Ang pagtanggap sa panimulang sermon ng Tunay na Guru ay ginagawang banal na pangitain ang panlabas na pananaw ng isang tao. Ngunit ang batayang karunungan ay nagpapabulag sa isang tao sa kabila ng pagkakaroon ng mga mata. Ang gayong tao ay nawalan ng kaalaman.
Sa sermon ng Tunay na Guru, ang masikip na saradong pinto ng kamalayan ay nagiging nakaawang samantalang ito ay hindi nangyayari sa kaso ng isang taong may batayang karunungan at sariling kalooban.
Sa pamamagitan ng pagpapatibay ng payo ng Tunay na Guru, ang isang tao ay nasasarapan sa elixir ng pag-ibig ng Diyos nang walang hanggan. Ngunit ang batayang karunungan ay nagmumula sa mabahong amoy mula sa bibig bilang resulta ng masasakit at masasamang salita na binibigkas.
Ang pag-ampon sa karunungan ng Tunay na Guru ay nagbubunga ng tunay na pag-ibig at kapayapaan. Hindi siya kailanman naantig ng kaligayahan o kalungkutan sa ganitong estado. Gayunpaman, ang batayang karunungan ay nananatiling sanhi ng hindi pagkakasundo, pag-aaway at pagkabalisa. (176)