വർണ്ണാഭമായ പല ആഘോഷങ്ങളും കണ്ണുകൊണ്ട് കണ്ട ഒരു അജ്ഞന് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനത്തിൻ്റെ മഹത്വം വിലമതിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പുകഴ്ത്തലുകളും അപവാദങ്ങളും എപ്പോഴും കേട്ടിരുന്ന അദ്ദേഹം നാം സിമ്രാൻ്റെ പ്രാധാന്യം പോലും പഠിച്ചില്ല.
രാവും പകലും ഐഹികവസ്തുക്കളെയും മനുഷ്യരെയും സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം സദ്ഗുണങ്ങളുടെ സമുദ്രത്തിൽ എത്തിയില്ല - യഥാർത്ഥ ഗുരു. അലസമായ സംസാരങ്ങളിലും ചിരികളിലും അവൻ സമയം കളഞ്ഞു, എന്നാൽ യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ അത്ഭുതകരമായ സ്നേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല.
മായയെ ഓർത്ത് വിലപിച്ചും കരഞ്ഞും അവൻ തൻ്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ചെലവഴിച്ചു, പക്ഷേ ഒരിക്കലും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വേർപാടിൻ്റെ വേദന അനുഭവപ്പെട്ടില്ല. മനസ്സ് ലൗകിക കാര്യങ്ങളിൽ മുഴുകിയെങ്കിലും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ ശരണം പ്രാപിക്കാത്തത് വിഡ്ഢിത്തമായിരുന്നു.
വേദങ്ങളുടെയും ശാസ്ത്രങ്ങളുടെയും ആഴമില്ലാത്ത പ്രാരാബ്ധങ്ങളിലും ആചാരപരമായ അറിവിലും മുഴുകിയ മൂഢനായ മനുഷ്യന് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പരമമായ അറിവ് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അത്തരമൊരു വ്യക്തിയുടെ ജനനവും ജീവിതവും അപലപിക്കാൻ യോഗ്യമാണ്, അവൻ ഒരു വിമതനായി ചെലവഴിച്ചു