വിറകും തീയും പോലെ, മൻമുഖിൻ്റെയും ഗുർമുഖിൻ്റെയും കമ്പനികൾ യഥാക്രമം അടിസ്ഥാന ജ്ഞാനവും ഗുരുവിൻ്റെ ബുദ്ധിയും നൽകുന്നു. മരം ഉള്ളിലെ തീയെ സംരക്ഷിച്ചു, പക്ഷേ തീ വിറകിനെ നശിപ്പിക്കുന്നു. നല്ലതും ചീത്തയും അവരുടെ സ്വഭാവത്തിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കുന്നില്ല.
ഒരു ആട് നല്ല പ്രവർത്തിക്കുന്നവനാണ്, എന്നാൽ പാമ്പ് അതിൻ്റെ കടിയാൽ കഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഗംഗാ നദി അതിൽ ഒഴിക്കുന്ന വീഞ്ഞിനെ ശുദ്ധീകരിക്കുന്നു, അതേസമയം ഗംഗാജലത്തിലെ ഒരു തുള്ളി വീഞ്ഞ് അതിനെ മലിനമാക്കുന്നു. റൂബിയ മുൻജിസ്ത ചെടി വേഗത്തിൽ നിറങ്ങൾ നൽകുമ്പോൾ ചണത്തിൻ്റെ ഒരു കയർ കെട്ടുന്നു. അതുപോലെ വിഡ്ഢികളും ബുദ്ധിയുള്ള മനുഷ്യരും
ഒരു പുഷ്പം സുഗന്ധം പുറപ്പെടുവിക്കുമ്പോൾ മുള്ള് വേദന നൽകുന്നു. ഒരു കുടം തണുത്ത വെള്ളം നൽകുന്നു, ഒരു കല്ല് കുടത്തെ തകർക്കുന്നു. ഒരു ആയുധം പരിക്കേൽപ്പിക്കുമ്പോൾ ഒരു കവച കോട്ട് സംരക്ഷിക്കുന്നു. കാക്കയും കൊക്കയും മാംസം ഭക്ഷിക്കുമ്പോൾ ഹംസത്തിന് നല്ല ബുദ്ധിയുണ്ട്. ഒരു വേട്ടക്കാരൻ ഒരു മാനിനെ വേട്ടയാടുന്നു
ആയുധമാക്കിയ ഇരുമ്പ് ദുരിതം നൽകുന്നു, സ്വർണ്ണം ആശ്വാസം നൽകുന്നു. ഒരു ഷെൽ ഒരു സ്വാതി തുള്ളിയെ മുത്താക്കി മാറ്റുന്നു, എന്നാൽ ഒരു ശംഖ് മാത്രം വിലപിക്കുന്നു. വിഷം കൊല്ലുമ്പോൾ അമൃത് മനുഷ്യനെ അനശ്വരനാക്കുന്നു. അതുപോലെ ഗുർമുഖുകൾ എല്ലാവർക്കും നന്മ ചെയ്യുന്നു, അതേസമയം മൻമുഖുകൾ ദുരിതങ്ങൾ വിതരണം ചെയ്യുന്നു