ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری دسم گرنتھ
صفحه - 663
ਸਬ ਸਿੰਘ ਮ੍ਰਿਗੀਪਤਿ ਘਾਇ ਖਗੰ ॥੩੪੪॥
sab singh mrigeepat ghaae khagan |344|پادشاه آن محل با خنجر خود آهو و شیر بسیاری را کشته بود.344.
ਚਤੁਰੰ ਲਏ ਨ੍ਰਿਪ ਸੰਗਿ ਘਨੀ ॥
chaturan le nrip sang ghanee |شاه لشکر بزرگ چاتورانگانی را با خود برده است.
ਥਹਰੰਤ ਧੁਜਾ ਚਮਕੰਤ ਅਨੀ ॥
thaharant dhujaa chamakant anee |پادشاه لشکر چهار لشکر خود را با خود برد
ਬਹੁ ਭੂਖਨ ਚੀਰ ਜਰਾਵ ਜਰੀ ॥
bahu bhookhan cheer jaraav jaree |انواع جواهرات، زره توری (لکه دار)
ਤ੍ਰਿਦਸਾਲਯ ਕੀ ਜਨੁ ਕ੍ਰਾਤਿ ਹਰੀ ॥੩੪੫॥
tridasaalay kee jan kraat haree |345|پرچمهای ارتش به اهتزاز در میآمد و لباسهای میخکوب شده را همه رزمندگان میپوشیدند، زیبایی همه آنها زیبایی همه جا را خجالتآور میکرد.345.
ਤਹ ਬੈਠ ਹੁਤੋ ਇਕ ਬਾਣਗਰੰ ॥
tah baitth huto ik baanagaran |یک تیر ساز (بنگار) آنجا نشسته بود.
ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਣ ਕਿਧੌ ਨਹੀ ਬੈਨੁਚਰੰ ॥
bin praan kidhau nahee bainucharan |یک تیر ساز آنجا نشسته بود و به نظر بی جان بود
ਤਹ ਬਾਜਤ ਬਾਜ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਗਣੰ ॥
tah baajat baaj mridang ganan |با نواختن بسیاری از سازها صدا می آمد
ਡਫ ਢੋਲਕ ਝਾਝ ਮੁਚੰਗ ਭਣੰ ॥੩੪੬॥
ddaf dtolak jhaajh muchang bhanan |346|طبل های کوچک و بزرگ و طبرها و غیره طنین انداز شد.346.
ਦਲ ਨਾਥ ਲਏ ਬਹੁ ਸੰਗਿ ਦਲੰ ॥
dal naath le bahu sang dalan |یک پادشاه لشکر با لشکری بزرگ (در حال عبور بود).
ਜਲ ਬਾਰਿਧ ਜਾਨੁ ਪ੍ਰਲੈ ਉਛਲੰ ॥
jal baaridh jaan pralai uchhalan |پادشاه با لشکر خود بود و آن لشکر مانند ابرهای قیامت هجوم آوردند
ਹਯ ਹਿੰਸਤ ਚਿੰਸਤ ਗੂੜ ਗਜੰ ॥
hay hinsat chinsat goorr gajan |اسب ها ناله کردند و فیل ها ناله کردند.
ਗਲ ਗਜਤ ਲਜਤ ਸੁੰਡ ਲਜੰ ॥੩੪੭॥
gal gajat lajat sundd lajan |347|اسب ها ناله می کردند و فیل ها با شنیدن غرش فیل ها بوق می زدند، ابرها احساس خجالت می کردند.347.
ਦ੍ਰੁਮ ਢਾਹਤ ਗਾਹਤ ਗੂੜ ਦਲੰ ॥
drum dtaahat gaahat goorr dalan |گله بزرگی از فیل ها در حال قطع درختان بودند
ਕਰ ਖੀਚਤ ਸੀਚਤ ਧਾਰ ਜਲੰ ॥
kar kheechat seechat dhaar jalan |و از نهرها آب می کشیدند و بر جاده می پاشیدند.
ਸੁਖ ਪਾਵਤ ਧਾਵਤ ਪੇਖਿ ਪ੍ਰਭੈ ॥
sukh paavat dhaavat pekh prabhai |(مردم) برای دیدن شکوه و جلال پادشاه هجوم می آوردند و لذت می بردند.
