Nid oes ganddo na doethineb ysbrydol na myfyrdod ; na Dharmic ffydd mor fyfyrdod.
Heb yr Enw, sut y gall rhywun fod yn ddi-ofn? Sut gall ddeall balchder egotistaidd?
Rydw i mor flinedig - sut alla i gyrraedd yno? Nid oes gwaelod na diwedd i'r cefnfor hwn.
Nid oes gennyf unrhyw gymdeithion cariadus, y gallaf ofyn am help.
O Nanak, gan weiddi, "Anwylyd, Anwylyd", rydym yn unedig â'r Undodwr.
Y mae'r hwn a'm gwahanodd i, yn fy uno eto; mae fy nghariad tuag at y Guru yn anfeidrol. ||37||
Y mae pechod yn ddrwg, ond y mae yn anwyl gan y pechadur.
Y mae yn llwytho ei hun â phechod, ac yn helaethu ei fyd trwy bechod.
Mae pechod ymhell oddi wrth un sy'n deall ei hun.
Ni chystuddir ef gan ofid na gwahan- iaeth.
Sut gall rhywun osgoi syrthio i uffern? Sut y gall dwyllo Negesydd Marwolaeth?
Sut y gellir anghofio mynd a dod? Mae anwiredd yn ddrwg, a marwolaeth yn greulon.
Y mae y meddwl wedi ei amgylchu gan rwymau, ac i rwymau y mae yn syrthio.
Heb yr Enw, sut y gellir achub unrhyw un? Maent yn pydru i ffwrdd mewn pechod. ||38||
Dro ar ôl tro, mae'r frân yn syrthio i'r trap.
Yna mae'n difaru, ond beth all ei wneud nawr?
Er ei fod yn gaeth, mae'n pigo ar y bwyd; nid yw'n deall.
Os yw'n cwrdd â'r Gwir Guru, yna mae'n gweld â'i lygaid.
Fel pysgodyn, mae'n cael ei ddal yng nghrwyn marwolaeth.
Peidiwch â cheisio rhyddhad gan unrhyw un arall, ac eithrio'r Guru, y Rhoddwr Mawr.
Dro ar ôl tro, mae'n dod; drosodd a throsodd, mae'n mynd.
Ymgolli mewn cariad at yr Un Arglwydd, a pharhau i ganolbwyntio arno Ef.
Fel hyn y'th achubir, ac ni syrthi i'r fagl drachefn. ||39||
Mae hi'n galw allan, "Brawd, O frawd - aros, O frawd!" Ond mae'n dod yn ddieithryn.
Mae ei brawd yn gadael am ei gartref ei hun, ac mae ei chwaer yn llosgi gan boen gwahanu.
Yn y byd hwn, cartref ei thad, y ferch, y briodferch enaid diniwed, yn caru ei Gŵr Ifanc Arglwydd.
Os hiraethi am dy ŵr, Arglwydd, O briodferch enaid, gwasanaetha'r Gwir Gwrw â chariad.
Mor brin yw'r ysbrydol ddoeth, sy'n cwrdd â'r Gwir Guru, ac yn deall yn iawn.
Yn nwylo'r Arglwydd a'r Meistr y mae pob mawredd gogoneddus. Y mae efe yn eu caniatau, pan fyddo Efe yn ewyllysio.
Mor brin yw'r rhai sy'n myfyrio Gair Bani'r Guru; maent yn dod yn Gurmukh.
Dyma Bani y Bod Goruchaf ; trwyddo, y mae un yn trigo o fewn cartref ei fodolaeth fewnol. ||40||
Chwalu a dryllio, Mae'n creu ac yn ail greu; creu, Mae'n chwalu eto. Y mae yn adeiladu yr hyn a ddymchwelodd Efe, ac yn dymchwel yr hyn a adeiladodd Efe.
Mae'n sychu'r pyllau sy'n llawn, ac yn llenwi'r tanciau sych eto. Mae'n holl-bwerus ac yn annibynnol.
Wedi eu twyllo gan amheuaeth, maent wedi mynd yn wallgof; heb dynged, beth a gânt?
Mae'r Gurmukhiaid yn gwybod mai Duw sy'n dal y llinyn; i ba le bynag y mae Efe yn ei dynu, rhaid iddynt fyned.
Mae'r rhai sy'n canu Mawl i'r Arglwydd, yn cael eu trwytho am byth â'i Gariad; nid ydynt byth eto yn teimlo edifeirwch.
Bhabha: Os yw rhywun yn ceisio, ac yna'n dod yn Gurmukh, yna mae'n dod i drigo yng nghartref ei galon ei hun.
Bhabha: Mae ffordd y cefnfor byd-eang brawychus yn frawychus. Arhoswch yn rhydd o obaith, yng nghanol gobaith, a byddwch yn croesi.
Trwy Gras Guru, daw rhywun i ddeall ei hun; fel hyn, y mae yn aros yn farw tra yn fyw. ||41||
Gan wylo am gyfoeth a chyfoeth Maya, y maent yn marw; ond nid yw Maya yn cydfyned a hwynt.
Mae'r alarch enaid yn codi ac yn gadael, yn drist ac yn ddigalon, gan adael ei gyfoeth ar ôl.
Mae'r meddwl gau yn cael ei hela gan Negesydd Marwolaeth; mae'n cario ei feiau ar hyd pan elo.
Y mae y meddwl yn troi i mewn, ac yn uno â meddwl, pan y mae â rhinwedd.