ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 1089
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਭ ਸਾਜੀਅਨੁ ਆਪੇ ਵਰਤੀਜੈ ॥
aape srisatt sabh saajeean aape varateejai |او خودش تمام هستی را آفریده است و خودش در آن است.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਲਾਹੀਐ ਸਚੁ ਕੀਮਤਿ ਕੀਜੈ ॥
guramukh sadaa salaaheeai sach keemat keejai |گورمخ ها خداوند را برای همیشه ستایش می کنند و از طریق حقیقت، او را ارزیابی می کنند.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਕਮਲੁ ਬਿਗਾਸਿਆ ਇਵ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥
gurasabadee kamal bigaasiaa iv har ras peejai |از طریق کلام شاباد گورو، نیلوفر دل شکوفا می شود و به این ترتیب، انسان در ذات والای خداوند می نوشد.
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਠਾਕਿਆ ਸੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਵੀਜੈ ॥੭॥
aavan jaanaa tthaakiaa sukh sahaj saveejai |7|آمدن و رفتن در تناسخ متوقف می شود و فرد در آرامش و آرامش می خوابد. ||7||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਨਾ ਮੈਲਾ ਨਾ ਧੁੰਧਲਾ ਨਾ ਭਗਵਾ ਨਾ ਕਚੁ ॥
naa mailaa naa dhundhalaa naa bhagavaa naa kach |نه کثیف، نه مات، نه زعفرانی و نه هیچ رنگی که محو شود.
ਨਾਨਕ ਲਾਲੋ ਲਾਲੁ ਹੈ ਸਚੈ ਰਤਾ ਸਚੁ ॥੧॥
naanak laalo laal hai sachai rataa sach |1|ای نانک، زرشکی - زرشکی عمیق رنگ کسی است که با پروردگار حقیقی آغشته شده باشد. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਸਹਜਿ ਵਣਸਪਤਿ ਫੁਲੁ ਫਲੁ ਭਵਰੁ ਵਸੈ ਭੈ ਖੰਡਿ ॥
sahaj vanasapat ful fal bhavar vasai bhai khandd |زنبور عسل به طور شهودی و بدون ترس در میان گیاهان، گل ها و میوه ها ساکن می شود.
ਨਾਨਕ ਤਰਵਰੁ ਏਕੁ ਹੈ ਏਕੋ ਫੁਲੁ ਭਿਰੰਗੁ ॥੨॥
naanak taravar ek hai eko ful bhirang |2|ای نانک، فقط یک درخت و یک گل و یک زنبور بابل وجود دارد. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਜੋ ਜਨ ਲੂਝਹਿ ਮਨੈ ਸਿਉ ਸੇ ਸੂਰੇ ਪਰਧਾਨਾ ॥
jo jan loojheh manai siau se soore paradhaanaa |آن موجودات فروتنی که با ذهن خود مبارزه می کنند، قهرمانان شجاع و برجسته ای هستند.
ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਸਦਾ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਜਿਨੀ ਆਪੁ ਪਛਾਨਾ ॥
har setee sadaa mil rahe jinee aap pachhaanaa |کسانی که خود را می شناسند، برای همیشه با خداوند متحد می مانند.
ਗਿਆਨੀਆ ਕਾ ਇਹੁ ਮਹਤੁ ਹੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ਸਮਾਨਾ ॥
giaaneea kaa ihu mahat hai man maeh samaanaa |این افتخار معلمان روحانی است که در ذهن خود می مانند.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕਾ ਮਹਲੁ ਪਾਇਆ ਸਚੁ ਲਾਇ ਧਿਆਨਾ ॥
har jeeo kaa mahal paaeaa sach laae dhiaanaa |آنها به عمارت حضور خداوند می رسند و مراقبه خود را بر پروردگار واقعی متمرکز می کنند.
