ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Seite - 1046
ਏਕੋ ਅਮਰੁ ਏਕਾ ਪਤਿਸਾਹੀ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਸਿਰਿ ਕਾਰ ਬਣਾਈ ਹੇ ॥੧॥
eko amar ekaa patisaahee jug jug sir kaar banaaee he |1|Es gibt nur ein Gebot und nur einen obersten König. In jedem Zeitalter verbindet er jeden mit seinen Aufgaben. ||1||
ਸੋ ਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਜਿਨਿ ਆਪੁ ਪਛਾਤਾ ॥
so jan niramal jin aap pachhaataa |Das bescheidene Wesen, das sich selbst kennt, ist makellos.
ਆਪੇ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥
aape aae miliaa sukhadaataa |Der Herr, der Geber des Friedens, kommt selbst und begegnet ihm.
ਰਸਨਾ ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੨॥
rasanaa sabad ratee gun gaavai dar saachai pat paaee he |2|Seine Zunge ist vom Shabad durchdrungen und er singt die glorreichen Lobpreisungen des Herrn; er wird am Hof des wahren Herrn geehrt. ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥
guramukh naam milai vaddiaaee |Der Gurmukh ist mit der glorreichen Erhabenheit des Naam gesegnet.
ਮਨਮੁਖਿ ਨਿੰਦਕਿ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥
manamukh nindak pat gavaaee |Der eigensinnige Manmukh, der Verleumder, verliert seine Ehre.
ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਪਰਮ ਹੰਸ ਬੈਰਾਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਹੇ ॥੩॥
naam rate param hans bairaagee nij ghar taarree laaee he |3|Auf Naam eingestimmt bleiben die höchsten Seelenschwäne losgelöst; in der Heimat des Selbst verharren sie in tiefer meditativer Trance. ||3||
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪੂਰਾ ॥
sabad marai soee jan pooraa |Dieses bescheidene Wesen, das im Shabad stirbt, ist vollkommen.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਸੂਰਾ ॥
satigur aakh sunaae sooraa |Der mutige, heldenhafte Wahre Guru singt und verkündet dies.
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰੁ ਸਾਚਾ ਮਨੁ ਪੀਵੈ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ਹੇ ॥੪॥
kaaeaa andar amrit sar saachaa man peevai bhaae subhaaee he |4|Tief im Körper befindet sich der wahre Teich ambrosischen Nektars; der Geist trinkt ihn mit liebevoller Hingabe. ||4||
ਪੜਿ ਪੰਡਿਤੁ ਅਵਰਾ ਸਮਝਾਏ ॥
parr panddit avaraa samajhaae |Der Pandit, der Religionsgelehrte, liest und unterrichtet andere,
ਘਰ ਜਲਤੇ ਕੀ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਏ ॥
ghar jalate kee khabar na paae |Doch er bemerkt nicht, dass sein eigenes Haus brennt.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਈਐ ਪੜਿ ਥਾਕੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਈ ਹੇ ॥੫॥
bin satigur seve naam na paaeeai parr thaake saant na aaee he |5|Ohne dem Wahren Guru zu dienen, erlangt man das Naam nicht. Du kannst lesen, bis du erschöpft bist, aber du wirst weder Frieden noch Ruhe finden. ||5||
ਇਕਿ ਭਸਮ ਲਗਾਇ ਫਿਰਹਿ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥
eik bhasam lagaae fireh bhekhadhaaree |Manche beschmieren ihren Körper mit Asche und laufen in religiöser Verkleidung umher.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਹਉਮੈ ਕਿਨਿ ਮਾਰੀ ॥
bin sabadai haumai kin maaree |Wer hätte ohne das Wort des Shabad jemals den Egoismus unter Kontrolle bringen können?
ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਭਰਮਿ ਭੇਖਿ ਭਰਮਾਈ ਹੇ ॥੬॥
anadin jalat raheh din raatee bharam bhekh bharamaaee he |6|Tag und Nacht brennen sie weiter, Tag und Nacht; ihre Zweifel und religiösen Kostüme täuschen und verwirren sie. ||6||
ਇਕਿ ਗ੍ਰਿਹ ਕੁਟੰਬ ਮਹਿ ਸਦਾ ਉਦਾਸੀ ॥
eik grih kuttanb meh sadaa udaasee |Manche bleiben inmitten ihres Haushalts und ihrer Familie für immer ungebunden.
ਸਬਦਿ ਮੁਏ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੀ ॥
sabad mue har naam nivaasee |Sie sterben im Shabad und leben im Namen des Herrn.
ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਰਹਹਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਭੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਚਿਤੁ ਲਾਈ ਹੇ ॥੭॥
anadin sadaa raheh rang raate bhai bhaae bhagat chit laaee he |7|Sie bleiben Tag und Nacht für immer auf Seine Liebe eingestimmt und richten ihr Bewusstsein auf liebevolle Hingabe und die Furcht Gottes. ||7||
ਮਨਮੁਖੁ ਨਿੰਦਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵਿਗੁਤਾ ॥
manamukh nindaa kar kar vigutaa |Der eigensinnige Manmukh gibt sich der Verleumdung hin und geht zugrunde.
ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਭਉਕੈ ਜਿਸੁ ਕੁਤਾ ॥
antar lobh bhaukai jis kutaa |In ihm bellt der Hund der Gier.
