Sorat'h, Pumed Mehl:
Mae'r Guru Perffaith wedi fy ngwneud yn berffaith.
Mae Duw yn treiddio ac yn treiddio i bob man.
Gyda llawenydd a phleser, yr wyf yn cymryd fy bath puro.
Yr wyf yn aberth i'r Goruchaf Arglwydd Dduw. ||1||
Rwy'n ymgorffori traed lotws y Guru yn fy nghalon.
Nid yw hyd yn oed y rhwystr lleiaf yn rhwystro fy ffordd; mae fy holl faterion wedi'u datrys. ||1||Saib||
Gan gyfarfod a'r Saint Sanctaidd, dilewyd fy nrwg-feddwl.
Y mae yr holl bechaduriaid wedi eu puro.
Ymdrochi ym mhwll cysegredig Guru Ram Das,
y mae yr holl bechodau a gyflawnodd rhywun yn cael eu golchi ymaith. ||2||
Felly canwch am byth Foliant Gogoneddus Arglwydd y Bydysawd;
ymuno â'r Saadh Sangat, Cwmni'r Sanctaidd, myfyrio arno.
Mae ffrwyth chwantau eich meddwl yn cael ei sicrhau
trwy fyfyrio ar y Guru Perffaith o fewn eich calon. ||3||
Mae'r Gwrw, Arglwydd y Byd, yn wynfyd;
llafarganu, myfyrio ar Arglwydd goruchaf wynfyd, Mae yn byw.
Gwas Nanac yn myfyrio ar y Naam, Enw'r Arglwydd.
Mae Duw wedi cadarnhau Ei natur gynhenid. ||4||10||60||
Sorat'h, Pumed Mehl:
Yn y deg cyfeiriad, mae'r cymylau'n gorchuddio'r awyr fel canopi; trwy y cymylau tywyll, mellt yn fflachio, ac yr wyf yn dychryn.
Wrth y gwely yn wag, a'm llygaid yn ddi-gwsg; fy Arglwydd Gŵr wedi mynd ymhell. ||1||
Yn awr, nid wyf yn derbyn negeseuon ganddo, O fam!
Pan fyddai fy Anwylyd yn arfer mynd hyd yn oed filltir i ffwrdd, byddai'n anfon pedwar llythyr ataf. ||Saib||
Sut gallwn i anghofio'r Annwyl Anwylaf hwn? Efe yw Rhoddwr hedd, a phob rhinwedd.
Wrth esgyn i'w Blasty, edrychaf ar ei lwybr, a llenwir fy llygaid â dagrau. ||2||
Mae wal egotistiaeth a balchder yn ein gwahanu, ond gallaf ei glywed gerllaw.
Mae gorchudd rhyngom, fel adenydd glöyn byw; heb allu ei weled Ef, Ymddengys mor bell i ffwrdd. ||3||
mae Arglwydd a Meistr pawb wedi myned yn drugarog; Mae wedi chwalu fy holl ddioddefiadau.
Meddai Nanak, pan rwygodd y Guru wal egotistiaeth, yna, cefais fy Arglwydd a Meistr trugarog. ||4||
Mae fy ofnau i gyd wedi eu chwalu, O fam!
Pwy bynnag rwy'n ei geisio, mae'r Guru yn fy arwain i ddod o hyd iddo.
Yr Arglwydd, ein Brenin, yw trysor pob rhinwedd. ||Ail Saib||11||61||
Sorat'h, Pumed Mehl:
Adferwr yr hyn a dynwyd, Rhyddfrydwr o gaethiwed; yr Arglwydd Ffurfiol, Dinistriwr poen.
Ni wn am karma a gweithredoedd da; Ni wn am Dharma a byw'n gyfiawn. Rwyf mor farus, yn erlid ar ôl Maya.
Yr wyf yn myned wrth enw ymroddwr Duw ; os gwelwch yn dda, arbed yr anrhydedd hwn o eiddo. ||1||
O Anwyl Arglwydd, Ti yw anrhydedd y rhai dirmygus.
Ti sy'n gwneud y rhai annheilwng yn deilwng, O fy Arglwydd y Bydysawd; Rwy'n aberth i'ch gallu creadigol hollalluog. ||Saib||
Fel y plentyn, yn ddiniwed yn gwneud miloedd o gamgymeriadau
mae ei dad yn ei ddysgu, ac yn ei ddirmygu gymaint o weithiau, ond eto, y mae yn ei gofleidio yn agos yn ei gofleidio.
Os gwelwch yn dda maddau fy ngweithredoedd yn y gorffennol, Dduw, a gosod fi ar Dy lwybr ar gyfer y dyfodol. ||2||
Yr Arglwydd, y Mewnol-adnabyddiaeth, Chwiliwr calonnau, a wyr y cwbl am gyflwr fy meddwl; felly at bwy arall y dylwn i fynd a siarad â nhw?
Nid yw yr Arglwydd, Arglwydd y Bydysawd, yn cael ei foddhau trwy adrodd geiriau yn unig; os rhyngu bodd ei Ewyllys Ef, Efe sydd yn cadw ein hanrhydedd.
Rwyf wedi gweld pob lloches arall, ond yr eiddoch yn unig sy'n aros i mi. ||3||