ഒരു അർപ്പണബോധമുള്ള ഒരു സിഖ് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, അവൻ്റെ ദർശനം ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനത്തിൽ/കാഴ്ചയിൽ ലയിക്കുന്നു. അപ്പോൾ അവൻ്റെ ആത്മാവ് എല്ലാവരിലും വസിക്കുന്നതുപോലെ എല്ലാവരെയും തിരിച്ചറിയുന്നു; എല്ലാ ജലപാത്രങ്ങളിലും ആകാശം/സ്ഥലം തുല്യമായി വസിക്കുന്നതുപോലെ.
ഒരു യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെയും ഒരു സിഖുകാരൻ്റെയും സംയോജനം ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകളിൽ/കൽപ്പനകളിൽ മുഴുകി നിൽക്കാനുള്ള കഴിവ് കൊണ്ട് സിഖുകാരനെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. ഒരു സംഗീതജ്ഞൻ താൻ വായിക്കുന്ന രാഗത്തിൽ മുഴുവനായും മുഴുകിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, ഒരു സിഖുകാരൻ തൻ്റെ ഗുരുവിൽ ആഗീരണം ചെയ്യുന്ന കാര്യവും.
ഒരു ഗുരുഭക്തനിൽ മനസ്സിൻ്റെ ഏകാഗ്രതയും ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകളും കൊണ്ട്, അവൻ തൻ്റെ ശരീരത്തിനുള്ളിൽ മൂന്ന് ലോകങ്ങളിലും നടക്കുന്ന എല്ലാ സംഭവങ്ങളും തിരിച്ചറിയുന്നു.
ദൈവികമായ അറിവിൻ്റെ സഹായത്താൽ, ഒരു ഗുരു ഭക്തൻ്റെ ആത്മാവ്, അവൻ്റെ സൃഷ്ടിയുടെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളിലും സാന്നിദ്ധ്യമുള്ള ഏക ഭഗവാനുമായി ഇണങ്ങിച്ചേരുന്നു. ഒരു നദി ജലം സമുദ്രത്തിൽ ലയിക്കുന്നത് പോലെയാണ് ഈ ഐക്യം. (63)