ഒരു ഗുരുബോധമുള്ള വ്യക്തി തൻ്റെ ബോധത്തിൻ്റെ നൂലിൽ ദൈവികമായ പദം സന്യാസിമാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഇഴചേർക്കുന്നു. എല്ലാവരിലും ആത്മാവിൻ്റെ രൂപത്തിൽ സർവ്വവ്യാപിയായ ഭഗവാൻ്റെ സാന്നിധ്യം അവൻ അംഗീകരിക്കുന്നു.
മനസ്സിൽ ഗുരുനാഥൻ്റെ സ്നേഹത്തിലും വിശ്വാസത്തിലും അവൻ എന്നും മുഴുകിയിരിക്കുന്നു. അവൻ എല്ലാവരോടും ഒരുപോലെ പെരുമാറുകയും പുഞ്ചിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ സന്നിധിയിൽ എപ്പോഴും ജീവിക്കുന്ന ഗുരുബോധമുള്ള വ്യക്തി എപ്പോഴും എളിമയുള്ളവനും അടിമകളുടെ (ഗുരുവിൻ്റെ) അടിമയാകാനുള്ള ബുദ്ധിയുള്ളവനുമാണ്. അവൻ സംസാരിക്കുമ്പോൾ അവൻ്റെ വാക്കുകൾ മധുരവും യാചന നിറഞ്ഞതുമാണ്.
ഗുരുഭക്തനായ ഒരാൾ ഓരോ ശ്വാസത്തിലും അവനെ സ്മരിക്കുകയും അനുസരണയുള്ള ഒരു ജീവിയെപ്പോലെ ഭഗവാൻ്റെ സന്നിധിയിൽ വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെ അവൻ്റെ ആത്മാവ് സമാധാനത്തിൻ്റെയും സമാധാനത്തിൻ്റെയും നിധി ഭവനത്തിൽ ലയിച്ചുനിൽക്കുന്നു. (137)