ਜਿਨ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਮਨੁ ਜੀਤਿਆ ਜਗੁ ਤਿਨਹਿ ਜਿਤਾਨਾ ॥੮॥
jin guraparasaadee man jeetiaa jag tineh jitaanaa |8|کسانی که ذهن خود را تسخیر می کنند، به لطف گورو، جهان را تسخیر می کنند. ||8||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਜੋਗੀ ਹੋਵਾ ਜਗਿ ਭਵਾ ਘਰਿ ਘਰਿ ਭੀਖਿਆ ਲੇਉ ॥
jogee hovaa jag bhavaa ghar ghar bheekhiaa leo |اگر بخواهم یوگی شوم و در سراسر جهان بگردم و از در به خانه التماس کنم،
ਦਰਗਹ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਕਿਸੁ ਕਿਸੁ ਉਤਰੁ ਦੇਉ ॥
daragah lekhaa mangeeai kis kis utar deo |پس وقتی به دادگاه خداوند احضار شدم، چه پاسخی می توانستم بدهم؟
ਭਿਖਿਆ ਨਾਮੁ ਸੰਤੋਖੁ ਮੜੀ ਸਦਾ ਸਚੁ ਹੈ ਨਾਲਿ ॥
bhikhiaa naam santokh marree sadaa sach hai naal |نعم، نام خداوند، صدقه ای است که من برای آن التماس می کنم. قناعت معبد من است پروردگار واقعی همیشه با من است.
ਭੇਖੀ ਹਾਥ ਨ ਲਧੀਆ ਸਭ ਬਧੀ ਜਮਕਾਲਿ ॥
bhekhee haath na ladheea sabh badhee jamakaal |با پوشیدن لباس مذهبی چیزی به دست نمی آید. همه به دست رسول مرگ خواهند گرفت.
ਨਾਨਕ ਗਲਾ ਝੂਠੀਆ ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥੧॥
naanak galaa jhoottheea sachaa naam samaal |1|ای نانک، حرف باطل است. نام واقعی را در نظر بگیرید ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਜਿਤੁ ਦਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਸੋ ਦਰੁ ਸੇਵਿਹੁ ਨ ਕੋਇ ॥
jit dar lekhaa mangeeai so dar sevihu na koe |از طریق آن در، شما را به حساب خواهد آورد. در آن درب خدمت نکنید
ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਲੋੜਿ ਲਹੁ ਜਿਸੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
aaisaa satigur lorr lahu jis jevadd avar na koe |چنین گوروی واقعی را بجویید و بیابید که در عظمت او همتای ندارد.
ਤਿਸੁ ਸਰਣਾਈ ਛੂਟੀਐ ਲੇਖਾ ਮੰਗੈ ਨ ਕੋਇ ॥
tis saranaaee chhootteeai lekhaa mangai na koe |در پناهگاه او، یکی آزاد می شود و هیچ کس او را به حساب نمی آورد.
ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜੁ ਸਚਾ ਓਹੁ ਸਬਦੁ ਦੇਇ ॥
sach drirraae sach drirr sachaa ohu sabad dee |حقیقت در درون او کاشته می شود و او حقیقت را در دیگران کاشته است. او برکت شاباد حقیقی را عطا می کند.
ਹਿਰਦੈ ਜਿਸ ਦੈ ਸਚੁ ਹੈ ਤਨੁ ਮਨੁ ਭੀ ਸਚਾ ਹੋਇ ॥
hiradai jis dai sach hai tan man bhee sachaa hoe |کسی که حقیقت را در قلب خود دارد - بدن و ذهن او نیز صادق است.
ਨਾਨਕ ਸਚੈ ਹੁਕਮਿ ਮੰਨਿਐ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ਦੇਇ ॥
naanak sachai hukam maniaai sachee vaddiaaee dee |اى نانك، اگر كسى تسليم حكم، فرمان خداوند حقيقى باشد، از جلال و عظمت حقيقى برخوردار خواهد شد.
ਸਚੇ ਮਾਹਿ ਸਮਾਵਸੀ ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੨॥
sache maeh samaavasee jis no nadar karee |2|او در پروردگار حقیقی غوطه ور و ادغام شده است، که او را با نگاه لطف خود برکت می دهد. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਸੂਰੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਅਹੰਕਾਰਿ ਮਰਹਿ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
soore ehi na aakheeeh ahankaar mareh dukh paaveh |به آنها قهرمان نمی گویند که از خودخواهی می میرند و از درد رنج می برند.
