ਕਬਿਤ ਸਵਯੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ
ਅੰਗ - 178
ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਖ ਰਿਦੈ ਪ੍ਰਥਮ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੈ ਬਸੈ ਤਾ ਪਾਛੈ ਕਰਤ ਆਗਿਆ ਮਇਆ ਕੈ ਮਨਾਵਈ ।
ਪਹਿਲ ਪ੍ਰਥਮੇਂ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਰ ਭਾਂਤ ਹੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਸਿਖ੍ਯਾ ਪ੍ਰਾਤ੍ਰ ਸਿਖ੍ਯਾ ਧਾਰੀ ਅਪਣੇ ਸਿੱਖ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਵੱਸਦੇ ਹਨ ਭਾਵ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਓਸ ਦਾ ਪੂਰਨ ਸ਼ਰਧਾ ਮਾਤ੍ਰ ਅਰੁ ਉਸ ਦੇ ਪੂਰੇ ਪੂਰੇ ਪ੍ਰੇਮ ਤਥਾ ਭਰੋਸੇ ਦਾ ਅਸਥਾਨ ਬਣੌਂਦੇ ਹਨ। ਤਿਸ ਤੋਂ ਉਪੰਤ੍ਰ ਓਸ ਨੂੰ ਅਮੁਕਾ ਕਾਰਜ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਅਰੁ ਅਮੁਕਾ ਕਰਣਾ ਹੈ, ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਬਿਬੇਕ ਮਈ ਆਗ੍ਯਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਤੇ ਆਗਿਆ ਕਰ ਕੇ ਭੀ ਆਪ ਹੀ ਹਿਤ ਪ੍ਯਾਰ ਭਰੇ ਦ੍ਯਾਲੂ ਢੰਗ ਨਾਲ ਓਸ ਤੋਂ ਓਸ ਆਗ੍ਯਾ ਨੂੰ ਮਨਵੌਂਦੇ ਹਨ।
ਆਗਿਆ ਮਾਨਿ ਗਿਆਨ ਗੁਰ ਪਰਮ ਨਿਧਾਨ ਦਾਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖਿ ਫਲ ਨਿਜ ਪਦ ਪਾਵਈ ।
ਸੋ ਜਦ ਇਉਂ ਉਹ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਸਿਖਾਏ ਗਿਆਨ ਅਨੁਸਾਰ ਆਗਿਆ ਪਾਲਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਓਸ ਨੂੰ ਪਰਮ ਭੰਡਾਰ ਆਤਮਕ ਨਿਧੀਆਂ ਦੇ ਅਸਥਾਨ ਰੂਪ ਅਨਭਉ ਦਾ ਦਾਨ ਵਿਗ੍ਯਾਨ ਬਖ਼ਸ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਕਰ ਕੇ ਗੁਰਮੁਖ ਗੁਰ ਸਿਖ ਸੁਖ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੰਦ ਰੂਪ ਫਲ ਵਲੇ ਨਿਜ ਪਦ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਨਾਮ ਨਿਹਕਾਮ ਧਾਮ ਸਹਜ ਸਮਾਧਿ ਲਿਵ ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਕਥਾ ਕਹਤ ਨ ਆਵਈ ।
ਅਰਥਾਤ ਨਾਮ ਹੈ ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਨਿਰਵਿਕਲਪ ਅਫੁਰ ਪਦ ਜਿਸ ਦਾ, ਓਸ ਵਿਖੇ ਲਿਵ ਲਗਾ ਕੇ ਉਹ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਇਸਥਿਤ ਹੋਯਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਦੀ ਕਥਾ ਨਾ ਗਾਹੀ ਜਾ ਸਕਨ ਵਾਲੀ ਅਗਾਧ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਅਗੰਮ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਪਾਰ ਹੈ ਤੇ ਕਹਿਣ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੀ।
ਜੈਸੋ ਜੈਸੋ ਭਾਉ ਕਰਿ ਪੂਜਤ ਪਦਾਰਬਿੰਦ ਸਕਲ ਸੰਸਾਰ ਕੈ ਮਨੋਰਥ ਪੁਜਾਵਈ ।੧੭੮।
ਤਾਂ ਤੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਜੇਹੋ ਜੇਹੀ ਕੋਈ ਸ਼ਰਧਾ ਭੌਣੀ ਅਪਣੇ ਅੰਦਰ ਧਾਰ ਕੇ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੇ ਚਰਣ ਕਮਲਾਂ ਨੂੰ ਪੂਜਦਾ ਅਰਾਧਦਾ ਹੈ ਉਹ ਓਸੇ ਓਸੇ ਭਾਂਤ ਹੀ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਮਨੋਰਥਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਣ ਕਰ੍ਯਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ॥੧੭੮॥