ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Leht - 1382
ਦੇਹੀ ਰੋਗੁ ਨ ਲਗਈ ਪਲੈ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਇ ॥੭੮॥
dehee rog na lagee palai sabh kichh paae |78|Teie keha ei kannata ühegi haiguse käes ja te saate kõik. ||78||
ਫਰੀਦਾ ਪੰਖ ਪਰਾਹੁਣੀ ਦੁਨੀ ਸੁਹਾਵਾ ਬਾਗੁ ॥
fareedaa pankh paraahunee dunee suhaavaa baag |Fareed, lind on külaline selles kaunis maailmaaias.
ਨਉਬਤਿ ਵਜੀ ਸੁਬਹ ਸਿਉ ਚਲਣ ਕਾ ਕਰਿ ਸਾਜੁ ॥੭੯॥
naubat vajee subah siau chalan kaa kar saaj |79|Hommikused trummid löövad - valmistuge lahkumiseks! ||79||
ਫਰੀਦਾ ਰਾਤਿ ਕਥੂਰੀ ਵੰਡੀਐ ਸੁਤਿਆ ਮਿਲੈ ਨ ਭਾਉ ॥
fareedaa raat kathooree vanddeeai sutiaa milai na bhaau |Fareed, muskus vabaneb öösel. Need, kes magavad, ei saa oma osa kätte.
ਜਿੰਨੑਾ ਨੈਣ ਨਂੀਦ੍ਰਾਵਲੇ ਤਿੰਨੑਾ ਮਿਲਣੁ ਕੁਆਉ ॥੮੦॥
jinaa nain naneedraavale tinaa milan kuaau |80|Need, kelle silmad on unest rasked – kuidas nad seda vastu võtavad? ||80||
ਫਰੀਦਾ ਮੈ ਜਾਨਿਆ ਦੁਖੁ ਮੁਝ ਕੂ ਦੁਖੁ ਸਬਾਇਐ ਜਗਿ ॥
fareedaa mai jaaniaa dukh mujh koo dukh sabaaeaai jag |Fareed, ma arvasin, et olen hädas; kogu maailm on hädas!
ਊਚੇ ਚੜਿ ਕੈ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਘਰਿ ਘਰਿ ਏਹਾ ਅਗਿ ॥੮੧॥
aooche charr kai dekhiaa taan ghar ghar ehaa ag |81|Kui ma mäe otsa ronisin ja ringi vaatasin, nägin seda tuld igas kodus. ||81||
ਮਹਲਾ ੫ ॥
mahalaa 5 |Viies Mehl:
ਫਰੀਦਾ ਭੂਮਿ ਰੰਗਾਵਲੀ ਮੰਝਿ ਵਿਸੂਲਾ ਬਾਗ ॥
fareedaa bhoom rangaavalee manjh visoolaa baag |Fareed, selle kauni maa keskel on okaste aed.
ਜੋ ਜਨ ਪੀਰਿ ਨਿਵਾਜਿਆ ਤਿੰਨੑਾ ਅੰਚ ਨ ਲਾਗ ॥੮੨॥
jo jan peer nivaajiaa tinaa anch na laag |82|Need alandlikud olendid, keda nende vaimne õpetaja on õnnistanud, ei kannata isegi kriimustust. ||82||
ਮਹਲਾ ੫ ॥
mahalaa 5 |Viies Mehl:
ਫਰੀਦਾ ਉਮਰ ਸੁਹਾਵੜੀ ਸੰਗਿ ਸੁਵੰਨੜੀ ਦੇਹ ॥
fareedaa umar suhaavarree sang suvanarree deh |Edu, elu on õnnistatud ja ilus koos kauni kehaga.
ਵਿਰਲੇ ਕੇਈ ਪਾਈਅਨਿ ਜਿੰਨੑਾ ਪਿਆਰੇ ਨੇਹ ॥੮੩॥
virale keee paaeean jinaa piaare neh |83|Leitakse vaid vähesed, kes armastavad oma Armast Issandat. ||83||
ਕੰਧੀ ਵਹਣ ਨ ਢਾਹਿ ਤਉ ਭੀ ਲੇਖਾ ਦੇਵਣਾ ॥
kandhee vahan na dtaeh tau bhee lekhaa devanaa |Oo jõgi, ära hävita oma kaldaid; ka teil palutakse oma konto anda.
