ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 1284
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਬਾਬੀਹਾ ਬੇਨਤੀ ਕਰੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦੇਹੁ ਜੀਅ ਦਾਨ ॥
baabeehaa benatee kare kar kirapaa dehu jeea daan |پرنده بارانی دعا می کند: پروردگارا، فیض خود را عطا کن و به من عطای حیات روح را ببخش.
ਜਲ ਬਿਨੁ ਪਿਆਸ ਨ ਊਤਰੈ ਛੁਟਕਿ ਜਾਂਹਿ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਨ ॥
jal bin piaas na aootarai chhuttak jaanhi mere praan |بدون آب تشنگی من سیراب نمی شود و نفس زندگی ام پایان یافته و رفته است.
ਤੂ ਸੁਖਦਾਤਾ ਬੇਅੰਤੁ ਹੈ ਗੁਣਦਾਤਾ ਨੇਧਾਨੁ ॥
too sukhadaataa beant hai gunadaataa nedhaan |ای خداوند بیکران تو بخشنده صلح هستی. تو بخشنده گنج فضیلت هستی.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਖਸਿ ਲਏ ਅੰਤਿ ਬੇਲੀ ਹੋਇ ਭਗਵਾਨੁ ॥੨॥
naanak guramukh bakhas le ant belee hoe bhagavaan |2|ای نانک، گورمخ آمرزیده شد. در پایان، خداوند خداوند تنها دوست شما خواهد بود. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਗੁਣ ਅਉਗਣ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥
aape jagat upaae kai gun aaugan kare beechaar |او جهان را آفرید; او محاسن و معایب فانی را در نظر می گیرد.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਸਰਬ ਜੰਜਾਲੁ ਹੈ ਨਾਮਿ ਨ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
trai gun sarab janjaal hai naam na dhare piaar |کسانی که در سه گوناس - سه منش - گرفتارند، نعم، نام خداوند را دوست ندارند.
ਗੁਣ ਛੋਡਿ ਅਉਗਣ ਕਮਾਵਦੇ ਦਰਗਹ ਹੋਹਿ ਖੁਆਰੁ ॥
gun chhodd aaugan kamaavade daragah hohi khuaar |آنها فضیلت را رها می کنند، بد می کنند. آنها در دادگاه خداوند بدبخت خواهند شد.
ਜੂਐ ਜਨਮੁ ਤਿਨੀ ਹਾਰਿਆ ਕਿਤੁ ਆਏ ਸੰਸਾਰਿ ॥
jooaai janam tinee haariaa kit aae sansaar |آنها جان خود را در قمار از دست می دهند. چرا آنها حتی به دنیا آمدند؟
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮਾਰਿਆ ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮਿ ਪਿਆਰਿ ॥
sachai sabad man maariaa ahinis naam piaar |اما کسانی که از طریق کلام راستین شاباد - شب و روز - ذهن خود را تسخیر و تسخیر می کنند، نعم را دوست دارند.
ਜਿਨੀ ਪੁਰਖੀ ਉਰਿ ਧਾਰਿਆ ਸਚਾ ਅਲਖ ਅਪਾਰੁ ॥
jinee purakhee ur dhaariaa sachaa alakh apaar |آن مردم خداوند حقیقی، نامرئی و نامتناهی را در دل خود جای می دهند.
ਤੂ ਗੁਣਦਾਤਾ ਨਿਧਾਨੁ ਹਹਿ ਅਸੀ ਅਵਗਣਿਆਰ ॥
too gunadaataa nidhaan heh asee avaganiaar |تو ای خداوند بخشنده، گنجینه فضیلت هستی. من بی فضیلت و بی لیاقت هستم.
ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਸੋ ਪਾਇਸੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥੧੩॥
jis bakhase so paaeisee gurasabadee veechaar |13|او تنها تو را می یابد، که تو برکت می دهی و می بخشش، و الهام می دهی تا در کلام شاباد گورو تأمل کند. ||13||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
salok mahalaa 5 |سالوک، مهل پنجم:
ਰਾਤਿ ਨ ਵਿਹਾਵੀ ਸਾਕਤਾਂ ਜਿਨੑਾ ਵਿਸਰੈ ਨਾਉ ॥
raat na vihaavee saakataan jinaa visarai naau |بدبینان بی ایمان نام خداوند را فراموش می کنند. شب زندگی آنها در آرامش نمی گذرد.
ਰਾਤੀ ਦਿਨਸ ਸੁਹੇਲੀਆ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਂਉ ॥੧॥
raatee dinas suheleea naanak har gun gaanau |1|روزها و شبهایشان راحت می شود، ای نانک، تسبیح ثنای پروردگار. ||1||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |مهل پنجم:
ਰਤਨ ਜਵੇਹਰ ਮਾਣਕਾ ਹਭੇ ਮਣੀ ਮਥੰਨਿ ॥
ratan javehar maanakaa habhe manee mathan |انواع جواهرات و جواهر، الماس و یاقوت از پیشانی آنها می درخشد.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਭਾਣਿਆ ਸਚੈ ਦਰਿ ਸੋਹੰਨਿ ॥੨॥
naanak jo prabh bhaaniaa sachai dar sohan |2|ای نانک، آنان که مورد رضای خدا هستند، در بارگاه پروردگار زیبا به نظر آیند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਚੁ ਸਮੑਾਲਿਆ ॥
sachaa satigur sev sach samaaliaa |خدمت به گورو واقعی، من در خداوند واقعی ساکن هستم.
ਅੰਤਿ ਖਲੋਆ ਆਇ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਅਗੈ ਘਾਲਿਆ ॥
ant khaloaa aae ji satigur agai ghaaliaa |کاری که برای گورو واقعی انجام داده اید در نهایت بسیار مفید خواهد بود.
ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੈ ਜਮਕਾਲੁ ਸਚਾ ਰਖਵਾਲਿਆ ॥
pohi na sakai jamakaal sachaa rakhavaaliaa |رسول مرگ حتی نمی تواند به کسی که مورد حمایت پروردگار واقعی است دست بزند.
ਗੁਰ ਸਾਖੀ ਜੋਤਿ ਜਗਾਇ ਦੀਵਾ ਬਾਲਿਆ ॥
gur saakhee jot jagaae deevaa baaliaa |با روشن کردن چراغ تعالیم گورو، آگاهی من بیدار شده است.
ਮਨਮੁਖ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕੂੜਿਆਰ ਫਿਰਹਿ ਬੇਤਾਲਿਆ ॥
manamukh vin naavai koorriaar fireh betaaliaa |منمخ های خودخواسته باطل هستند; بدون نام، آنها مانند شیاطین سرگردان هستند.
ਪਸੂ ਮਾਣਸ ਚੰਮਿ ਪਲੇਟੇ ਅੰਦਰਹੁ ਕਾਲਿਆ ॥
pasoo maanas cham palette andarahu kaaliaa |آنها چیزی بیش از حیواناتی نیستند که در پوست انسان پیچیده شده اند. آنها در درون سیاه دل هستند.
ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਨਿਹਾਲਿਆ ॥
sabho varatai sach sachai sabad nihaaliaa |پروردگار واقعی همه را فرا گرفته است. از طریق کلام واقعی شاباد، او دیده می شود.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਦੇਖਾਲਿਆ ॥੧੪॥
naanak naam nidhaan hai poorai gur dekhaaliaa |14|ای نانک، نعم بزرگترین گنج است. گورو کامل آن را برای من فاش کرده است. ||14||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਬਾਬੀਹੈ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
baabeehai hukam pachhaaniaa gur kai sahaj subhaae |پرنده بارانی با سهولت شهودی از طریق گورو، حکم فرمان خداوند را درک می کند.
ਮੇਘੁ ਵਰਸੈ ਦਇਆ ਕਰਿ ਗੂੜੀ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
megh varasai deaa kar goorree chhahabar laae |ابرها با مهربانی می ترکند و باران به صورت سیلابی می بارید.
ਬਾਬੀਹੇ ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ਰਹਿ ਗਈ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
baabeehe kook pukaar reh gee sukh vasiaa man aae |ناله ها و زاری های مرغ بارانی قطع شد و آرامش در ذهنش جاودانه شد.
ਨਾਨਕ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿ ਦੇਂਦਾ ਸਭਨਾਂ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਇ ॥੧॥
naanak so saalaaheeai ji dendaa sabhanaan jeea rijak samaae |1|ای نانک، ستایش کن آن پروردگاری که به همه موجودات و مخلوقات دست درازی می کند و روزی می دهد. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਤੂ ਨ ਜਾਣਹੀ ਕਿਆ ਤੁਧੁ ਵਿਚਿ ਤਿਖਾ ਹੈ ਕਿਤੁ ਪੀਤੈ ਤਿਖ ਜਾਇ ॥
chaatrik too na jaanahee kiaa tudh vich tikhaa hai kit peetai tikh jaae |ای مرغ بارانی، تو نمی دانی تشنگی در درونت چیست و برای رفع آن چه می توانی بنوشی.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਭਰੰਮਿਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲੁ ਪਲੈ ਨ ਪਾਇ ॥
doojai bhaae bharamiaa amrit jal palai na paae |شما در عشق دوگانگی سرگردان هستید و آب آمبروسیال را به دست نمی آورید.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਭਾਇ ॥
nadar kare je aapanee taan satigur milai subhaae |وقتی خدا نگاه فیض خود را می اندازد، آنگاه فانی به طور خودکار با گورو واقعی ملاقات می کند.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲੁ ਪਾਇਆ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak satigur te amrit jal paaeaa sahaje rahiaa samaae |2|ای ناناک، آب آمبروسیال از گورو واقعی به دست می آید، و سپس باقیمانده های فانی با سهولت شهودی در خداوند ادغام می شوند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਇਕਿ ਵਣ ਖੰਡਿ ਬੈਸਹਿ ਜਾਇ ਸਦੁ ਨ ਦੇਵਹੀ ॥
eik van khandd baiseh jaae sad na devahee |برخی می روند و در قلمروهای جنگل می نشینند و به هیچ تماسی پاسخ نمی دهند.
ਇਕਿ ਪਾਲਾ ਕਕਰੁ ਭੰਨਿ ਸੀਤਲੁ ਜਲੁ ਹੇਂਵਹੀ ॥
eik paalaa kakar bhan seetal jal henvahee |برخی در زمستان یخ می شکند و خود را در آب یخ زده غوطه ور می کنند.
ਇਕਿ ਭਸਮ ਚੜੑਾਵਹਿ ਅੰਗਿ ਮੈਲੁ ਨ ਧੋਵਹੀ ॥
eik bhasam charraaveh ang mail na dhovahee |برخی خاکستر را به بدن خود می مالند و هرگز خاک خود را پاک نمی کنند.
ਇਕਿ ਜਟਾ ਬਿਕਟ ਬਿਕਰਾਲ ਕੁਲੁ ਘਰੁ ਖੋਵਹੀ ॥
eik jattaa bikatt bikaraal kul ghar khovahee |برخی از آنها با موهای کوتاه و مات و ژولیده ظاهری شنیع به نظر می رسند. آنها برای خانواده و اصل و نسب خود بی آبرویی می آورند.