Para sa isang tapat na Sikh ng Guru, ang isang bukol ng lupa at ginto ay katumbas ng halaga. Kaya, ang papuri at paninirang-puri para sa kanya ay pareho.
Para sa tapat na Sikh na iyon, ang parehong halimuyak at mabahong amoy ay walang kahulugan. Kaya pareho ang pakikitungo niya sa kaibigan at kalaban.
Para sa kanya ang lasa ng lason ay hindi naiiba sa nectar. Ramdam niya ang dampi ng tubig at apoy.
Tinatrato niya ang mga ginhawa at paghihirap. Hindi siya naiimpluwensyahan ng dalawang emosyong ito. Sa pamamagitan ng kabaitan at kadakilaan ng isang Tunay na Guru, na nagpala sa kanya kay Naam, nakamit niya ang kalayaan habang nabubuhay sa buhay ng isang may-bahay. (104)