Kung paanong ang pagnanais ng isang kuripot para sa pera ay hindi kailanman nabubusog, gayundin ang mga mata ng isang Sikh ng Guru na natanto na ang anyo ng Tunay na Guru ay isang natatanging kayamanan na nakikita kung saan ang isang tao ay hindi kailanman nakakaramdam ng kasiyahan.
Kung paanong ang gutom ng isang dukha ay hindi kailanman nabubusog, gayon din ang mga tainga ng isang Gursikh na laging nagnanais na marinig ang ambrosial na mga salita ng Tunay na Guru. At gayunpaman marinig ang mga salitang mala-elixir na iyon, ang uhaw ng kanyang kamalayan ay hindi pa rin napapawi.
Ang dila ng isang Gursikh ay patuloy na naaalala ang mga pangunahing katangian ng Tunay na Guru at tulad ng isang ibong-ulan na patuloy na sumisigaw ng higit pa, hindi ito nabubusog.
Ang panloob na sarili ng isang Sikh ay naliliwanagan ng maligayang liwanag sa pamamagitan ng pagkakita, pakikinig at pagbigkas ng kamangha-manghang anyo ng Tunay na Guru-isang bahay-kayamanan-nay ang bukal-ulo ng lahat ng mga birtud. Ngunit ang pagkauhaw at pagkagutom ng gayong Gursikh ay hindi nababawasan.