ਜਿਧਰਿ ਰਬ ਰਜਾਇ ਵਹਣੁ ਤਿਦਾਊ ਗੰਉ ਕਰੇ ॥੮੪॥
jidhar rab rajaae vahan tidaaoo gnau kare |84|Jõgi voolab mis tahes suunas, mis Issand käsib. ||84||
ਫਰੀਦਾ ਡੁਖਾ ਸੇਤੀ ਦਿਹੁ ਗਇਆ ਸੂਲਾਂ ਸੇਤੀ ਰਾਤਿ ॥
fareedaa ddukhaa setee dihu geaa soolaan setee raat |Edu, päev möödub valusalt; öö möödub ahastuses.
ਖੜਾ ਪੁਕਾਰੇ ਪਾਤਣੀ ਬੇੜਾ ਕਪਰ ਵਾਤਿ ॥੮੫॥
kharraa pukaare paatanee berraa kapar vaat |85|Paadimees tõuseb püsti ja hüüab: "Paat on keerises kinni!" ||85||
ਲੰਮੀ ਲੰਮੀ ਨਦੀ ਵਹੈ ਕੰਧੀ ਕੇਰੈ ਹੇਤਿ ॥
lamee lamee nadee vahai kandhee kerai het |Jõgi voolab edasi ja edasi; ta armastab oma panku süüa.
ਬੇੜੇ ਨੋ ਕਪਰੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜੇ ਪਾਤਣ ਰਹੈ ਸੁਚੇਤਿ ॥੮੬॥
berre no kapar kiaa kare je paatan rahai suchet |86|Mida saab pööris paadiga teha, kui paadimees jääb valvsaks? ||86||
ਫਰੀਦਾ ਗਲਂੀ ਸੁ ਸਜਣ ਵੀਹ ਇਕੁ ਢੂੰਢੇਦੀ ਨ ਲਹਾਂ ॥
fareedaa galanee su sajan veeh ik dtoondtedee na lahaan |Fareed, on kümneid neid, kes ütlevad, et nad on sõbrad; Otsin, aga ei leia isegi üht.
ਧੁਖਾਂ ਜਿਉ ਮਾਂਲੀਹ ਕਾਰਣਿ ਤਿੰਨੑਾ ਮਾ ਪਿਰੀ ॥੮੭॥
dhukhaan jiau maanleeh kaaran tinaa maa piree |87|Ma igatsen oma armastatut nagu hõõguvat tuld. ||87||
ਫਰੀਦਾ ਇਹੁ ਤਨੁ ਭਉਕਣਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਦੁਖੀਐ ਕਉਣੁ ॥
fareedaa ihu tan bhaukanaa nit nit dukheeai kaun |Fareed, see keha haugub alati. Kes talub seda pidevat kannatust?
ਕੰਨੀ ਬੁਜੇ ਦੇ ਰਹਾਂ ਕਿਤੀ ਵਗੈ ਪਉਣੁ ॥੮੮॥
kanee buje de rahaan kitee vagai paun |88|ma olen pannud oma kõrvadele punnid; Mind ei huvita, kui palju tuul puhub. ||88||
ਫਰੀਦਾ ਰਬ ਖਜੂਰੀ ਪਕੀਆਂ ਮਾਖਿਅ ਨਈ ਵਹੰਨਿੑ ॥
fareedaa rab khajooree pakeean maakhia nee vahani |Hea küll, Jumala datlid on küpsed ja meejõed voolavad.
ਜੋ ਜੋ ਵੰਞੈਂ ਡੀਹੜਾ ਸੋ ਉਮਰ ਹਥ ਪਵੰਨਿ ॥੮੯॥
jo jo vanyain ddeeharraa so umar hath pavan |89|Iga päevaga varastatakse teie elu minema. ||89||
ਫਰੀਦਾ ਤਨੁ ਸੁਕਾ ਪਿੰਜਰੁ ਥੀਆ ਤਲੀਆਂ ਖੂੰਡਹਿ ਕਾਗ ॥
fareedaa tan sukaa pinjar theea taleean khoonddeh kaag |Fareed, mu närtsinud kehast on saanud luustik; varesed nokivad mu peopesasid.