ਅੰਧੇ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਣਨੀ ਦੂਜੈ ਪਚਿ ਜਾਵਹਿ ॥
andhe aap na pachhaananee doojai pach jaaveh |نابینایان خود را نمی شناسند. در عشق دوگانگی، می پوسند.
ਅਤਿ ਕਰੋਧ ਸਿਉ ਲੂਝਦੇ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
at karodh siau loojhade agai pichhai dukh paaveh |آنها با خشم شدید مبارزه می کنند. در اینجا و آخرت، آنها از درد رنج می برند.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਅਹੰਕਾਰੁ ਨ ਭਾਵਈ ਵੇਦ ਕੂਕਿ ਸੁਣਾਵਹਿ ॥
har jeeo ahankaar na bhaavee ved kook sunaaveh |پروردگار عزیز از خودپرستی خشنود نیست. وداها این را به وضوح اعلام می کنند.
ਅਹੰਕਾਰਿ ਮੁਏ ਸੇ ਵਿਗਤੀ ਗਏ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਫਿਰਿ ਆਵਹਿ ॥੯॥
ahankaar mue se vigatee ge mar janameh fir aaveh |9|کسانی که از خودپرستی بمیرند، رستگاری نخواهند یافت. آنها می میرند و در تناسخ دوباره متولد می شوند. ||9||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਕਾਗਉ ਹੋਇ ਨ ਊਜਲਾ ਲੋਹੇ ਨਾਵ ਨ ਪਾਰੁ ॥
kaagau hoe na aoojalaa lohe naav na paar |کلاغ سفید نمی شود و قایق آهنی روی آن شناور نمی شود.
ਪਿਰਮ ਪਦਾਰਥੁ ਮੰਨਿ ਲੈ ਧੰਨੁ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥
piram padaarath man lai dhan savaaranahaar |هر که به گنج پروردگار عزیزش ایمان آورد، سعادتمند است. دیگران را نیز تجلیل و زینت می دهد.
ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਊਜਲਾ ਸਿਰਿ ਕਾਸਟ ਲੋਹਾ ਪਾਰਿ ॥
hukam pachhaanai aoojalaa sir kaasatt lohaa paar |کسى که حکمت خدا را درک کند، چهره اش درخشان و نورانى است. او مانند آهن بر چوب شناور است.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਛੋਡੈ ਭੈ ਵਸੈ ਨਾਨਕ ਕਰਣੀ ਸਾਰੁ ॥੧॥
trisanaa chhoddai bhai vasai naanak karanee saar |1|تشنگی و هوس را رها کن و از ترس خدا بمان. ای نانک، اینها عالی ترین اعمال است. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਮਾਰੂ ਮਾਰਣ ਜੋ ਗਏ ਮਾਰਿ ਨ ਸਕਹਿ ਗਵਾਰ ॥
maaroo maaran jo ge maar na sakeh gavaar |مردم نادانی که برای تسخیر ذهن خود به صحرا می روند، قادر به تسخیر آنها نیستند.
ਨਾਨਕ ਜੇ ਇਹੁ ਮਾਰੀਐ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥
naanak je ihu maareeai gurasabadee veechaar |ای نانک، اگر قرار است این ذهن تسخیر شود، باید در کلام شاباد گورو تأمل کرد.
ਏਹੁ ਮਨੁ ਮਾਰਿਆ ਨਾ ਮਰੈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
ehu man maariaa naa marai je lochai sabh koe |این ذهن با تسخیر آن تسخیر نمی شود، هر چند همه آرزوی این کار را داشته باشند.
ਨਾਨਕ ਮਨ ਹੀ ਕਉ ਮਨੁ ਮਾਰਸੀ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਸੋਇ ॥੨॥
naanak man hee kau man maarasee je satigur bhettai soe |2|ای ناناک، اگر کسی با گورو واقعی ملاقات کند، خود ذهن بر ذهن غلبه می کند. ||2||