می دهد و آرامش واقعی را می یابد.
ਮੇਲੁ ਭਇਆ ਚਿਰੀ ਵਿਛੁੰਨਿਆ ਗੁਰ ਪੁਰਖਿ ਮਿਲਾਏ ॥
mel bheaa chiree vichhuniaa gur purakh milaae |او پس از مدتها جدایی با خداوند متحد شده است. گورو، موجود اولیه، او را با خداوند متحد می کند.
ਮਨੁ ਮੈਲਾ ਇਵ ਸੁਧੁ ਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥੧੭॥
man mailaa iv sudh hai har naam dhiaae |17|بدین ترتیب ذهن پلیدش پاک و پاکیزه می شود و در بسم الله تعمق می کند. ||17||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਕਾਇਆ ਕੂਮਲ ਫੁਲ ਗੁਣ ਨਾਨਕ ਗੁਪਸਿ ਮਾਲ ॥
kaaeaa koomal ful gun naanak gupas maal |نانک با برگهای تازه تن، و گلهای فضیلت، گلدسته خود را بافته است.
ਏਨੀ ਫੁਲੀ ਰਉ ਕਰੇ ਅਵਰ ਕਿ ਚੁਣੀਅਹਿ ਡਾਲ ॥੧॥
enee fulee rau kare avar ki chuneeeh ddaal |1|خداوند از چنین گلدستههایی راضی است، پس چرا گل دیگری بچینید؟ ||1||
ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa 2 |مهل دوم:
ਨਾਨਕ ਤਿਨਾ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿਨੑ ਘਰਿ ਵਸਿਆ ਕੰਤੁ ॥
naanak tinaa basant hai jina ghar vasiaa kant |ای نانک، فصل بهار کسانی است که شوهرشان در خانه هایشان ساکن است.
ਜਿਨ ਕੇ ਕੰਤ ਦਿਸਾਪੁਰੀ ਸੇ ਅਹਿਨਿਸਿ ਫਿਰਹਿ ਜਲੰਤ ॥੨॥
jin ke kant disaapuree se ahinis fireh jalant |2|اما آنهایی که خداوند شوهرشان در سرزمینهای دور دور است، شب و روز به سوختن ادامه میدهند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਦਇਆ ਕਰਿ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਬਚਨੀ ॥
aape bakhase deaa kar gur satigur bachanee |خود خداوند مهربان کسانی را می بخشد که در کلام گورو، گورو واقعی ساکن هستند.
ਅਨਦਿਨੁ ਸੇਵੀ ਗੁਣ ਰਵਾ ਮਨੁ ਸਚੈ ਰਚਨੀ ॥
anadin sevee gun ravaa man sachai rachanee |شب و روز پروردگار حقیقی را خدمت می کنم و تسبیحات با شکوه او را می خوانم. ذهن من در او ادغام می شود
ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਬੇਅੰਤੁ ਹੈ ਅੰਤੁ ਕਿਨੈ ਨ ਲਖਨੀ ॥
prabh meraa beant hai ant kinai na lakhanee |خدای من بی نهایت است. هیچ کس حد او را نمی داند
ਸਤਿਗੁਰ ਚਰਣੀ ਲਗਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਤ ਜਪਨੀ ॥
satigur charanee lagiaa har naam nit japanee |با چنگ زدن به پاهای گورو واقعی، مدام در مورد نام خداوند تعمق کنید.
ਜੋ ਇਛੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਇਸੀ ਸਭਿ ਘਰੈ ਵਿਚਿ ਜਚਨੀ ॥੧੮॥
jo ichhai so fal paaeisee sabh gharai vich jachanee |18|بدین ترتیب شما به ثمره آرزوهای خود خواهید رسید و همه آرزوها در خانه شما برآورده خواهند شد. ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਪਹਿਲ ਬਸੰਤੈ ਆਗਮਨਿ ਪਹਿਲਾ ਮਉਲਿਓ ਸੋਇ ॥
pahil basantai aagaman pahilaa maulio soe |بهار اولین شکوفه ها را می آورد، اما خداوند هنوز زودتر شکوفا می شود.
ਜਿਤੁ ਮਉਲਿਐ ਸਭ ਮਉਲੀਐ ਤਿਸਹਿ ਨ ਮਉਲਿਹੁ ਕੋਇ ॥੧॥
jit mauliaai sabh mauleeai tiseh na maulihu koe |1|به شکوفایی او همه چیز شکوفا می شود. هیچ کس دیگری باعث شکوفایی او نمی شود. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |مهل دوم:
ਪਹਿਲ ਬਸੰਤੈ ਆਗਮਨਿ ਤਿਸ ਕਾ ਕਰਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥
pahil basantai aagaman tis kaa karahu beechaar |او حتی زودتر از بهار شکوفا می شود. به او فکر کن
ਨਾਨਕ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿ ਸਭਸੈ ਦੇ ਆਧਾਰੁ ॥੨॥
naanak so saalaaheeai ji sabhasai de aadhaar |2|ای نانک، ستایش کن که از همه حمایت می کند. ||2||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |مهل دوم:
ਮਿਲਿਐ ਮਿਲਿਆ ਨਾ ਮਿਲੈ ਮਿਲੈ ਮਿਲਿਆ ਜੇ ਹੋਇ ॥
miliaai miliaa naa milai milai miliaa je hoe |با اتحاد، موحد متحد نمی شود; او متحد می شود، تنها در صورتی که متحد باشد.
ਅੰਤਰ ਆਤਮੈ ਜੋ ਮਿਲੈ ਮਿਲਿਆ ਕਹੀਐ ਸੋਇ ॥੩॥
antar aatamai jo milai miliaa kaheeai soe |3|اما اگر او در اعماق روح خود متحد شود، گفته می شود که او متحد است. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹੀਐ ਸਚੁ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
har har naam salaaheeai sach kaar kamaavai |حمد نام خداوند، حر، حر، و اعمال راستین.
ਦੂਜੀ ਕਾਰੈ ਲਗਿਆ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਵੈ ॥
doojee kaarai lagiaa fir jonee paavai |با پیوستن به اعمال دیگر، شخص به سرگردانی در تناسخ سپرده می شود.
ਨਾਮਿ ਰਤਿਆ ਨਾਮੁ ਪਾਈਐ ਨਾਮੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥
naam ratiaa naam paaeeai naame gun gaavai |با هماهنگی با نام، نام را به دست می آورد و از طریق نام، ستایش خداوند را می خواند.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀਐ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ॥
gur kai sabad salaaheeai har naam samaavai |او با ستایش کلمه شاباد گورو، به نام خداوند ادغام می شود.
ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਾ ਸਫਲ ਹੈ ਸੇਵਿਐ ਫਲ ਪਾਵੈ ॥੧੯॥
satigur sevaa safal hai seviaai fal paavai |19|خدمت به گورو واقعی مثمر ثمر و سودمند است. با خدمت به او، میوه ها به دست می آید. ||19||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |سالوک، مهل دوم:
ਕਿਸ ਹੀ ਕੋਈ ਕੋਇ ਮੰਞੁ ਨਿਮਾਣੀ ਇਕੁ ਤੂ ॥
kis hee koee koe many nimaanee ik too |برخی از مردم دیگران را دارند، اما من مایوس و بی آبرو هستم. من فقط تو را دارم پروردگارا