ਜਲ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ ਰਖਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਮਛੀ ਦੀ ਰੁਚੀ ਲਾਲਸਾ ਜੀਕੂੰ ਘਟਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਨਿਤ ਨਵੀਂ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੀਵੇ ਦੇ ਉਜਾਲੇ ਨੂੰ ਤਕਦਿਆਂ ਪਤੰਗੇ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਹੀਂ ਘਟਿਆ ਕਰਦੀ।
ਫੁਲਾਂ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ ਲੈਂਦਿਆਂ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭੌਰੇ ਨੂੰ ਰੱਜ ਨਹੀਂ ਔਂਦਾ ਅਤੇ ਆਕਾਸ਼ ਵਿਖੇ ਉਡਦਿਆਂ ਪੰਛੀ ਦੀ ਆਸ ਨਹੀਂ ਘਟਦੀ ਅਰਥਾਤ ਅੰਦਰੋਂ ਫਿੱਕਾ ਨਹੀਂ ਪਿਆ ਕਰਦਾ।
ਬਦਲਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਦੀ ਘਨਘੋਰ ਗੜਗੱਜ ਸੁਣ ਸੁਣ ਕੇ ਜੀਕੂੰ ਮੋਰ ਤੇ ਪਪੀਹੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੁਲਾਸ ਉਛਲਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ; ਅਤੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਾਜੇ ਦੀ ਨਾਦ ਧੁਨੀ ਨੂੰ ਸੁਣਦਿਆਂ ਸੁਣਦਿਆਂ ਕੁਰੰਗ ਮਿਰਗ ਦੀ ਰਤਿ ਪ੍ਰੀਤ ਫਿੱਕੀ ਨਹੀਂ ਪਿਆ ਕਰਦੀ।
ਤਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੀ ਰਸਾਲ ਪ੍ਰਿਅ ਰਸ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਯਾਰ ਦੇ ਮੰਦਿਰ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਯਾਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਅੰਤਰਯਾਮੀ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸ ਦੇ ਰਸੀਏ ਸੰਤ ਦੇ ਭੀ ਅੰਗ ਅੰਗ ਦੀ ਅੰਗ ਅੰਗ ਵਿਚ ਰਚੀ ਹੋਈ ਪ੍ਰਬਲ ਪ੍ਯਾਸਾ ਤੀਬਰ ਲਾਲਸਾ ਨਹੀਂ ਘਟਿਆ ਕਰਦੀ ਭਾਵ ਨਿੱਤ ਨਵੀਂ ਸਿੱਕ ਹੀ ਗੁਰ ਸਿੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ॥੪੨੪॥