Malaar, Pumed Mehl:
Natur Duw yw caru Ei ffyddloniaid.
Mae'n dinistrio'r athrodwyr, gan eu mathru o dan ei draed. Mae ei ogoniant yn amlwg ym mhobman. ||1||Saib||
Dethlir ei fuddugoliaeth ledled y byd. Mae'n bendithio pob creadur â thosturi.
Gan ei gofleidio yn agos yn Ei Gofleidio, mae'r Arglwydd yn achub ac yn amddiffyn Ei gaethwas. Ni all y gwyntoedd poeth hyd yn oed gyffwrdd ag ef. ||1||
Y mae fy Arglwydd a'm Meistr wedi fy ngwneud yn eiddo iddo ei hun; gan chwalu fy amheuon a'm hofnau, mae wedi fy ngwneud yn hapus.
Mae caethweision yr Arglwydd yn mwynhau ecstasi eithaf; O Nanak, mae ffydd wedi cynyddu yn fy meddwl. ||2||14||18||
Raag Malaar, Pumed Mehl, Chau-Padhay, Ail Dŷ:
Un Duw Creawdwr Cyffredinol. Gan Gras Y Gwir Guru:
Mae'r Gurmukh yn gweld Duw yn treiddio i bob man.
Mae'r Gurmukh yn gwybod bod y bydysawd yn estyniad o'r tri gunas, y tri gwarediad.
Mae'r Gurmukh yn myfyrio ar Sain-cerrynt y Naad, a doethineb y Vedas.
Heb y Guru Perffaith, dim ond tywyllwch traw-ddu sydd. ||1||
O fy meddwl, gan alw ar y Guru, tragwyddol hedd a geir.
Yn dilyn Dysgeidiaeth y Guru, daw'r Arglwydd i drigo o fewn y galon; Yr wyf yn myfyrio ar fy Arglwydd a'm Meistr â phob anadl a thamaid o fwyd. ||1||Saib||
Rwy'n aberth i Draed y Guru.
Nos a dydd, byddaf yn canu Mawl Gogoneddus y Guru yn barhaus.
Rwy'n cymryd fy bath glanhau yn llwch Traed y Guru.
Fe'm hanrhydeddir yng Ngwir Lys yr Arglwydd. ||2||
Y Guru yw'r cwch, i'm cario ar draws y cefnfor byd-eang brawychus.
Gan gyfarfod â'r Guru, ni chaf fy ailymgnawdoli byth eto.
Mae'r bod gostyngedig hwnnw'n gwasanaethu'r Guru,
sydd â karma o'r fath wedi'i arysgrifio ar ei dalcen gan y Prif Arglwydd. ||3||
Y Guru yw fy mywyd; y Guru yw fy nghefnogaeth.
Y Guru yw fy ffordd o fyw; y Guru yw fy nheulu.
Y Guru yw fy Arglwydd a'm Meistr; Rwy'n ceisio Noddfa'r Gwir Guru.
O Nanak, y Guru yw'r Arglwydd Dduw Goruchaf; Ni ellir amcangyfrif ei werth. ||4||1||19||
Malaar, Pumed Mehl:
Yr wyf yn gosod Traed yr Arglwydd o fewn fy nghalon;
yn ei Drugaredd, y mae Duw wedi fy huno ag Ef ei Hun.
Mae Duw yn atodi Ei was i'w orchwylion.
Ni ellir mynegi ei werth. ||1||
Bydd drugarog wrthyf, Rhoddwr Perffaith hedd.
Trwy Dy Ras, Ti sy'n dod i'r meddwl; Rwy'n cael fy nhrwytho â Dy Gariad, pedair awr ar hugain y dydd. ||1||Saib||
Canu a gwrando, mae'r cyfan wrth Dy Ewyllys.
Mae un sy'n deall Hukam Eich Gorchymyn wedi'i amsugno mewn Gwirionedd.
Gan siantio a myfyrio ar Dy Enw, rydw i'n byw.
Hebddoch chi, does dim lle o gwbl. ||2||
Daw poen a phleser trwy Dy Orchymyn, O Arglwydd y Creawdwr.
Trwy Pleser Dy Ewyllys Ti'n maddau, a thrwy bleser dy Ewyllys yr wyt yn dyfarnu cosb.
Chi yw Creawdwr y ddwy deyrnas.
Aberth wyf i'th Fawredd Gogoneddus. ||3||
Chi yn unig sy'n gwybod Eich gwerth.
Ti yn unig sy'n deall, Ti dy Hun sy'n siarad ac yn gwrando.
Maent yn unig yn ffyddloniaid, sy'n plesio Eich Ewyllys.