meddwl, sut y gellir dy achub heb gariad?
Mae Duw yn treiddio trwy fodau mewnol y Gurmukhiaid. Fe'u bendithir â thrysor defosiwn. ||1||Saib||
Cofia, carwch yr Arglwydd, fel y mae'r pysgod yn caru'r dŵr.
Po fwyaf y dwfr, mwyaf y dedwyddwch, a mwyaf fyddo tawelwch meddwl a chorff.
Heb ddŵr, ni all hi fyw, hyd yn oed am amrantiad. Mae Duw yn gwybod dioddefaint ei meddwl. ||2||
Cofia, carwch yr Arglwydd, fel y mae'r aderyn cân yn caru'r glaw.
Y mae y pyllau yn gorlifo o ddwfr, a'r wlad yn wyrddlas toreithiog, ond beth ydynt iddi, os na syrth yr un diferyn hwnw o wlaw i'w safn ?
Trwy ei ras Ef, hi sy'n ei dderbyn; fel arall, oherwydd ei gweithredoedd yn y gorffennol, mae hi'n rhoi ei phen. ||3||
Cofia, carwch yr Arglwydd, fel y mae y dwfr yn caru y llaeth.
Mae'r dŵr, sy'n cael ei ychwanegu at y llaeth, ei hun yn dwyn y gwres, ac yn atal y llaeth rhag llosgi.
Y mae Duw yn uno y rhai gwahanedig ag Ei Hun drachefn, ac yn eu bendithio â gwir fawredd. ||4||
meddwl, carwch yr Arglwydd, fel y mae'r hwyaden chakvee yn caru'r haul.
Nid yw hi'n cysgu, am ennyd neu eiliad; mae'r haul mor bell, ond mae hi'n meddwl ei fod yn agos.
Nid yw dealltwriaeth yn dod i'r manmukh hunan-willed. Ond at y Gurmukh, mae'r Arglwydd bob amser yn agos. ||5||
Mae'r manmukhiaid hunan ewyllysgar yn gwneud eu cyfrifiadau a'u cynlluniau, ond dim ond gweithredoedd y Creawdwr sy'n dod i ben.
Ni ellir amcangyfrif ei Werth, er y gall pawb ddymuno gwneud hynny.
Trwy Ddysgeidiaeth y Guru, fe'i datgelir. Cyfarfod â'r Un Gwir, ceir hedd. ||6||
Ni thorrir gwir gariad, os cyfarfyddir â'r Gwir Guru.
Gan ennill cyfoeth doethineb ysbrydol, mae dealltwriaeth y tri byd yn cael ei gaffael.
Felly dewch yn gwsmer teilyngdod, a pheidiwch ag anghofio Naam Ddihalog, Enw'r Arglwydd. ||7||
Mae'r adar hynny sy'n pigo ar lan y pwll wedi chwarae ac wedi gadael.
Mewn eiliad, mewn amrantiad, rhaid i ninnau hefyd ymadael. Dim ond ar gyfer heddiw neu yfory y mae ein chwarae.
Ond y rhai yr wyt ti yn eu huno, Arglwydd, yn unedig â thi; maent yn cael sedd yn Arena y Gwirionedd. ||8||
Heb y Guru, nid yw cariad yn gwella, ac nid yw budreddi egotistiaeth yn gadael.
Mae un sy'n cydnabod ynddo'i hun mai "Fi yw ef", ac sy'n cael ei drywanu gan y Shabad, yn fodlon.
Pan ddaw rhywun yn Gurmukh ac yn sylweddoli ei hunan, beth arall sydd ar ôl i'w wneud neu wedi'i wneud? ||9||
Pam siarad am undeb â'r rhai sydd eisoes yn unedig â'r Arglwydd? Wrth dderbyn y Shabad, maent yn fodlon.
Nid yw'r manmukhs hunan ewyllysgar yn deall; wedi eu gwahanu oddi wrtho, maent yn dioddef curiadau.
O Nanak, nid oes ond un drws i'w Gartref ; nid oes unrhyw le arall o gwbl. ||10||11||
Siree Raag, Mehl Cyntaf:
Mae'r manmukhiaid hunan ewyllysgar yn crwydro o gwmpas, yn twyllo ac yn twyllo. Nid ydynt yn dod o hyd i unrhyw le i orffwys.
Heb y Guru, ni ddangosir y Ffordd i neb. Fel y deillion, maen nhw'n parhau i fynd a dod.
Wedi colli trysor doethineb ysbrydol, maent yn ymadael, yn twyllo ac yn ysbeilio. ||1||
Baba, mae Maya yn twyllo gyda'i rhith.
Wedi'i thwyllo gan amheuaeth, nid yw'r briodferch a daflwyd yn cael ei derbyn i Glin ei Anwylyd. ||1||Saib||
Mae'r briodferch twyllodrus yn crwydro o gwmpas mewn gwledydd tramor; mae hi'n gadael, ac yn cefnu ar ei chartref ei hun.
Wedi ei thwyllo, mae hi'n dringo'r llwyfandir a'r mynyddoedd; mae ei meddwl yn ansicr.
Wedi'i gwahanu oddi wrth y Prif Fod, sut y gall hi gwrdd ag Ef eto? Wedi'i hysbeilio gan falchder, mae hi'n gweiddi ac yn wylo. ||2||
Mae'r Guru yn uno'r rhai sydd wedi gwahanu gyda'r Arglwydd eto, trwy gariad Enw Blasus yr Arglwydd.