Cafodd Nanac heddwch, gan fyfyrio ar yr Arglwydd, O fy enaid; yr Arglwydd yw Distryw pob poen. ||1||
Bendigedig, bendigedig yw'r tafod hwnnw, O fy enaid, sy'n canu Mawl i'r Arglwydd Dduw.
Aruchel ac ysblenydd yw'r clustiau hynny, O fy enaid, sy'n gwrando ar Kirtan mawl yr Arglwydd.
Aruchel, pur a duwiol yw'r pen hwnnw, O fy enaid, sy'n disgyn wrth Draed y Guru.
Aberth yw Nanak i'r Guru hwnnw, O fy enaid; mae'r Guru wedi gosod Enw'r Arglwydd, Har, Har, yn fy meddwl. ||2||
Gwyn ei fyd y llygaid hynny, fy enaid, sy'n syllu ar y Gwir Gyrw Sanctaidd.
Cysegredig a sancteiddiol yw'r dwylo hynny, O fy enaid, sy'n ysgrifennu Mawl i'r Arglwydd, Har, Har.
Addolaf yn wastad draed y gostyngedig hwnnw, O fy enaid, sy'n rhodio ar Lwybr Dharma - llwybr cyfiawnder.
Aberth yw Nanac i'r rhai, O fy enaid, sy'n gwrando ar yr Arglwydd, ac yn credu yn Enw'r Arglwydd. ||3||
Mae'r ddaear, ardaloedd isaf yr isfyd, a'r etherau Akaashic, O fy enaid, i gyd yn myfyrio ar Enw'r Arglwydd, Har, Har.
Gwynt, dŵr a thân, O f'enaid, canwch Foliant yr Arglwydd yn barhaus, Har, Har, Har.
Y coedydd, y dolydd, a'r holl fyd, O fy enaid, llafargant â'u genau Enw'r Arglwydd, a myfyria ar yr Arglwydd.
O Nanak, un sydd, fel Gurmukh, yn canolbwyntio ei ymwybyddiaeth ar addoliad defosiynol yr Arglwydd - O fy enaid, mae wedi'i wisgo er anrhydedd yn Llys yr Arglwydd. ||4||4||
Bihaagraa, Pedwerydd Mehl:
rhai nad ydynt yn cofio Enw'r Arglwydd, Har, Har, O fy enaid - y rhai hunan-ewyllus manmukhs yn ynfyd ac anwybodus.
Mae'r rhai sy'n cysylltu eu hymwybyddiaeth wrth ymlyniad emosiynol a Maya, O fy enaid, yn gadael yn edifar yn y diwedd.
Ni chawsant le i orffwys yng nghwrt yr Arglwydd, O fy enaid; mae'r manmukhiaid hunan ewyllysgar hynny yn cael eu twyllo gan bechod.
O was Nanak, mae'r rhai sy'n cwrdd â'r Guru yn gadwedig, O fy enaid; llafarganu Enw'r Arglwydd, maent yn cael eu hamsugno yn Enw'r Arglwydd. ||1||
Ewch, bawb, a chwrdd â'r Gwir Guru; O fy enaid, mae'n mewnblannu Enw'r Arglwydd, Har, har, o fewn y galon.
Paid ag oedi am ennyd - myfyria ar yr Arglwydd, fy enaid; pwy a wyr a dyn efe anadl arall?
Y pryd hwnw, y foment hono, yr amrantiad hwnw, Y mae yr ail hono mor ffrwythlawn, O fy enaid, pan ddelo fy Arglwydd i'm meddwl.
Myfyriodd y gwas Nanac ar y Naam, Enw'r Arglwydd, O fy enaid, ac yn awr, nid yw Negesydd Marwolaeth yn agosáu ato. ||2||
Yr Arglwydd sydd yn gwylio yn wastadol, ac yn clywed pob peth, O fy enaid; efe yn unig sydd yn ofni, yr hwn sydd yn cyflawni pechodau.
Y mae un y mae ei galon yn bur o'i fewn, O fy enaid, yn bwrw ymaith ei holl ofnau.
Un sydd â ffydd yn Enw Ofnadwy yr Arglwydd, O fy enaid - ei holl elynion a'i ymosodwyr yn llefaru yn ei erbyn yn ofer.