ਜਮਕਾਲੁ ਤਿਸੁ ਕਦੇ ਨ ਛੋਡੈ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਈ ਹੇ ॥੮॥
jamakaal tis kade na chhoddai ant geaa pachhutaaee he |8|Der Todesbote verlässt ihn nie, und am Ende geht er bedauernd und reumütig. ||8||
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਚੀ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥
sachai sabad sachee pat hoee |Durch das Wahre Wort des Shabad wird wahre Ehre erlangt.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਵੈ ਕੋਈ ॥
bin naavai mukat na paavai koee |Ohne den Namen erlangt niemand Befreiung.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੋ ਨਾਉ ਨ ਪਾਏ ਪ੍ਰਭਿ ਐਸੀ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ਹੇ ॥੯॥
bin satigur ko naau na paae prabh aaisee banat banaaee he |9|Ohne den Wahren Guru findet niemand den Namen. So ist das Werk, das Gott geschaffen hat. ||9||
ਇਕਿ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਬਹੁਤੁ ਵੀਚਾਰੀ ॥
eik sidh saadhik bahut veechaaree |Einige sind Siddhas und Suchende und große Kontemplative.
ਇਕਿ ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ॥
eik ahinis naam rate nirankaaree |Manche bleiben Tag und Nacht vom Naam, dem Namen des formlosen Herrn, erfüllt.
ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ਸੋ ਬੂਝੈ ਭਗਤਿ ਭਾਇ ਭਉ ਜਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥
jis no aap milaae so boojhai bhagat bhaae bhau jaaee he |10|Nur der versteht, wen der Herr mit sich vereint; durch liebevolle und hingebungsvolle Anbetung wird die Furcht vertrieben. ||10||
ਇਸਨਾਨੁ ਦਾਨੁ ਕਰਹਿ ਨਹੀ ਬੂਝਹਿ ॥
eisanaan daan kareh nahee boojheh |Manche nehmen reinigende Bäder und spenden für wohltätige Zwecke, aber sie verstehen es nicht.
ਇਕਿ ਮਨੂਆ ਮਾਰਿ ਮਨੈ ਸਿਉ ਲੂਝਹਿ ॥
eik manooaa maar manai siau loojheh |Manche kämpfen mit ihrem Verstand und besiegen und unterwerfen ihren Verstand.
ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਇਕ ਰੰਗੀ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥
saachai sabad rate ik rangee saachai sabad milaaee he |11|Manche sind von Liebe zum Wahren Wort des Shabad erfüllt; sie verschmelzen mit dem Wahren Shabad. ||11||
ਆਪੇ ਸਿਰਜੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
aape siraje de vaddiaaee |Er selbst erschafft und verleiht herrliche Größe.
ਆਪੇ ਭਾਣੈ ਦੇਇ ਮਿਲਾਈ ॥
aape bhaanai dee milaaee |Durch die Freude seines Willens gewährt er Vereinigung.
ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਇਉ ਫੁਰਮਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥
aape nadar kare man vasiaa merai prabh iau furamaaee he |12|Indem er seine Gnade gewährt, wohnt er im Geist. Dies ist der Befehl meines Gottes. ||12||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਜਨ ਸਾਚੇ ॥
satigur seveh se jan saache |Die bescheidenen Wesen, die dem Wahren Guru dienen, sind wahrhaftig.
ਮਨਮੁਖ ਸੇਵਿ ਨ ਜਾਣਨਿ ਕਾਚੇ ॥
manamukh sev na jaanan kaache |Die falschen, eigensinnigen Manmukhs wissen nicht, wie sie dem Guru dienen sollen.
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥
aape karataa kar kar vekhai jiau bhaavai tiau laaee he |13|Der Schöpfer selbst erschafft die Schöpfung und wacht über sie; er fügt alles so ein, wie es seinem Willen gefällt. ||13||
ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸਾਚਾ ਏਕੋ ਦਾਤਾ ॥
jug jug saachaa eko daataa |In jedem Zeitalter ist der Wahre Herr der einzige Geber.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰਸਬਦੁ ਪਛਾਤਾ ॥
poorai bhaag gurasabad pachhaataa |Durch ein vollkommenes Schicksal erkennt man die Worte des Shabad des Gurus.
ਸਬਦਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਵਿਛੁੜੇ ਨਾਹੀ ਨਦਰੀ ਸਹਜਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥
sabad mile se vichhurre naahee nadaree sahaj milaaee he |14|Diejenigen, die im Shabad eintauchen, werden nicht wieder getrennt. Durch Seine Gnade tauchen sie intuitiv in den Herrn ein. ||14||
ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੈਲੁ ਕਮਾਇਆ ॥
haumai maaeaa mail kamaaeaa |Durch ihr egoistisches Handeln werden sie mit dem Schmutz Mayas befleckt.
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥
mar mar jameh doojaa bhaaeaa |Sie sterben und sterben erneut, nur um in der Liebe der Dualität wiedergeboren zu werden.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ਮਨਿ ਦੇਖਹੁ ਲਿਵ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੫॥
bin satigur seve mukat na hoee man dekhahu liv laaee he |15|Ohne dem Wahren Guru zu dienen, findet niemand Befreiung. O Geist, stimme dich darauf ein und sieh. ||15||