ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 512
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ਗੁਮਾਨੁ ॥
har sukhadaataa man vasai haumai jaae gumaan |خداوند، بخشنده صلح، در ذهن شما ساکن خواهد شد و خودخواهی و غرور شما از بین خواهد رفت.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਲਾਗੈ ਧਿਆਨੁ ॥੨॥
naanak nadaree paaeeai taa anadin laagai dhiaan |2|ای نانک، وقتی خداوند نظر لطف خود را می دهد، آنگاه شب و روز، مراقبه خود را معطوف به پروردگار می کند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਸਭੁ ਸਚੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਵਿਤਾ ॥
sat santokh sabh sach hai guramukh pavitaa |گورمخ کاملاً راستگو، راضی و پاک است.
ਅੰਦਰਹੁ ਕਪਟੁ ਵਿਕਾਰੁ ਗਇਆ ਮਨੁ ਸਹਜੇ ਜਿਤਾ ॥
andarahu kapatt vikaar geaa man sahaje jitaa |فریب و شرارت از درونش بیرون رفته و به راحتی ذهن خود را تسخیر می کند.
ਤਹ ਜੋਤਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਅਨੰਦ ਰਸੁ ਅਗਿਆਨੁ ਗਵਿਤਾ ॥
tah jot pragaas anand ras agiaan gavitaa |در آنجا نور الهی و ذات سعادت آشکار می شود و جهل از بین می رود.
ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਰਵੈ ਗੁਣ ਪਰਗਟੁ ਕਿਤਾ ॥
anadin har ke gun ravai gun paragatt kitaa |او شب و روز حمد و ثنای پروردگار را می سراید و عظمت پروردگار را آشکار می کند.
ਸਭਨਾ ਦਾਤਾ ਏਕੁ ਹੈ ਇਕੋ ਹਰਿ ਮਿਤਾ ॥੯॥
sabhanaa daataa ek hai iko har mitaa |9|خداوند یگانه بخشنده همه است. خداوند تنها دوست ماست. ||9||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦੇ ਸੋ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਕਹੀਐ ਜਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
braham binde so braahaman kaheeai ji anadin har liv laae |کسی که خدا را درک می کند، که عاشقانه ذهن خود را در شب و روز بر خداوند متمرکز می کند، برهمن نامیده می شود.
ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਛੈ ਸਚੁ ਸੰਜਮੁ ਕਮਾਵੈ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਤਿਸੁ ਜਾਏ ॥
satigur puchhai sach sanjam kamaavai haumai rog tis jaae |او با مشورت گورو واقعی، حقیقت و خویشتن داری را تمرین می کند و از بیماری نفس رهایی می یابد.
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਏ ॥
har gun gaavai gun sangrahai jotee jot milaae |او ستایش های با شکوه خداوند را می خواند و در ستایش های او جمع می شود. نور او با نور آمیخته شده است.
ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਜਿ ਹਉਮੈ ਮੇਟਿ ਸਮਾਏ ॥
eis jug meh ko viralaa braham giaanee ji haumai mett samaae |در این دنیا کسی که خدا را بشناسد بسیار نادر است. با از بین بردن نفس، او در خدا جذب می شود.
ਨਾਨਕ ਤਿਸ ਨੋ ਮਿਲਿਆ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਜਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥੧॥
naanak tis no miliaa sadaa sukh paaeeai ji anadin har naam dhiaae |1|ای نانک، ملاقات با او، صلح حاصل می شود; شب و روز در نام خداوند تعمق می کند. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਅੰਤਰਿ ਕਪਟੁ ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਰਸਨਾ ਝੂਠੁ ਬੋਲਾਇ ॥
antar kapatt manamukh agiaanee rasanaa jhootth bolaae |در منموک خودخواه نادان فریب است; با زبانش دروغ می گوید.
ਕਪਟਿ ਕੀਤੈ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਨ ਭੀਜੈ ਨਿਤ ਵੇਖੈ ਸੁਣੈ ਸੁਭਾਇ ॥
kapatt keetai har purakh na bheejai nit vekhai sunai subhaae |او با انجام فریب، خداوند خداوند را که همیشه می بیند و به راحتی می شنود، خشنود نمی کند.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਜਾਇ ਜਗੁ ਪਰਬੋਧੈ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸੁਆਇ ॥
doojai bhaae jaae jag parabodhai bikh maaeaa moh suaae |در عشق دوگانگی به تعلیم دنیا می رود اما در زهر مایا و دلبستگی به لذت غرق می شود.
ਇਤੁ ਕਮਾਣੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ਜੰਮੈ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
eit kamaanai sadaa dukh paavai jamai marai fir aavai jaae |با این کار، او از درد مداوم رنج می برد. او متولد می شود و سپس می میرد و بارها و بارها می آید و می رود.
ਸਹਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਚੁਕਈ ਵਿਚਿ ਵਿਸਟਾ ਪਚੈ ਪਚਾਇ ॥
sahasaa mool na chukee vich visattaa pachai pachaae |شک و تردید او را به هیچ وجه رها نمی کند و در کود می پوسد.
ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਸੁਣਾਇ ॥
jis no kripaa kare meraa suaamee tis gur kee sikh sunaae |کسی که استاد من رحمت خود را به او نشان می دهد، به تعالیم گورو گوش می دهد.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਗਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਅੰਤਿ ਛਡਾਇ ॥੨॥
har naam dhiaavai har naamo gaavai har naamo ant chhaddaae |2|او در نام خداوند تعمق می کند و نام خداوند را می خواند. در پایان، نام خداوند او را نجات خواهد داد. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਜਿਨਾ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਇਓਨੁ ਤੇ ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥
jinaa hukam manaaeion te poore sansaar |کسانی که حکم فرمان پروردگار را اطاعت می کنند، افراد کاملی در جهان هستند.
ਸਾਹਿਬੁ ਸੇਵਨਿੑ ਆਪਣਾ ਪੂਰੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
saahib sevani aapanaa poorai sabad veechaar |آنها به پروردگار خود خدمت می کنند و در مورد کلام کامل شاباد فکر می کنند.
ਹਰਿ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਪਿਆਰਿ ॥
har kee sevaa chaakaree sachai sabad piaar |آنها به خداوند خدمت می کنند و کلام واقعی شاباد را دوست دارند.
ਹਰਿ ਕਾ ਮਹਲੁ ਤਿਨੑੀ ਪਾਇਆ ਜਿਨੑ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥
har kaa mahal tinaee paaeaa jina haumai vichahu maar |آنها به عمارت حضور خداوند می رسند، زیرا خودپرستی را از درون ریشه کن می کنند.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧੦॥
naanak guramukh mil rahe jap har naamaa ur dhaar |10|ای نانک، گورمخها با او متحد می مانند و نام خداوند را می خوانند و آن را در دل خود جای می دهند. ||10||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਿਆਨ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
guramukh dhiaan sahaj dhun upajai sach naam chit laaeaa |گورمخ در مورد خداوند تعمق می کند. جریان صوتی آسمانی در درون او طنین انداز می شود و او آگاهی خود را بر نام واقعی متمرکز می کند.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
guramukh anadin rahai rang raataa har kaa naam man bhaaeaa |گورموک در شب و روز با عشق خداوند آغشته می ماند. ذهن او از نام خداوند خشنود است.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਵੇਖਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਬੋਲਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਸਹਜਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇਆ ॥
guramukh har vekheh guramukh har boleh guramukh har sahaj rang laaeaa |گورموک خداوند را می بیند، گورموک از خداوند صحبت می کند، و گورموک به طور طبیعی خداوند را دوست دارد.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਵੈ ਤਿਮਰ ਅਗਿਆਨੁ ਅਧੇਰੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
naanak guramukh giaan paraapat hovai timar agiaan adher chukaaeaa |ای نانک، گورمخ به حکمت روحانی می رسد و ظلمت تاریک جهل از بین می رود.
ਜਿਸ ਨੋ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਧੁਰਿ ਪੂਰਾ ਤਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥੧॥
jis no karam hovai dhur pooraa tin guramukh har naam dhiaaeaa |1|کسی که از فیض پروردگار کامل برخوردار است - به عنوان گورمخ، در نام خداوند تعمق می کند. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿਨਾ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
satigur jinaa na sevio sabad na lago piaar |کسانی که به گورو واقعی خدمت نمی کنند، عشق به کلام شاباد را نمی پذیرند.
ਸਹਜੇ ਨਾਮੁ ਨ ਧਿਆਇਆ ਕਿਤੁ ਆਇਆ ਸੰਸਾਰਿ ॥
sahaje naam na dhiaaeaa kit aaeaa sansaar |آنها در نعم آسمانی، نام خداوند تعمق نمی کنند - چرا آنها حتی زحمت آمدن به دنیا را به خود دادند؟
ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਪਾਈਐ ਵਿਸਟਾ ਸਦਾ ਖੁਆਰੁ ॥
fir fir joonee paaeeai visattaa sadaa khuaar |آنها بارها و بارها تناسخ پیدا می کنند و برای همیشه در کود پوسیده می شوند.
ਕੂੜੈ ਲਾਲਚਿ ਲਗਿਆ ਨਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ॥
koorrai laalach lagiaa naa uravaar na paar |آنها به طمع دروغین وابسته اند. آنها نه در این ساحل هستند و نه در آن سوی ساحل.