അത് അനുഭവിച്ചറിയുന്ന ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹ-അമൃതത്തിൻ്റെ മഹത്വത്തെ വിലമതിക്കാൻ അവനു മാത്രമേ കഴിയൂ. ലോകം ഭ്രാന്തനെന്ന് കരുതുന്ന ഒരു മദ്യപനെപ്പോലെയാണ്.
യുദ്ധക്കളത്തിൽ മുറിവേറ്റ ഒരു യോദ്ധാവ് ചുവന്ന കണ്ണുകളുമായി ചുറ്റിനടക്കുന്നതുപോലെ, അവൻ സൗഹൃദത്തിൻ്റെയും വിദ്വേഷത്തിൻ്റെയും വികാരത്തെ ലജ്ജിപ്പിക്കുന്നു.
ദൈവസ്നേഹത്തിൽ ആകൃഷ്ടനായ ഒരാൾക്ക് ഭഗവാൻ്റെ വിവരണാതീതമായ സ്വഭാവവിശേഷങ്ങൾ നിരന്തരം പാരായണം ചെയ്യുന്നതിനാൽ അവൻ്റെ സംസാരം അമൃത് പോലെയാണ്. അവൻ നിശബ്ദത സ്വീകരിക്കുന്നു, മറ്റെല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളിൽ നിന്നും മുക്തനാണ്. അവൻ ആരോടും സംസാരിക്കാതെ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ മാധുര്യം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
അവൻ തൻ്റെ എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളും മറയ്ക്കുന്നു. സ്തുതിയും അപമാനവും എല്ലാം അവനു തുല്യമാണ്. നാമത്തിൻ്റെ മയക്കത്തിൽ അവൻ അത്ഭുതങ്ങളുടെയും അത്ഭുതങ്ങളുടെയും ജീവിതം നയിക്കുന്നതായി കാണുന്നു. (173)