ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 439
ਓਹੁ ਜੇਵ ਸਾਇਰ ਦੇਇ ਲਹਰੀ ਬਿਜੁਲ ਜਿਵੈ ਚਮਕਏ ॥
ohu jev saaeir dee laharee bijul jivai chamake |موقتی است، مثل امواج روی دریا و برق آسا.
ਹਰਿ ਬਾਝੁ ਰਾਖਾ ਕੋਇ ਨਾਹੀ ਸੋਇ ਤੁਝਹਿ ਬਿਸਾਰਿਆ ॥
har baajh raakhaa koe naahee soe tujheh bisaariaa |بدون خداوند هیچ محافظ دیگری وجود ندارد، اما شما او را فراموش کرده اید.
ਸਚੁ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਚੇਤਿ ਰੇ ਮਨ ਮਰਹਿ ਹਰਣਾ ਕਾਲਿਆ ॥੧॥
sach kahai naanak chet re man mareh haranaa kaaliaa |1|ناناک حقیقت را می گوید. به آن فکر کن، ای ذهن. تو میمیری ای گوزن سیاه ||1||
ਭਵਰਾ ਫੂਲਿ ਭਵੰਤਿਆ ਦੁਖੁ ਅਤਿ ਭਾਰੀ ਰਾਮ ॥
bhavaraa fool bhavantiaa dukh at bhaaree raam |ای زنبور بابل، تو در میان گل ها سرگردانی، اما درد وحشتناکی در انتظار توست.
ਮੈ ਗੁਰੁ ਪੂਛਿਆ ਆਪਣਾ ਸਾਚਾ ਬੀਚਾਰੀ ਰਾਮ ॥
mai gur poochhiaa aapanaa saachaa beechaaree raam |من از استاد خود برای درک واقعی خواسته ام.
ਬੀਚਾਰਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੁਝੈ ਪੂਛਿਆ ਭਵਰੁ ਬੇਲੀ ਰਾਤਓ ॥
beechaar satigur mujhai poochhiaa bhavar belee raato |من از گورو واقعی خود در مورد زنبور بامبل که اینقدر درگیر گل های باغ است، خواسته ام.
ਸੂਰਜੁ ਚੜਿਆ ਪਿੰਡੁ ਪੜਿਆ ਤੇਲੁ ਤਾਵਣਿ ਤਾਤਓ ॥
sooraj charriaa pindd parriaa tel taavan taato |وقتی خورشید طلوع می کند بدن می افتد و در روغن داغ پخته می شود.
ਜਮ ਮਗਿ ਬਾਧਾ ਖਾਹਿ ਚੋਟਾ ਸਬਦ ਬਿਨੁ ਬੇਤਾਲਿਆ ॥
jam mag baadhaa khaeh chottaa sabad bin betaaliaa |در جاده مرگ، بی کلام شاباد، ای دیوانه، مقید و کتک خواهی شد.
ਸਚੁ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਚੇਤਿ ਰੇ ਮਨ ਮਰਹਿ ਭਵਰਾ ਕਾਲਿਆ ॥੨॥
sach kahai naanak chet re man mareh bhavaraa kaaliaa |2|ناناک حقیقت را می گوید. در آن فکر کن، ای ذهن. تو خواهی مرد، ای زنبور بابل ||2||
ਮੇਰੇ ਜੀਅੜਿਆ ਪਰਦੇਸੀਆ ਕਿਤੁ ਪਵਹਿ ਜੰਜਾਲੇ ਰਾਮ ॥
mere jeearriaa paradeseea kit paveh janjaale raam |ای جان غریب من چرا گرفتار عقده می شوی؟
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਕੀ ਫਾਸਹਿ ਜਮ ਜਾਲੇ ਰਾਮ ॥
saachaa saahib man vasai kee faaseh jam jaale raam |خداوند واقعی در ذهن شما ساکن است. چرا در دام مرگ گرفتار شدی؟
ਮਛੁਲੀ ਵਿਛੁੰਨੀ ਨੈਣ ਰੁੰਨੀ ਜਾਲੁ ਬਧਿਕਿ ਪਾਇਆ ॥
machhulee vichhunee nain runee jaal badhik paaeaa |ماهی با چشمانی گریان آب را ترک می کند، وقتی ماهیگیر تور خود را می اندازد.
ਸੰਸਾਰੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਮੀਠਾ ਅੰਤਿ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
sansaar maaeaa mohu meetthaa ant bharam chukaaeaa |عشق مایا برای دنیا شیرین است اما در نهایت این توهم از بین می رود.
ਭਗਤਿ ਕਰਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ਹਰਿ ਸਿਉ ਛੋਡਿ ਮਨਹੁ ਅੰਦੇਸਿਆ ॥
bhagat kar chit laae har siau chhodd manahu andesiaa |پس عبادت عبادی را انجام دهید، آگاهی خود را به پروردگار پیوند دهید، و اضطراب را از ذهن خود دور کنید.
ਸਚੁ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਚੇਤਿ ਰੇ ਮਨ ਜੀਅੜਿਆ ਪਰਦੇਸੀਆ ॥੩॥
sach kahai naanak chet re man jeearriaa paradeseea |3|ناناک حقیقت را می گوید. ای جان غریب من، آگاهی خود را بر خداوند متمرکز کن. ||3||
ਨਦੀਆ ਵਾਹ ਵਿਛੁੰਨਿਆ ਮੇਲਾ ਸੰਜੋਗੀ ਰਾਮ ॥
nadeea vaah vichhuniaa melaa sanjogee raam |رودخانه ها و نهرهایی که از هم جدا می شوند ممکن است زمانی دوباره با هم متحد شوند.
ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਮੀਠਾ ਵਿਸੁ ਭਰੇ ਕੋ ਜਾਣੈ ਜੋਗੀ ਰਾਮ ॥
jug jug meetthaa vis bhare ko jaanai jogee raam |عصر به روز، آنچه شیرین است، پر از زهر است. چقدر نادر است که یوگی این را بفهمد.
ਕੋਈ ਸਹਜਿ ਜਾਣੈ ਹਰਿ ਪਛਾਣੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜਿਨਿ ਚੇਤਿਆ ॥
koee sahaj jaanai har pachhaanai satiguroo jin chetiaa |آن شخص نادری که آگاهی خود را بر گورو واقعی متمرکز می کند، به طور شهودی خداوند را می شناسد و متوجه می شود.
ਬਿਨੁ ਨਾਮ ਹਰਿ ਕੇ ਭਰਮਿ ਭੂਲੇ ਪਚਹਿ ਮੁਗਧ ਅਚੇਤਿਆ ॥
bin naam har ke bharam bhoole pacheh mugadh achetiaa |بدون نعم، نام خداوند، احمقان بی فکر در شک و تردید سرگردان می شوند و تباه می شوند.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਭਗਤਿ ਨ ਰਿਦੈ ਸਾਚਾ ਸੇ ਅੰਤਿ ਧਾਹੀ ਰੁੰਨਿਆ ॥
har naam bhagat na ridai saachaa se ant dhaahee runiaa |کسانی که دلشان به عبادت و نام پروردگار واقعی نمیآید، در نهایت گریه و زاری میکنند.
ਸਚੁ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦਿ ਸਾਚੈ ਮੇਲਿ ਚਿਰੀ ਵਿਛੁੰਨਿਆ ॥੪॥੧॥੫॥
sach kahai naanak sabad saachai mel chiree vichhuniaa |4|1|5|ناناک حقیقت را می گوید. از طریق کلام واقعی شاباد، کسانی که مدت ها از خداوند جدا شده اند، یک بار دیگر متحد می شوند. ||4||1||5||
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |خدای یکتا خالق جهانی. به لطف استاد واقعی:
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ਛੰਤ ਘਰੁ ੧ ॥
aasaa mahalaa 3 chhant ghar 1 |آسا، مهل سوم، چانت، خانه اول:
ਹਮ ਘਰੇ ਸਾਚਾ ਸੋਹਿਲਾ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਇਆ ਰਾਮ ॥
ham ghare saachaa sohilaa saachai sabad suhaaeaa raam |در خانه من، آهنگ های واقعی شادی عروسی خوانده می شود. خانه من با کلام راستین شاباد آراسته شده است.
