ഒരു മനുഷ്യൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വിശുദ്ധ പാദങ്ങളിൽ അഭയം പ്രാപിക്കുന്ന സമയം മുതൽ, ലോകജനത അവൻ്റെ പാദങ്ങളെ ശരണമാക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ വസിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ പാദം കഴുകി, അവൻ്റെ വിശുദ്ധ പാദങ്ങളാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടാൻ മുഴുവൻ മനുഷ്യരും ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ താമരപോലെയുള്ള പാദങ്ങളുടെ ശാന്തമായ അഭയത്തിൽ വസിക്കുന്നതിലൂടെ, ഒരാൾ സമചിത്തതയിൽ ലയിക്കുന്നു. ഉയർന്ന ആത്മീയ ജ്ഞാനം കാരണം, അവർ മനസ്സിൻ്റെയും ബോധത്തിൻ്റെയും സ്ഥിരതയുള്ളവരായിത്തീരുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ താമര പോലുള്ള പാദങ്ങളുടെ മഹത്വം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തതാണ്, അത് പരിധിയില്ലാത്തതാണ്, അനന്തമാണ്. അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും വന്ദനം അർഹിക്കുന്നു. (217)