ਅਵਲੋਕਿ ਬਿਮੋਹਤ ਰਾਜ ਸੁਭੈ ॥੩੪੮॥
avalok bimohat raaj subhai |348|آن لشکر در حالی که درختان را قطع می کرد و آب را از نهرهای آب می نوشید، آرام حرکت می کرد، که همه آنها را جذب می کردند.348.
ਚਪਿ ਡਾਰਤ ਚਾਚਰ ਭਾਨੁ ਸੂਅੰ ॥
chap ddaarat chaachar bhaan sooan |(مردم) از تابش خورشید (بر پادشاه زیبا شده) مسرور شدند و رنگهایی مانند هولی می ریختند.
ਸੁਖ ਪਾਵਤ ਦੇਖ ਨਰੇਸ ਭੂਅੰ ॥
sukh paavat dekh nares bhooan |خورشيد و ماه از آن لشكر ترسيدند و با ديدن آن پادشاه، ساير پادشاهان زمين خوشحال شدند.
ਗਲ ਗਜਤ ਢੋਲ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਸੁਰੰ ॥
gal gajat dtol mridang suran |صدای (فیل ها) با صدای طبل و مریدانگا طنین انداز بود
ਬਹੁ ਬਾਜਤ ਨਾਦ ਨਯੰ ਮੁਰਜੰ ॥੩੪੯॥
bahu baajat naad nayan murajan |349|انواع آلات موسیقی از جمله طبل طنین انداز شد.349.
ਕਲਿ ਕਿੰਕਣਿ ਭੂਖਤ ਅੰਗਿ ਬਰੰ ॥
kal kinkan bhookhat ang baran |تراژگان (وجدیس) زیبایی وجود داشت و اندام ها نگین دار بود.
ਤਨ ਲੇਪਤ ਚੰਦਨ ਚਾਰ ਪ੍ਰਭੰ ॥
tan lepat chandan chaar prabhan |انواع زیور آلات رنگارنگ از جمله نوپار و کینکینی بسیار زیبا به نظر می رسید و روی تمام صورت ها گچ بری صندل وجود داشت.
ਮ੍ਰਿਦੁ ਡੋਲਤ ਬੋਲਤ ਬਾਤ ਮੁਖੰ ॥
mrid ddolat bolat baat mukhan |آهسته راه می رفتند و کلمات شیرینی به زبان می آوردند.
ਗ੍ਰਿਹਿ ਆਵਤ ਖੇਲ ਅਖੇਟ ਸੁਖੰ ॥੩੫੦॥
grihi aavat khel akhett sukhan |350|همه با خوشحالی مشغول حرف زدن بودند و با خوشحالی به خانه هایشان برمی گشتند.350.
ਮੁਖ ਪੋਛ ਗੁਲਾਬ ਫੁਲੇਲ ਸੁਭੰ ॥
mukh pochh gulaab fulel subhan |دهان پر از (عطر) گل رز و اوتام فول بود.
ਕਲਿ ਕਜਲ ਸੋਹਤ ਚਾਰੁ ਚਖੰ ॥
kal kajal sohat chaar chakhan |آنها عرقیات گل رز و اتو را از صورتشان پاک می کردند و آنتیموان زیبایی در چشمانشان بود.
ਮੁਖ ਉਜਲ ਚੰਦ ਸਮਾਨ ਸੁਭੰ ॥
mukh ujal chand samaan subhan |صورت مثل ماه می درخشید.
ਅਵਿਲੋਕਿ ਛਕੇ ਗਣ ਗੰਧ੍ਰਬਿਸੰ ॥੩੫੧॥
avilok chhake gan gandhrabisan |351|چهره های زیبای آل مانند عاج به نظر می رسید و حتی گاناس و گاندارواس از دیدن آنها خرسند بودند.351.
ਸੁਭ ਸੋਭਤ ਹਾਰ ਅਪਾਰ ਉਰੰ ॥
subh sobhat haar apaar uran |بسیاری از گردنبندهای دور گردن خوش یمن بود.
ਤਿਲਕੰ ਦੁਤਿ ਕੇਸਰ ਚਾਰੁ ਪ੍ਰਭੰ ॥
tilakan dut kesar chaar prabhan |گردن همه گردنبندهای زیبایی بود و روی پیشانی همگی آثار زعفران از جلو دیده می شد.