ਧਨ ਪਿਰ ਮੇਲੁ ਭਇਆ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਆ ਰਾਮ ॥
dhan pir mel bheaa prabh aap milaaeaa raam |عروس روح با پروردگار شوهرش ملاقات کرده است. خداوند خود این اتحاد را به پایان رسانده است.
ਪ੍ਰਭਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਆ ਸਚੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ਕਾਮਣਿ ਸਹਜੇ ਮਾਤੀ ॥
prabh aap milaaeaa sach man vasaaeaa kaaman sahaje maatee |خداوند خود این اتحاد را به پایان رسانده است. عروس روح حقیقت را در ذهن خود محفوظ می دارد، سرمست از آرامش.
ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੀਗਾਰੀ ਸਚਿ ਸਵਾਰੀ ਸਦਾ ਰਾਵੇ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ॥
gur sabad seegaaree sach savaaree sadaa raave rang raatee |او که با کلمه شاباد گورو آراسته شده و با حقیقت آراسته شده است، برای همیشه از معشوق خود و آغشته به عشق او لذت می برد.
ਆਪੁ ਗਵਾਏ ਹਰਿ ਵਰੁ ਪਾਏ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
aap gavaae har var paae taa har ras man vasaaeaa |او با از بین بردن نفس خود، خداوند شوهرش را به دست می آورد و سپس، ذات متعالی خداوند در ذهن او ساکن می شود.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੀ ਸਫਲਿਉ ਜਨਮੁ ਸਬਾਇਆ ॥੧॥
kahu naanak gur sabad savaaree safaliau janam sabaaeaa |1|نانک می گوید، تمام زندگی او پربار و پربار است. او با کلمه شاباد گورو آراسته شده است. ||1||
ਦੂਜੜੈ ਕਾਮਣਿ ਭਰਮਿ ਭੁਲੀ ਹਰਿ ਵਰੁ ਨ ਪਾਏ ਰਾਮ ॥
doojarrai kaaman bharam bhulee har var na paae raam |عروس روحی که دوگانگی و شک گمراه شده است، به رب شوهرش نمی رسد.
ਕਾਮਣਿ ਗੁਣੁ ਨਾਹੀ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ਰਾਮ ॥
kaaman gun naahee birathaa janam gavaae raam |آن عروس روح فضیلتی ندارد و زندگی خود را بیهوده تلف می کند.
ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ਮਨਮੁਖਿ ਇਆਣੀ ਅਉਗਣਵੰਤੀ ਝੂਰੇ ॥
birathaa janam gavaae manamukh eaanee aauganavantee jhoore |منموک خودخواه، جاهل و ننگین عمر خود را بیهوده تلف می کند و در نهایت به غم و اندوه می رسد.
ਆਪਣਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਤਾ ਪਿਰੁ ਮਿਲਿਆ ਹਦੂਰੇ ॥
aapanaa satigur sev sadaa sukh paaeaa taa pir miliaa hadoore |اما هنگامی که او به گورو واقعی خود خدمت می کند، آرامش به دست می آورد و سپس با پروردگار شوهرش رو در رو ملاقات می کند.
ਦੇਖਿ ਪਿਰੁ ਵਿਗਸੀ ਅੰਦਰਹੁ ਸਰਸੀ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਏ ॥
dekh pir vigasee andarahu sarasee sachai sabad subhaae |او با دیدن پروردگار شوهرش شکوفا می شود. دلش شاد می شود و کلام راستین شاباد او را زیبا می کند.
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਾਮਣਿ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣੀ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥੨॥
naanak vin naavai kaaman bharam bhulaanee mil preetam sukh paae |2|ای نانک، بی نام، عروس جان در فریفته تردید می چرخد. با ملاقات معشوق، او به آرامش می رسد. ||2||