വിശുദ്ധ സഭയിൽ നാം സിമ്രൻ അഭ്യസിക്കുകയും ശ്വാസങ്ങളെ വിപരീതമാക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട്, ഒരു മത്സ്യത്തെപ്പോലെ അതിവേഗം സഞ്ചരിക്കുന്ന കാറ്റിനെപ്പോലെ ഉല്ലസിക്കുന്ന മനസ്സ് പത്താമത്തെ മിസ്റ്റിക് വാതിലിലെത്തുന്നു, അവിടെ അവൻ വാക്കുകളുടെയും ബോധത്തിൻ്റെയും ശാശ്വതമായ ഐക്യത്തിൽ മുഴുകുന്നു. അവൻ ഹ ഇല്ല
അതുപോലെ, തത്ത്വചിന്തകൻ-കല്ല് പോലെയുള്ള ശാശ്വതമായ ധ്യാനം കാരണം, ബോധപൂർവമായ ഒരു ശ്രമവുമില്ലാതെ അവൻ സ്വയം ബോധവാനാകുന്നു. മനസ്സ് ദൈവാധിഷ്ഠിതമായ അവസ്ഥയിൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ ഉജ്ജ്വലമായ പ്രഭ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.
ശക്തമായ ദൈവാധിഷ്ഠിത പ്രതാപത്തിൻ്റെ ഈ അവസ്ഥയിൽ, അവൻ അടങ്ങാത്ത സംഗീതത്തിൻ്റെ ശ്രുതിമധുരമായ രാഗങ്ങൾ കേൾക്കുകയും മയക്കത്തിൽ തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു.
ശരീരത്തിൻ്റെ പത്താമത്തെ തുറസ്സിൽ അനുഭവപ്പെടുന്ന ഈ അനുഭവം, അതിൻ്റെ പ്രസരിപ്പ് വിസ്മയിപ്പിക്കുന്നതാണ്, അത്യാനന്ദം നിറഞ്ഞതാണ്. നിഗൂഢമായ പത്താം വാതിലിൽ മനസ്സിൻ്റെ താമസം വിചിത്രമായ വിശ്വാസമാണ്. (251)