ਕਬਿਤ ਸਵਯੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ

ਮੇਰੇ ਨੈਣ ਕੰਜੂਸ ਹਨ ਤੇ ਇਲ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਦਰਸ਼ਨ ਨੂੰ ਪਰਮ ਨਿਧਾਨ ਭੀ ਜਾਣ ਲਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਸ਼ੂਮ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਤ੍ਰਿਪਤੀ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੇ।

ਮੇਰੇ ਕੰਨ ਕੰਗਾਲ ਹਨ ਪਿਆਰੇ ਦੇ ਬਚਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹਨ,ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਹੋਏ ਮਾਨੋ ਇਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਹੋਰ ਪੀਣ ਦੀ ਸੁਰਤ ਦੀ ਪਿਆਸ ਨਹੀਂ ਮਿਟਦੀ।

ਜੀਭ ਸਭ ਤੋਂ ਮੁਖੀ ਗੁਰੂ ਦੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਰਟਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਪਪੀਹੇ ਦੀ ਜੁਗਤੀ ਵਾਂਗ ਉਸ ਦੀ ਮਤਵਾਲ ਰੱਜਦੀ ਨਹੀਂ।

ਦੇਖਦਿਆਂ, ਸੁਣਦਿਆਂ, ਸਿਮਰਦਿਆਂ ਮੇਰੇ ਰਸੀਏ ਮਨ ਉਤੇ ਵਿਸਮਾਦ ਰਸ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਪ੍ਰੇਮ ਹੋਰ ਹੋਰ ਵਿਸਮਾਦੀ ਰਸ ਲੈਣ ਦੀ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਨੂੰ ਵਧਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ॥੬੨੧॥