कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 424


ਸਲਿਲ ਨਿਵਾਸ ਜੈਸੇ ਮੀਨ ਕੀ ਨ ਘਟੈ ਰੁਚ ਦੀਪਕ ਪ੍ਰਗਾਸ ਘਟੈ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਪਤੰਗ ਕੀ ।
सलिल निवास जैसे मीन की न घटै रुच दीपक प्रगास घटै प्रीति न पतंग की ।

ज्याप्रमाणे माशाची पाण्याची आस कधी कमी होत नाही आणि तेलाच्या दिव्यावरील पतंगाचे प्रेम कधीच कमी होत नाही.

ਕੁਸਮ ਸੁਬਾਸ ਜੈਸੇ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਨ ਮਧੁਪ ਕਉ ਉਡਤ ਅਕਾਸ ਆਸ ਘਟੈ ਨ ਬਿਹੰਗ ਕੀ ।
कुसम सुबास जैसे त्रिपति न मधुप कउ उडत अकास आस घटै न बिहंग की ।

जशी काळी मधमाशी फुलांच्या सुगंधाने कधीच तृप्त होत नाही, त्याचप्रमाणे पक्ष्याची आकाशात उडण्याची इच्छा कधीच कमी होत नाही.

ਘਟਾ ਘਨਘੋਰ ਮੋਰ ਚਾਤ੍ਰਕ ਰਿਦੈ ਉਲਾਸ ਨਾਦ ਬਾਦ ਸੁਨਿ ਰਤਿ ਘਟੈ ਨ ਕੁਰੰਗ ਕੀ ।
घटा घनघोर मोर चात्रक रिदै उलास नाद बाद सुनि रति घटै न कुरंग की ।

जमलेल्या ढगांचा गडगडाट ऐकून जसे मोर आणि पर्जन्य पक्ष्याचे हृदय प्रसन्न होते, तसेच चंदा हेराचे मधुर संगीत ऐकून हरणाचे प्रेम कमी होत नाही.

ਤੈਸੇ ਪ੍ਰਿਅ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸ ਰਸਕ ਰਸਾਲ ਸੰਤ ਘਟਤ ਨ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਪ੍ਰਬਲ ਅੰਗ ਅੰਗ ਕੀ ।੪੨੪।
तैसे प्रिअ प्रेम रस रसक रसाल संत घटत न त्रिसना प्रबल अंग अंग की ।४२४।

आपल्या प्रिय खऱ्या गुरूसाठी अमृताचा शोध घेणा-या गुरूची जाणीव असलेल्या संताचे प्रेम असेच आहे. त्याच्या शरीराच्या प्रत्येक अंगात झिरपलेली आणि वेगाने वाहत असलेली आपल्या गुरूबद्दलची प्रेमाची तळमळ कधीच कमी होत नाही. (४२४)