ਅਨਸੰਖ ਅਛੂਹਨ ਸੰਗ ਦਲੰ ॥
anasankh achhoohan sang dalan |با ارتش های بی شمار،
ਤਿਹ ਜਾਤ ਭਏ ਸਨ ਸੈਨ ਮਗੰ ॥੩੫੨॥
tih jaat bhe san sain magan |352|این لشکر عظیم در آن مسیر حرکت می کرد.352.
ਫਿਰਿ ਆਇ ਗਏ ਤਿਹ ਪੈਂਡ ਮੁਨੰ ॥
fir aae ge tih paindd munan |سپس مونی (دتا) در آن راه آمد
ਕਲਿ ਬਾਜਤ ਸੰਖਨ ਨਾਦ ਧੁਨੰ ॥
kal baajat sankhan naad dhunan |جایی که صدای سانخ و رانسینگه بود.
ਅਵਿਲੋਕਿ ਤਹਾ ਇਕ ਬਾਨ ਗਰੰ ॥
avilok tahaa ik baan garan |یک فلش ساز را آنجا دیدم.
ਸਿਰ ਨੀਚ ਮਨੋ ਲਿਖ ਚਿਤ੍ਰ ਧਰੰ ॥੩੫੩॥
sir neech mano likh chitr dharan |353|حکیم دات با دمیدن صدف حلزونی خود در آن مسیر، تیراندازی را دید که سر خمیدهاش نشسته بود و مانند یک پرتره نشسته بود.
ਅਵਿਲੋਕ ਰਿਖੀਸਰ ਤੀਰ ਗਰੰ ॥
avilok rikheesar teer garan |با دیدن (آن) مرد کم پا، حکیم،
ਹਸਿ ਬੈਨ ਸੁ ਭਾਤਿ ਇਮੰ ਉਚਰੰ ॥
has bain su bhaat iman ucharan |در حالی که می خندید این کلمات را به زبان می آورد
ਕਹੁ ਭੂਪ ਗਏ ਲੀਏ ਸੰਗਿ ਦਲੰ ॥
kahu bhoop ge lee sang dalan |که شاه با لشکر جایی رفته است.
ਕਹਿਓ ਸੋ ਨ ਗੁਰੂ ਅਵਿਲੋਕ ਦ੍ਰਿਗੰ ॥੩੫੪॥
kahio so na guroo avilok drigan |354|حکیم بزرگ چون او را دید چنین گفت: پادشاه با سپاهش کجا رفته بود؟ آن تیرانداز پاسخ داد: من کسی را به چشم خود ندیده ام.
ਚਕਿ ਚਿਤ ਰਹੇ ਅਚਿਤ ਮੁਨੰ ॥
chak chit rahe achit munan |با شنیدن (این) ذهن متزلزل مونی متحیر شد.
ਅਨਖੰਡ ਤਪੀ ਨਹੀ ਜੋਗ ਡੁਲੰ ॥
anakhandd tapee nahee jog ddulan |حکیم با دیدن ذهن پایدار خود، متحیر شد
ਅਨਆਸ ਅਭੰਗ ਉਦਾਸ ਮਨੰ ॥
anaas abhang udaas manan |(آن) بی امید است و (آن) ذهن ناگسسته ویرکات ("غمگین") است.
ਅਬਿਕਾਰ ਅਪਾਰ ਪ੍ਰਭਾਸ ਸਭੰ ॥੩੫੫॥
abikaar apaar prabhaas sabhan |355|آن زاهد کامل و بزرگ هرگز آن شخص بیتفاوت و کمذهن را منحرف نکرد، بینهایت شکوهمند بود.355.
ਅਨਭੰਗ ਪ੍ਰਭਾ ਅਨਖੰਡ ਤਪੰ ॥
anabhang prabhaa anakhandd tapan |درخشندگی (آن) محو و ندامت ناگسستنی است.
ਅਬਿਕਾਰ ਜਤੀ ਅਨਿਆਸ ਜਪੰ ॥
abikaar jatee aniaas japan |به خاطر ریاضت کامل او شکوه و جلال بر چهره او بود و مانند مجردی بدکار بود
ਅਨਖੰਡ ਬ੍ਰਤੰ ਅਨਡੰਡ ਤਨੰ ॥
anakhandd bratan anaddandd tanan |آخند کسى است که نذر دارد و از عذاب پاک است.