Ang babaeng naghahanap na itinapon ang kanyang kaakuhan at nakikipagkita sa mahal na asawa, siya lamang ang minamahal na asawa ng asawa. Ang isang tao ay hindi makakakuha ng karangalan at paggalang mula sa Panginoon kung ang isang tao ay nakakaramdam ng pagmamataas at pagiging makasarili.
Kung paanong ang mga ulap ay pantay na umuulan sa lahat ng lugar, ang tubig nito ay hindi makaakyat sa mga bunton. Ang tubig ay palaging napupunta at naninirahan sa mas mababang antas.
Kung paanong ang isang kawayan ay nananatili sa kanyang pagmamalaki sa pagiging mataas at matayog at nananatiling nawalan ng halimuyak ng sandalwood, ngunit ang lahat ng malalaki at maliliit na puno at halaman ay sumisipsip ng matamis na amoy sa kanilang sarili.
Katulad nito, upang maging asawa ng karagatan ng kabaitan-mahal na Panginoon, kailangang isakripisyo ang sarili at maging isang buhay na patay na tao. Noon lamang makakamit ng isang tao ang kayamanan ng lahat ng kayamanan (pangalan ng Diyos mula sa Tunay na Guru) at maabot ang pinakamataas na banal na estado. (662)