Daeth ac efe a aeth, ac yn awr, hyd yn oed ei enw wedi marw.
Wedi iddo ymadael, offrymwyd bwyd ar ddail, a galwyd ar yr adar i ddod i fwyta.
O Nanak, mae'r manmukhiaid hunan ewyllysgar wrth eu bodd â'r tywyllwch.
Heb y Guru, mae'r byd yn boddi. ||2||
Mehl Cyntaf:
Yn ddeg oed, mae'n blentyn; yn ugain, yn llanc, ac yn ddeg ar hugain, gelwir ef yn olygus.
Yn ddeugain, y mae yn llawn bywyd; yn hanner cant, ei droed yn llithro, ac yn drigain, henaint sydd arno.
Yn saith deg, mae'n colli ei ddeall, ac yn wyth deg, ni all gyflawni ei ddyletswyddau.
Yn naw deg, mae'n gorwedd yn ei wely, ac ni all ddeall ei wendid.
Ar ôl ceisio a chwilio am amser mor hir, O Nanak, gwelais mai plasty mwg yn unig yw'r byd. ||3||
Pauree:
Yr wyt ti, Arglwydd y Creawdwr, yn anffyddlawn. Chi Eich Hun greodd y Bydysawd,
ei lliwiau, ei rinweddau a'i amrywiaethau, mewn cymaint o ffyrdd a ffurfiau.
Chi sydd wedi ei greu, a Chi yn unig sy'n ei ddeall. Eich Chwarae i gyd ydyw.
Y mae rhai yn dyfod, a rhai yn cyfodi ac yn cilio ; ond heb yr Enw, y mae pawb yn rhwym o farw.
Mae'r Gurmukhiaid wedi'u trwytho â lliw rhuddgoch dwfn y pabi; y maent wedi eu lliwio yn lliw Cariad yr Arglwydd.
Felly gwasanaethwch yr Arglwydd Gwir a Phur, Pensaer Tynged Goruchaf Bwerus.
Rydych Chi Eich Hun yn Holl-wybod. O Arglwydd, Ti yw'r Mwyaf o'r Mawr!
O fy Ngwir Arglwydd, yr wyf yn aberth, yn aberth gostyngedig, i'r rhai sy'n myfyrio arnat o fewn eu meddwl ymwybodol. ||1||
Salok, Mehl Cyntaf:
Gosododd yr enaid yn y corff a luniodd Efe. Mae'n amddiffyn y Greadigaeth y mae Ef wedi'i chreu.
Gyda'u llygaid y gwelant, ac â'u tafodau y llefarant; â'u clustiau, dygant y meddwl i ymwybyddiaeth.
Gyda'u traed y cerddant, ac â'u dwylaw y gweithiant; maent yn gwisgo ac yn bwyta beth bynnag a roddir.
Nid ydynt yn adnabod yr Un a greodd y Greadigaeth. Mae'r ffyliaid dall yn gwneud eu gweithredoedd tywyll.
Pan fydd piser y corff yn torri ac yn chwalu'n ddarnau, ni ellir ei ail-greu eto.
O Nanak, heb y Guru, nid oes anrhydedd; heb anrhydedd, nid oes neb yn cael ei gludo ar draws. ||1||
Ail Mehl:
Gwell ganddynt yr anrheg, yn lle y Rhoddwr; felly yw ffordd y manmukhiaid hunan-ewyllus.
Beth all unrhyw un ei ddweud am eu deallusrwydd, eu dealltwriaeth neu eu clyfar?
Mae y gweithredoedd y mae rhywun yn eu cyflawni, tra yn eistedd yn ei gartref ei hun, yn hysbys ymhell ac agos, i'r pedwar cyfeiriad.
Gelwir un sy'n byw yn gyfiawn yn gyfiawn; mae un sy'n cyflawni pechodau yn cael ei adnabod fel pechadur.
Chi Eich Hun actio'r ddrama gyfan, O Greawdwr. Pam dylen ni siarad am unrhyw un arall?
Cyn belled â bod Dy Oleuni o fewn y corff, Ti sy'n siarad trwy'r Goleuni hwnnw. Heb Eich Goleuni, pwy all wneud unrhyw beth? Dangoswch unrhyw glyfaredd o'r fath i mi!
O Nanac, yr Arglwydd yn unig sydd Perffaith a Hollwybodol; Mae'n cael ei ddatgelu i'r Gurmukh. ||2||
Pauree:
Chi Eich Hun greodd y byd, a Chi Eich Hun a'i rhoddodd ar waith.
Gan weinyddu'r cyffur ymlyniad emosiynol, Chi Eich Hun sydd wedi arwain y byd ar gyfeiliorn.
Mae tân awydd yn ddwfn o fewn; yn anfodlon, mae pobl yn parhau i fod yn newynog ac yn sychedig.
Rhith yw'r byd hwn; mae'n marw ac mae'n cael ei ail-eni - mae'n dod ac mae'n mynd mewn ailymgnawdoliad.
Heb y Gwir Guru, nid yw ymlyniad emosiynol yn cael ei dorri. Mae pob un wedi blino ar berfformio defodau gwag.
Mae'r rhai sy'n dilyn Dysgeidiaeth y Guru yn myfyrio ar y Naam, Enw'r Arglwydd. Wedi'u llenwi â heddwch llawen, ildiont i'th Ewyllys.
Maent yn achub eu teuluoedd a'u hynafiaid; gwyn eu byd y mamau a roddes enedigaeth iddynt.