കബിത് സവായ് ഭായ് ഗുരുദാസ് ജി

പേജ് - 363

ਭਾਂਜਨ ਕੈ ਜੈਸੇ ਕੋਊ ਦੀਪਕੈ ਦੁਰਾਏ ਰਾਖੈ ਮੰਦਰ ਮੈ ਅਛਤ ਹੀ ਦੂਸਰੋ ਨ ਜਾਨਈ ।

bhaanjan kai jaise koaoo deepakai duraae raakhai mandar mai achhat hee doosaro na jaanee |

വിളക്കു കൊളുത്തിയിട്ടും മൂടിക്കെട്ടി വച്ചാൽ, ആ മുറിയിൽ എണ്ണവിളക്കുണ്ടായിട്ടും ആർക്കും ഒന്നും കാണാൻ കഴിയില്ല.

ਜਉ ਪੈ ਰਖਵਈਆ ਪੁਨਿ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਗਾਸ ਕਰੈ ਹਰੈ ਤਮ ਤਿਮਰ ਉਦੋਤ ਜੋਤ ਠਾਨਈ ।

jau pai rakhaveea pun pragatt pragaas karai harai tam timar udot jot tthaanee |

എന്നാൽ വിളക്ക് മറച്ചവൻ അതിൻ്റെ മൂടുപടം നീക്കി മുറി പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു, മുറിയിലെ ഇരുട്ട് നീങ്ങി.

ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਗ੍ਰਿਹਿ ਪੇਖਿਐ ਪ੍ਰਤਛਿ ਰੂਪ ਦੀਪਕ ਦਿਪਈਆ ਤਤਖਨ ਪਹਿਚਾਨਈ ।

sagal samagree grihi pekhiaai pratachh roop deepak dipeea tatakhan pahichaanee |

അപ്പോൾ ഒരാൾക്ക് എല്ലാം കാണാൻ കഴിയും, വിളക്ക് കത്തിച്ചവനെപ്പോലും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയും.

ਤੈਸੇ ਅਵਘਟ ਘਟ ਗੁਪਤ ਜੋਤੀ ਸਰੂਪ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ ਉਨਮਾਨੀ ਉਨਮਾਨਈ ।੩੬੩।

taise avaghatt ghatt gupat jotee saroop gur upades unamaanee unamaanee |363|

അതുപോലെ, ഈ വിശുദ്ധവും അമൂല്യവുമായ ശരീരത്തിൻ്റെ പത്താം വാതിലിലാണ് ദൈവം ഒളിഞ്ഞുകിടക്കുന്നത്. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗൃഹീതമായ മന്ത്രവാദത്താലും അതിൽ നിത്യമായ അഭ്യാസത്താലും ഒരാൾ അവനെ തിരിച്ചറിയുകയും അവിടെ അവൻ്റെ സാന്നിധ്യം അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. (363)

സൂചിക (1 - 675)

കബിത് സവൈയേ പേജ്: 1 - 675