ഗുരുസ്ഥാനീയരായ വ്യക്തികളുടെ സ്നേഹബന്ധം ശിലാഫലകത്തിൽ വരച്ച വര പോലെയും മായാത്തതുമാണ്. അതായത്, ഗുരുസ്ഥാനീയരായ വ്യക്തികളുടെ കൂട്ടുകെട്ടിൻ്റെ പ്രാധാന്യം, ദുരുദ്ദേശമോ വിദ്വേഷമോ ഇല്ല എന്നതാണ്.
സ്വയം അധിഷ്ഠിതരായ വ്യക്തികളോടുള്ള സ്നേഹം വെള്ളത്തിൽ വരച്ച വര പോലെ നൈമിഷികമാണ്, അതേസമയം അവരുടെ ശത്രുത ഒരു കൽപ്പലകയിലെ വര പോലെ നിലനിൽക്കും. അത് അവരുടെ അവയവത്തിൻ്റെ ഭാഗമായി മാറുന്നു.
ഗുരുസ്ഥാനീയരായ ആളുകളുടെ സ്നേഹം വിറകുപോലെയാണ്, അത് അതിൽ അഗ്നിയെ മറയ്ക്കുന്നു, എന്നാൽ സ്വയം ഇച്ഛിക്കുന്നവരുടെ സ്നേഹം അതിന് വിരുദ്ധമാണ്. ഗംഗാനദിയിലെ ശുദ്ധജലം വീഞ്ഞിൽ കലരുമ്പോൾ മലിനമാകും എന്നാൽ വീഞ്ഞ് നദിയിലെ ജലവുമായി കലരുമ്പോൾ
അധമവും അശുദ്ധവുമായ മനസ്സുള്ള ഒരു വ്യക്തി അതിൻ്റെ മോശം സ്വഭാവത്താൽ തിന്മ ചെയ്യുന്ന പാമ്പിനെപ്പോലെയാണ്. അത് എപ്പോഴും ഉപദ്രവിക്കാൻ തയ്യാറാണ്. എന്നാൽ ഗുരുസ്ഥാനീയനായ ഒരാൾ എപ്പോഴും ഒരു നല്ല പ്രവൃത്തി ചെയ്യാൻ തയ്യാറായ ആടിനെപ്പോലെയാണ്. (297)