യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുസരണയുള്ള ഒരു ശിഷ്യൻ തൻ്റെ സഭയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നതിൻ്റെ പ്രാധാന്യം അത്യന്തം ആശ്ചര്യകരമാണ്. പരസ്പര സ്നേഹത്തിൻ്റെ എല്ലാ വ്യവസ്ഥകളും വ്യവസ്ഥകളും പാലിച്ചുകൊണ്ട്, തികഞ്ഞ ഭഗവാൻ്റെ പ്രകാശം ദിവ്യമായ അവനിൽ പ്രകാശിക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പരിമള സാന്നിദ്ധ്യത്തിൽ അമൃതം പോലെയുള്ള നാമം നേടിയതോടെ, ലോകത്തിലെ ഒരു ആരാധനയ്ക്കും തുല്യമാക്കാൻ കഴിയാത്ത ശാന്തത അദ്ദേഹം അനുഭവിക്കുന്നു.
ആത്മീയസൗന്ദര്യം നിമിത്തം ഗുരുസ്ഥാനീയനായ വ്യക്തി രൂപസുന്ദരിയാണ്. വിസ്മയത്തിൻ്റെയും ആശ്ചര്യത്തിൻ്റെയും അവസ്ഥയിൽ, ലോകത്തിലെ ഏത് രൂപവുമായോ ആലാപന രീതിയുമായോ താരതമ്യപ്പെടുത്താൻ കഴിയാത്ത ട്രാൻസ് നൽകുന്ന ഈണത്തിൽ അദ്ദേഹം ലയിച്ചു.
അമൃതം പോലെയുള്ള നാമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധ്യാനം നിരന്തരം പരിശീലിക്കുന്നതിലൂടെ, ദിവ്യമായ അമൃതത്തിൻ്റെ ശാശ്വതമായ പ്രവാഹം നിഗൂഢമായ പത്താം വാതിലിൽ നിന്ന് സംഭവിക്കുന്നു. ഈ അവസ്ഥയെ അതിൻ്റെ ഷിയർ എക്സ്റ്റസിക്കും ആനന്ദത്തിനും ലോകത്തിലെ മറ്റേതൊരു അവസ്ഥയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്താനാവില്ല. (285)