परमेश्वराच्या प्रेम-अमृततेच्या महानतेची प्रशंसा तोच करू शकतो जो त्याचा अनुभव घेतो. हे जग वेडा समजणाऱ्या दारूड्यासारखे आहे.
रणांगणात घायाळ झालेला योद्धा जसा लालभडक डोळे घेऊन फिरतो, त्याचप्रमाणे तो मैत्री आणि वैरभावना मिटवतो,
भगवंताच्या प्रेमाने आकंठित झालेल्या व्यक्तीचे बोलणे अमृतसमान असते कारण भगवंताच्या अवर्णनीय गुणांचे सतत पठण होते. तो मौनाचा अवलंब करतो आणि इतर सर्व इच्छांपासून मुक्त असतो. तो कोणाशीही बोलत नाही आणि भगवंताच्या नामाचा आस्वाद घेत राहतो.
तो त्याच्या सर्व इच्छा गुंडाळून ठेवतो. स्तुती आणि अपमान हे सर्व त्याच्यासाठी सारखेच आहे. नामाच्या स्तब्धतेमध्ये तो चमत्कार आणि चमत्कारांचे जीवन जगताना दिसतो. (१७३)