ਅਜੈ ਸੁ ਰਬੁ ਨ ਬਾਹੁੜਿਓ ਦੇਖੁ ਬੰਦੇ ਕੇ ਭਾਗ ॥੯੦॥
ajai su rab na baahurrio dekh bande ke bhaag |90|Isegi praegu pole Jumal mind aitama tulnud; vaata, see on kõigi surelike olendite saatus. ||90||
ਕਾਗਾ ਕਰੰਗ ਢੰਢੋਲਿਆ ਸਗਲਾ ਖਾਇਆ ਮਾਸੁ ॥
kaagaa karang dtandtoliaa sagalaa khaaeaa maas |Varesed on mu luustiku läbi otsinud ja kogu mu liha ära söönud.
ਏ ਦੁਇ ਨੈਨਾ ਮਤਿ ਛੁਹਉ ਪਿਰ ਦੇਖਨ ਕੀ ਆਸ ॥੯੧॥
e due nainaa mat chhuhau pir dekhan kee aas |91|Kuid palun ärge puudutage neid silmi; Loodan oma Issandat näha. ||91||
ਕਾਗਾ ਚੂੰਡਿ ਨ ਪਿੰਜਰਾ ਬਸੈ ਤ ਉਡਰਿ ਜਾਹਿ ॥
kaagaa choondd na pinjaraa basai ta uddar jaeh |Oo vares, ära noki mu luustikku; kui oled sellele maandunud, lenda minema.
ਜਿਤੁ ਪਿੰਜਰੈ ਮੇਰਾ ਸਹੁ ਵਸੈ ਮਾਸੁ ਨ ਤਿਦੂ ਖਾਹਿ ॥੯੨॥
jit pinjarai meraa sahu vasai maas na tidoo khaeh |92|Ärge sööge selle luustiku liha, mille sees mu Abikaasa Issand elab. ||92||
ਫਰੀਦਾ ਗੋਰ ਨਿਮਾਣੀ ਸਡੁ ਕਰੇ ਨਿਘਰਿਆ ਘਰਿ ਆਉ ॥
fareedaa gor nimaanee sadd kare nighariaa ghar aau |Fareed, vaene haud hüüab: "Oo kodutu, tule tagasi oma koju.
ਸਰਪਰ ਮੈਥੈ ਆਵਣਾ ਮਰਣਹੁ ਨ ਡਰਿਆਹੁ ॥੯੩॥
sarapar maithai aavanaa maranahu na ddariaahu |93|Sa pead kindlasti minu juurde tulema; ära karda surma." ||93||
ਏਨੀ ਲੋਇਣੀ ਦੇਖਦਿਆ ਕੇਤੀ ਚਲਿ ਗਈ ॥
enee loeinee dekhadiaa ketee chal gee |Need silmad on näinud väga palju lahkumist.
ਫਰੀਦਾ ਲੋਕਾਂ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਮੈ ਆਪਣੀ ਪਈ ॥੯੪॥
fareedaa lokaan aapo aapanee mai aapanee pee |94|Edu, inimestel on oma saatus ja minul oma. ||94||
ਆਪੁ ਸਵਾਰਹਿ ਮੈ ਮਿਲਹਿ ਮੈ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
aap savaareh mai mileh mai miliaa sukh hoe |Jumal ütleb: "Kui te ennast parandate, siis kohtute minuga ja minuga kohtudes on teil rahu.
ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਤੂ ਮੇਰਾ ਹੋਇ ਰਹਹਿ ਸਭੁ ਜਗੁ ਤੇਰਾ ਹੋਇ ॥੯੫॥
fareedaa je too meraa hoe raheh sabh jag teraa hoe |95|Oo, Fareed, kui sa oled minu oma, on kogu maailm sinu oma." ||95||
ਕੰਧੀ ਉਤੈ ਰੁਖੜਾ ਕਿਚਰਕੁ ਬੰਨੈ ਧੀਰੁ ॥
kandhee utai rukharraa kicharak banai dheer |Kui kaua võib puu jääda istutatuna jõe kaldale?
ਫਰੀਦਾ ਕਚੈ ਭਾਂਡੈ ਰਖੀਐ ਕਿਚਰੁ ਤਾਈ ਨੀਰੁ ॥੯੬॥
fareedaa kachai bhaanddai rakheeai kichar taaee neer |96|Fareed, kui kaua võib vett pehmes savipotis hoida? ||96||
ਫਰੀਦਾ ਮਹਲ ਨਿਸਖਣ ਰਹਿ ਗਏ ਵਾਸਾ ਆਇਆ ਤਲਿ ॥
fareedaa mahal nisakhan reh ge vaasaa aaeaa tal |Fareed, häärberid on vabad; need, kes neis elasid, on läinud maa alla elama.