ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Seite - 602
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਬਿਖ ਦੁਖ ਕਾਟੇ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
janam janam ke kilabikh dukh kaatte aape mel milaaee | rahaau |Die Sünden und Sorgen zahlloser Leben sind ausgelöscht; der Herr selbst vereint sie in seiner Union. ||Pause||
ਇਹੁ ਕੁਟੰਬੁ ਸਭੁ ਜੀਅ ਕੇ ਬੰਧਨ ਭਾਈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾ ਸੈਂਸਾਰਾ ॥
eihu kuttanb sabh jeea ke bandhan bhaaee bharam bhulaa sainsaaraa |Alle diese Verwandten sind wie Ketten für die Seele, oh Geschwister des Schicksals; die Welt wird vom Zweifel getäuscht.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬੰਧਨ ਟੂਟਹਿ ਨਾਹੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰਾ ॥
bin gur bandhan ttootteh naahee guramukh mokh duaaraa |Ohne den Guru können die Ketten nicht gesprengt werden; die Gurmukhs finden die Tür der Erlösung.
ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਗੁਰਸਬਦੁ ਨ ਪਛਾਣਹਿ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰਾ ॥੨॥
karam kareh gurasabad na pachhaaneh mar janameh vaaro vaaraa |2|Wer Rituale durchführt, ohne die Worte des Shabad des Gurus zu kennen, wird sterben und immer wieder wiedergeboren werden. ||2||
ਹਉ ਮੇਰਾ ਜਗੁ ਪਲਚਿ ਰਹਿਆ ਭਾਈ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਹੀ ਕੇਰਾ ॥
hau meraa jag palach rahiaa bhaaee koe na kis hee keraa |Die Welt ist in Egoismus und Besitzgier verstrickt, oh Geschwister des Schicksals, aber niemand gehört jemand anderem.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਹਲੁ ਪਾਇਨਿ ਗੁਣ ਗਾਵਨਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਹੋਇ ਬਸੇਰਾ ॥
guramukh mahal paaein gun gaavan nij ghar hoe baseraa |Die Gurmukhs erreichen das Reich der Gegenwart Gottes, indem sie die Herrlichkeit Gottes besingen; sie wohnen in der Heimat ihres eigenen inneren Wesens.
ਐਥੈ ਬੂਝੈ ਸੁ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਕੇਰਾ ॥੩॥
aaithai boojhai su aap pachhaanai har prabh hai tis keraa |3|Wer hier versteht, der erkennt sich selbst; ihm gehört der Herrgott. ||3||
ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਭਾਈ ਵਿਣੁ ਭਾਗਾ ਕਿਆ ਪਾਈਐ ॥
satiguroo sadaa deaal hai bhaaee vin bhaagaa kiaa paaeeai |Der Wahre Guru ist auf ewig barmherzig, oh Geschwister des Schicksals. Was kann jemand ohne ein gutes Schicksal erreichen?
ਏਕ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਸਭ ਊਪਰਿ ਜੇਹਾ ਭਾਉ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਈਐ ॥
ek nadar kar vekhai sabh aoopar jehaa bhaau tehaa fal paaeeai |Mit seinem Blick der Gnade blickt er auf alle gleich, doch die Menschen erhalten die Früchte ihrer Belohnung entsprechend ihrer Liebe zum Herrn.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ॥੪॥੬॥
naanak naam vasai man antar vichahu aap gavaaeeai |4|6|O Nanak, wenn Naam, der Name des Herrn, im Geist Wohnung nimmt, wird die Selbstgefälligkeit von innen ausgelöscht. ||4||6||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ਚੌਤੁਕੇ ॥
soratth mahalaa 3 chauatuke |Sorat'h, Dritter Mehl, Chau-Thukay:
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ਸਚੀ ਹਿਰਦੈ ਬਾਣੀ ॥
sachee bhagat satigur te hovai sachee hiradai baanee |Wahre hingebungsvolle Anbetung kann nur durch den Wahren Guru erreicht werden, wenn das Wahre Wort Seines Bani im Herzen ist.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਣੀ ॥
satigur seve sadaa sukh paae haumai sabad samaanee |Durch den Dienst am Wahren Guru erlangt man ewigen Frieden; der Egoismus wird durch das Wort des Shabad ausgelöscht.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਾਚੇ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵੀ ਹੋਰ ਭੂਲੀ ਫਿਰੈ ਇਆਣੀ ॥
bin gur saache bhagat na hovee hor bhoolee firai eaanee |Ohne den Guru gibt es keine wahre Hingabe, sonst irren die Menschen umher, getäuscht durch Unwissenheit.
ਮਨਮੁਖਿ ਫਿਰਹਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ਡੂਬਿ ਮੁਏ ਵਿਣੁ ਪਾਣੀ ॥੧॥
manamukh fireh sadaa dukh paaveh ddoob mue vin paanee |1|Die eigensinnigen Manmukhs irren umher und leiden ständig unter Schmerzen; sie ertrinken und sterben, sogar ohne Wasser. ||1||
ਭਾਈ ਰੇ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਰਣਾਈ ॥
bhaaee re sadaa rahahu saranaaee |O Geschwister des Schicksals, bleibt für immer im Heiligtum des Herrn, unter seinem Schutz.
ਆਪਣੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪਤਿ ਰਾਖੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
aapanee nadar kare pat raakhai har naamo de vaddiaaee | rahaau |Indem er uns seinen gnädigen Blick schenkt, bewahrt er unsere Ehre und segnet uns mit der Herrlichkeit des Namens des Herrn. ||Pause||
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਆਪੁ ਪਛਾਤਾ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਵੀਚਾਰਾ ॥
poore gur te aap pachhaataa sabad sachai veechaaraa |Durch den vollkommenen Guru lernt man sich selbst zu verstehen, indem man über das wahre Wort des Shabad nachdenkt.
ਹਿਰਦੈ ਜਗਜੀਵਨੁ ਸਦ ਵਸਿਆ ਤਜਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
hiradai jagajeevan sad vasiaa taj kaam krodh ahankaaraa |Der Herr, das Leben der Welt, wohnt für immer in seinem Herzen und er verzichtet auf sexuelles Verlangen, Wut und Egoismus.
ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਰਵਿਆ ਸਭ ਠਾਈ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥
sadaa hajoor raviaa sabh tthaaee hiradai naam apaaraa |Der Herr ist allgegenwärtig und durchdringt alle Orte. Der Name des Unendlichen Herrn ist im Herzen verankert.
ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀ ਨਾਉ ਮੀਠਾ ਮਨਹਿ ਪਿਆਰਾ ॥੨॥
jug jug baanee sabad pachhaanee naau meetthaa maneh piaaraa |2|Im Laufe der Zeit wird durch das Wort Seines Bani Sein Shabad verwirklicht und der Name wird im Geist so süß und lieblich. ||2||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਜਿਨਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਤਾ ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਜਗਿ ਆਇਆ ॥
satigur sev jin naam pachhaataa safal janam jag aaeaa |Indem man dem Guru dient, erkennt man Naam, den Namen des Herrn. Sein Leben und sein Kommen auf die Welt sind fruchtbar.
ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿ ਸਦਾ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿਆ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣੀ ਅਘਾਇਆ ॥
har ras chaakh sadaa man tripatiaa gun gaavai gunee aghaaeaa |Wenn er den erhabenen Elixier des Herrn kostet, ist sein Geist für immer zufrieden und gesättigt; wenn er die Herrlichkeiten des glorreichen Herrn singt, ist er erfüllt und zufrieden.
ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਅਨਹਦ ਸਬਦੁ ਵਜਾਇਆ ॥
kamal pragaas sadaa rang raataa anahad sabad vajaaeaa |Der Lotus seines Herzens blüht auf, er ist stets von der Liebe des Herrn erfüllt und die ungespielte Melodie des Shabad erklingt in seinem Inneren.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩॥
tan man niramal niramal baanee sache sach samaaeaa |3|Sein Körper und Geist werden makellos rein; auch seine Sprache wird makellos und er verschmilzt mit dem Wahrsten der Wahren. ||3||
ਰਾਮ ਨਾਮ ਕੀ ਗਤਿ ਕੋਇ ਨ ਬੂਝੈ ਗੁਰਮਤਿ ਰਿਦੈ ਸਮਾਈ ॥
raam naam kee gat koe na boojhai guramat ridai samaaee |Niemand kennt den Zustand des Namens des Herrn; durch die Lehren des Gurus gelangt er ins Herz.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਮਗੁ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥
guramukh hovai su mag pachhaanai har ras rasan rasaaee |Wer ein Gurmukh wird, versteht den Weg; seine Zunge genießt die erhabene Essenz des Nektars des Herrn.
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਸਭੁ ਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਸਾਈ ॥
jap tap sanjam sabh gur te hovai hiradai naam vasaaee |Meditation, strenge Selbstdisziplin und Selbstbeherrschung werden alle vom Guru erlangt; Naam, der Name des Herrn, bleibt im Herzen.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਹਿ ਸੇ ਜਨ ਸੋਹਨਿ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥੪॥੭॥
naanak naam samaaleh se jan sohan dar saachai pat paaee |4|7|O Nanak, diese bescheidenen Wesen, die Naam preisen, sind wunderschön; sie werden am Hof des Wahren Herrn geehrt. ||4||7||
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੩ ਦੁਤੁਕੇ ॥
soratth mahalaa 3 dutuke |Sorat'h, Drittes Mehl, Dho-Thukay:
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਉਲਟੀ ਭਈ ਭਾਈ ਜੀਵਤ ਮਰੈ ਤਾ ਬੂਝ ਪਾਇ ॥
satigur miliaai ulattee bhee bhaaee jeevat marai taa boojh paae |Wenn man dem Wahren Guru begegnet, wendet man sich von der Welt ab, oh Geschwister des Schicksals. Wenn man tot bleibt und dennoch lebt, erlangt man wahres Verständnis.
ਸੋ ਗੁਰੂ ਸੋ ਸਿਖੁ ਹੈ ਭਾਈ ਜਿਸੁ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
so guroo so sikh hai bhaaee jis jotee jot milaae |1|Er allein ist der Guru, und er allein ist ein Sikh, oh Geschwister des Schicksals, deren Licht im Licht aufgeht. ||1||
ਮਨ ਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
man re har har setee liv laae |O mein Geist, sei liebevoll auf den Namen des Herrn eingestimmt, Har, Har.
ਮਨ ਹਰਿ ਜਪਿ ਮੀਠਾ ਲਾਗੈ ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਏ ਹਰਿ ਥਾਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
man har jap meetthaa laagai bhaaee guramukh paae har thaae | rahaau |Das Singen des Namens des Herrn erscheint dem Geist so süß, oh Geschwister des Schicksals; die Gurmukhs erhalten einen Platz am Hof des Herrn. ||Pause||