യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അഭയവും അവൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾക്കനുസൃതമായി അവൻ്റെ മനസ്സും വാക്കുകളും പ്രവൃത്തികളും രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിനാൽ, ഒരു ഗുരു ബോധമുള്ള ഒരാൾ മൂന്ന് ലോകങ്ങളുടെയും സംഭവങ്ങളെ സഹജമായി പഠിക്കുന്നു. ഉള്ളിൽ വസിക്കുന്ന യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ അവൻ തിരിച്ചറിയുന്നു.
പ്രവൃത്തികളുടെയും മനസ്സിൻ്റെയും വാക്കുകളുടെയും സമന്വയത്തോടെ, മനസ്സിൻ്റെ ചിന്തകളും വാക്കുകളുടെ ഉച്ചാരണവും ചെയ്ത പ്രവൃത്തികളും സ്വാധീനിക്കുന്നു.
ശർക്കര, കരിമ്പ്, മധുച ഇൻഡിക്ക പുഷ്പങ്ങൾ എന്നിവയിൽ നിന്ന് വീഞ്ഞ് ഉണ്ടാക്കുന്നതുപോലെ, ഗുരുവബോധമുള്ള ഒരാൾക്ക് നാമത്തിൻ്റെ അമൃതത്തിൻ്റെ അതുല്യമായ ഒഴുക്ക് ലഭിക്കുന്നു, അവൻ്റെ ഗുരുവിൻ്റെ പ്രമാണങ്ങളായ ധ്യാൻ (മനസ്സിൻ്റെ ഏകാഗ്രത) ഈ പ്രമാണങ്ങളിലും ശുദ്ധമായ കർമ്മങ്ങളിലും പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ.
ഗുരുബോധമുള്ള വ്യക്തി ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ സ്നേഹമയമായ അമൃതം കുടിച്ചുകൊണ്ട് സ്വയം സംതൃപ്തി നേടുകയും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ദിവ്യവചനവുമായുള്ള സംയോജനത്താൽ അവൻ സമതുലിതാവസ്ഥയിൽ വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. (48)