ദൈവഭക്തരായ ആളുകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ, മനസ്സ് ദൈവിക വചനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. അത് നാമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ശാശ്വതവും തടസ്സമില്ലാത്തതുമായ ധ്യാനത്തിൽ കലാശിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധമായ ഒത്തുചേരലുമായുള്ള ഐക്യത്തിൻ്റെ ഫലമായി, ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൻ്റെ ലൗകികമായ അശ്രദ്ധകൾ മേലാൽ ശല്യപ്പെടുത്തുന്നില്ല. അത് വിശ്വാസത്തോടും ആത്മവിശ്വാസത്തോടും കൂടി സ്നേഹനിർഭരമായ കോഡ് പാലിക്കുന്നു.
പുണ്യപുരുഷന്മാരുടെ കൂട്ടുകെട്ട് കൊണ്ട്, ഗുരുബോധമുള്ള ഒരു വ്യക്തിയെ ആരാധിക്കുന്ന ദൈവം അവരുടെ സ്വാധീനത്തിൽ ജീവിച്ചിട്ടും ലൗകിക മോഹങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തനാകുന്നു. ചെയ്ത ഒരു കർമ്മത്തിനും അദ്ദേഹം ക്രെഡിറ്റ് അവകാശപ്പെടുന്നില്ല. അവൻ എല്ലാ പ്രതീക്ഷകൾക്കും പ്രതീക്ഷകൾക്കും അതീതനായി തുടരുന്നു, ഇല്ലെന്ന് തോന്നുന്നു
വിശുദ്ധ സഭയുടെ പുണ്യത്താൽ, ഭഗവാൻ്റെ അറിവും ധാരണയും മനസ്സിൽ സന്നിവേശിപ്പിക്കുകയും, അവൻ്റെ സാന്നിദ്ധ്യം അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിനാൽ, അത്തരമൊരു ഭക്തൻ ലോകത്ത് ഒരിക്കലും വഞ്ചിക്കപ്പെടുകയോ കബളിപ്പിക്കപ്പെടുകയോ ഇല്ല. (145)