Mae Shaykh Fareed wedi heneiddio, ac mae ei gorff wedi dechrau crynu.
Hyd yn oed pe bai'n gallu byw am gannoedd o flynyddoedd, bydd ei gorff yn troi'n llwch yn y pen draw. ||41||
Y mae ffarwel yn erfyn, O Arglwydd, paid â gwneud imi eistedd wrth ddrws rhywun arall.
Os mai dyma'r ffordd rydych chi'n mynd i'm cadw i, yna ewch ymlaen a chymerwch y bywyd allan o'm corff. ||42||
Gyda’r fwyell ar ei ysgwydd, a bwced ar ei ben, mae’r gof yn barod i dorri’r goeden i lawr.
Ffarwel, hiraethaf am fy Arglwydd; dim ond am y siarcol rydych chi'n hiraethu. ||43||
Wedi'i ffarwelio, mae gan rai lawer o flawd, tra nad oes gan eraill hyd yn oed halen.
Pan ânt y tu hwnt i'r byd hwn, fe welir, pwy a gosbir. ||44||
Curwyd drymiau yn eu hanrhydedd, roedd canopïau uwch eu pennau, a bugles yn cyhoeddi eu bod yn dod.
Maent wedi mynd i gysgu yn y fynwent, wedi'u claddu fel plant amddifad tlawd. ||45||
Fare, y rhai a adeiladasant dai, plastai ac adeiladau uchel, hefyd wedi mynd.
Gwnaethant fargeinion anwir, a gollyngwyd hwy i'w beddau. ||46||
Wel, mae llawer o wythiennau ar y got glytiog, ond nid oes unrhyw wythiennau ar yr enaid.
Mae'r shaykhs a'u disgyblion i gyd wedi gadael, pob un yn ei dro ei hun. ||47||
Wel, mae'r ddwy lamp wedi'u goleuo, ond mae marwolaeth wedi dod beth bynnag.
Mae wedi dal caer y corff, ac ysbeilio cartref y galon; y mae yn diffodd y lampau ac yn ymadael. ||48||
Wel, edrychwch beth sydd wedi digwydd i'r cotwm a'r hedyn sesame,
y gansen siwgr a'r papur, y potiau clai a'r siarcol.
Dyma'r gosb i'r rhai sy'n gwneud gweithredoedd drwg. ||49||
Wel, gwisgwch eich siôl weddi ar eich ysgwyddau a gwisg Sufi; melys yw dy eiriau, ond y mae dagr yn dy galon.
Yn allanol, rydych chi'n edrych yn llachar, ond mae'ch calon yn dywyll fel nos. ||50||
Wel, ni fyddai hyd yn oed diferyn o waed yn rhoi allan, pe bai rhywun yn torri fy nghorff.
Y cyrff hynny sydd wedi eu trwytho â'r Arglwydd - nid oes gwaed yn y cyrff hynny. ||51||
Trydydd Mehl:
Mae'r corff hwn yn waed i gyd; heb waed, ni allai y corff hwn fodoli.
Y rhai sydd wedi eu trwytho â'u Harglwydd, nid oes ganddynt waed trachwant yn eu cyrff.
Pan fydd Ofn Duw yn llenwi'r corff, mae'n mynd yn denau; gwaed trachwant yn ymadael o'r tu fewn.
Yn union fel y mae metel yn cael ei buro gan dân, mae Ofn Duw yn cael gwared ar weddillion budr meddwl drwg.
O Nanac, y mae'r bodau gostyngedig hynny yn hardd, sy'n cael eu trwytho â Chariad yr Arglwydd. ||52||
Fare, ceisiwch y pwll cysegredig hwnnw, yn yr hwn y ceir yr erthygl wirioneddol.
Pam ydych chi'n trafferthu i chwilio yn y pwll? Bydd dy law ond yn suddo i'r mwd. ||53||
Fare, pan yn ieuanc, nid yw yn mwynhau ei Gwr. Pan fydd hi'n tyfu i fyny, mae hi'n marw.
Yn gorwedd yn y bedd, mae'r briodferch enaid yn gwaeddi, "Ni chyfarfyddais â thi, fy Arglwydd." ||54||
Wel, mae'ch gwallt wedi troi'n llwyd, mae'ch barf wedi troi'n llwyd, a'ch mwstas wedi troi'n llwyd.
O fy meddwl difeddwl a gwallgof, pam yr ydych yn ymroi i bleserau? ||55||
Wel, pa mor hir allwch chi redeg ar y to? Rydych chi'n cysgu i'ch Gŵr Arglwydd - rhowch y gorau iddi!
Y dyddiau a roddwyd i ti a rifwyd, ac y maent yn myned heibio, yn darfod. ||56||
Prisiau, tai, plastai a balconïau - peidiwch â rhoi eich ymwybyddiaeth i'r rhain.
Pan fydd y rhain yn cwympo i bentyrrau o lwch, ni fydd yr un ohonynt yn ffrind i chi. ||57||
Fare, peidiwch â chanolbwyntio ar blastai a chyfoeth; canolwch eich ymwybyddiaeth ar farwolaeth, eich gelyn pwerus.