Ang isang naghahanap na may kamalayan sa Guru ay nabubuhay tulad ng isang makamundong nilalang sa lipunan at nagsasagawa ng kanyang sarili bilang isang taong may kaalaman sa mga iskolar. Ngunit para sa kanya, ang lahat ng ito ay mga makamundong gawa at pinapanatili siyang walang dungis mula sa mga ito. Siya ay nananatiling abala sa alaala ng
Ang mga kasanayan sa yogic ay hindi nagbibigay sa isang naghahanap ng tunay na pagkakaisa ng Panginoon. Ang makamundong kasiyahan ay wala ring tunay na kaginhawahan at kapayapaan. Sa gayon ang isang taong may kamalayan sa Guru ay pinapanatili ang kanyang sarili na malaya mula sa gayong mga pagkagambala at tinatamasa ang tunay na kaligayahan sa pamamagitan ng pag-uudyok ng hi.
Ang pangitain ng taong may kamalayan sa Guru ay palaging nakatuon sa sulyap sa kanyang Guru. Ang kanyang isipan ay laging nasa isip sa paulit-ulit na pag-alala sa pangalan ng Panginoon. Sa pagtatamo ng gayong banal na kamalayan, natatanggap niya ang banal na kayamanan ng pag-ibig ng Panginoon.
Anuman ang mabuting gawin niya sa isip, salita at kilos, ay pawang espirituwal. Tinatamasa niya ang lahat ng kaligayahan sa pinakamataas na kayamanan ni Naam Simran. (60)